Οι γιορτές είναι για εκείνους που μπορούν να γιορτάσουν
Ο ποιητής Πεσσόα έγραψε: «Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω: πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο». Κάπως έτσι μετράω τις ημέρες αυτές. 3 χρόνια τέτοια εποχή πιάνω κι αφήνω αυτό το άρθρο ανολοκλήρωτο, φέτος προσπάθησα, ευνόησαν κι οι συνθήκες. Φώτα, όμορφοι στολισμοί, τραγούδια, αγγελάκια, δώρα, παιχνίδια, φαγητό, ποτό, γλέντι, βόλτες, ταξίδια, εκδρομές, ξεκούραση. Μια όμορφη, τεχνητή εικόνα, μία “εμπορευματοποίηση” και μία παράλληλη “υποχρεωποίηση” – ας μου επιτραπεί η λεξιπλασία – του συναισθήματος της χαράς, της ευτυχίας και της κατανάλωσης. Σε έναν ουτοπικό κόσμο αυτό θα ήταν πολύ καλό, διότι όλο αυτό μπορούν να το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι. Το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μια γειτονιά, το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μία κοινωνία, σε μία χώρα, στον κόσμο. Θα το ζήσει εκείνος που έχει την υγεία του, εκείνος που έχει οικογένεια, φίλ