Δημοκρατία, εκλογές, ψήφος και...Eurovision!

Μόλις πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε στη χώρα μας η διαδικασία εκλογής Δημάρχων, Δημοτικών Συμβούλων, Περιφερειαρχών και Αντιπεριφερειαρχών. Παράλληλα, όπως και όλη η Ευρώπη, ψηφίζαμε και για αντιπροσώπους στην Ευρωβουλή.

Δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε την κατάρτιση για πολιτικές αναλύσεις και πολύ περισσότερο τη διάθεση. Απλά πραγματάκια που φυτρώνουν στο μυαλουδάκι μου θα παραθέσω. Να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου που τους ενώνουμε διαδικτυακά.

Ποιος λοιπόν μπορεί να μου αρνηθεί πως αυτό το ΑΝΕΚΔΟΤΟ με τις συμμετοχές των Δημοτικών Συμβούλων δεν έχει άμεση συσχέτιση με τα τεράστια ποσοστά ανεργίας αλλά και με την απεγνωσμένη προσπάθεια ένταξης σε ένα σαθρό σύστημα που μόνο αν το ακολουθήσεις, το υπηρετήσεις και εντέλει αφομοιωθείς, μπορείς να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο; Ποιος από εμάς δεν είχε τουλάχιστον 10 γνωστούς που έθεσαν υποψηφιότητα, υπό την ανοχή φυσικά των υποψηφίων Δημάρχων, για την συγκέντρωση το δυνατών περισσοτέρων ψήφων. Ψηφοδέλτια – Πετραχήλια! Δε θα ήθελα να γίνω ισοπεδωτικός, σαφέστατα υπήρχαν και οι «ρομαντικοί» και οι πραγματικά ικανοί.

Χορός λοιπόν υποψηφίων και όλοι στους δρόμους! Όλοι δίπλα στον απλό πολίτη, στις λαϊκές αγορές, όλοι στους δρόμους, στις γειτονιές. Να πίνουν, να τρώνε, να αγκαλιάζονται, να φωτογραφίζονται, να σφίγγουν το χέρι, να μιλάνε και να χαριεντίζονται με τον κοσμάκη φορώντας πάντοτε το λαϊκίστικο προσωπείο τους. Και να σου τα τηλέφωνα και να σου το ενδιαφέρον και να σου οι προσλήψεις πριν την κάλπη και να σου τα δημοτικά έργα. Καλά που γίνονται και αυτές οι εκλογές και κάπως κινητοποιείται το σύστημα. Φήμες λένε πάντως πως εδώ και λίγες ώρες όλοι οι υποψήφιοι αγνοούνται. Δεν κυκλοφορούν πια στους δρόμους, δε σηκώνουν τηλέφωνα ούτε τηλεφωνούν πια. Το βασικό χαρακτηριστικό τους, το επιλεκτικό Altzheimer επέστρεψε από την 40ήμερη άδεια που είχε πάρει.  Η επιστροφή στην καθημερινότητα είναι γεγονός.

Φυλλάδια – Αφίσες – Φυλλάδια – Αφίσες – Φυλλάδια - Αφίσες. Πόσα πεταμένα λεφτά, πόσα δεντράκια κατεστραμμένα, πόσο βρόμικες πόλεις…Οι ‘’εποχικά προσληφθέντες’’ στον τομέα της καθαριότητας έχουν σίγουρα πολύ δουλειά…

Και ερχόμαστε στα αποτελέσματα. Άνοδος του εθνικισμού παρά τα μέχρι τώρα συμβάντα, ψήφος με οπαδικά κριτήρια, εκλογή υπόδικων, προφυλακισμένων, καιροσκόπων – υπηρετών συμφερόντων, προσώπων της ‘’showbiz’’ κατά την «μεσημεριανάδικη» διάλεκτο.

Ασφαλώς και δε δικαιούται κανείς να κρίνει προτού δει το έργο τους και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ορισμένοι μπορεί να αποδειχθούν πολύ ικανότεροι από τους «επαγγελματίες» πολιτικούς με τα κουστούμια και τα ταγιέρ. Διερωτώμαι ωστόσο φωναχτά: Είναι τόση η απόγνωση; Παίρνουμε τόσο αψήφιστα την εκλογική διαδικασία; Στους τυφλούς επικρατεί ο μονόφθαλμος; Το επίπεδο της παιδείας μας έχει υποβαθμιστεί τόσο; Είναι τόσος ο θυμός; Η πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο; .

Η πλειοψηφία νικά φωνάζαμε από παιδιά στο σχολείο. Οι πολλοί αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον. Οι πολλοί αποφασίζουν και για τους λίγους. Σε αυτή τη λεπτή γραμμή της διαφοροποίησης τίθενται τα σπουδαία ερωτήματα: Μπορεί ή πρέπει η πλειοψηφία να αποφασίζει; Η πλειοψηφία έχει τα σωστά κριτήρια επιλογής; Ένας Αμερικάνος είχε πει πως η πλειοψηφία θα πρέπει να ισχύει μόνον όταν λαμβάνονται υπόψη τα ατομικά δικαιώματα. Επί παραδείγματι, δε μπορείς να βάλεις πέντε λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν τι θα φάνε για μεσημεριανό…

Κλείνω αναφέροντας τη χιουμοριστική ατάκα που «πέταξε» ένας φίλος συζητώντας, σχολιάζοντας και αναλύοντας τα γεγονότα των τελευταίων εκλογικών διαδικασιών: «Με το που είδα να δίνουμε το 12άρη μας στην Αυστρία στη φετινή Eurovision, με έζωσαν τα φίδια για τις εκλογές που θα ακολουθούσαν»…

Οι εκλογές φίλοι μου είναι η δημοκρατικότερη στιγμή ενός δημοκρατικού και ελεύθερου κράτους. Η δημοκρατία η ίδια επί της ουσίας. Μια διαδικασία που έχει την καταγωγή της από τη χώρα μας και που όλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή την ιερή στιγμή σενάρια συνωμοσίας μένουν εκτός. Είναι η αναγνώριση και η επιβράβευση του κοινωνικού ανθρώπου και μια από τις σημαντικότερες και πιο υπεύθυνες στιγμές της ζωής του. Είναι η στιγμή όπου μαζί με τη στιγμή του θανάτου όλοι είναι ίσοι. Υπενθυμίζω πως η αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων (αρθ. 59 και επόμενα του Ποινικού Κώδικα) υφίσταται ως ποινή που επιβάλλεται δικαστικώς σε πολλούς κατηγορούμενους, κρίνοντάς τους ουσιαστικά ακατάλληλους να συμμετάσχουν σε μια τόσο σημαντική στιγμή για την κοινωνία

Η ψήφος φίλοι μου δεν είναι κάτι αστείο. Κατά τον Αβραάμ Λίνκολν “H ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου”.

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com

Blog: depastascharalampos.blogspot.gr

Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)

Follow us on Twitter: Depastas Charalampos

@Ch_Depastas