Ανήσυχες Μέρες

   Τα βαρέθηκα όλα! Εν μέσω περιόδου κρίσεως, προβλημάτων, δυσκολιών, στερήσεων, αφραγκιών, πιέσεων, υπερβολικών υποχρεώσεων και φόρτου εργασίας, κολυμπάω να βγω στην επιφάνεια για να πάρω βαθιά ανάσα με την αγαπημένη μου αρθρογραφία. Τραβάω μια μεγάλη κόκκινη γραμμή, κλείνω δυνατά την πόρτα, τα στριμώχνω όλα στο μπαούλο του μυαλού μου. Τέρμα οι  κακές  σκέψεις! Έστω για λίγο.    Έρχονται Χριστούγεννα. Η ομορφότερη γιορτή του χρόνου που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη χαρά. Έχω ανάγκη να αλλάξω παραστάσεις και να ανέβω στο συννεφάκι μου. Κλείνω τα μάτια μου. Ονειρεύομαι… …Χριστούγεννα 2012 10:00 π.μ. Έχω χορτάσει ύπνο και ξυπνάω με ένα τόσο μεγάλο χαμόγελο που το στόμα μου κοντεύει να σκίσει. Στην πραγματικότητα με έχουν ξυπνήσει μια σειρά από πράγματα και καταστάσεις που σαν πολυκάμεραμαν του ονείρου μου έχω την δυνατότητα και την ικανότητα να τα βλέπω και να τα αισθάνομαι.    Το σπίτι μου είναι τόσο όμορφα στολισμένο. Χρώματα παντού. Πράσινο, κόκκινο, λευκό. Φωτάκια, στολί

     Η διαφορετικότητα του ατόμου, ορατή και μη, πάντοτε γεννούσε αρνητισμό, αντιδράσεις και σχόλια της κοντινής του ή της ευρύτερης κοινωνίας. Συχνά, όλες αυτές οι αρνητικές στάσεις και αντιλήψεις ετικετοποιούσαν το άτομο και σταδιακά δημιουργείτο η τάση αποβολής του από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αποτέλεσμα όλης αυτής της συμπεριφοράς συνήθως είναι η εσωτερίκευση και η υιοθέτηση αυτών των απόψεων από το άτομο με αποτέλεσμα την απόσυρσή του και την αυτοτιμωρία του. Ο στιγματισμός του από την κοινωνία περνάει στον ίδιο του τον εαυτό. Αυτοστιγματίζεται…    Αυτοστιγματισμός είναι ο τρόπος που το άτομο αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται καταστάσεις και εμπειρίες που προκύπτουν από την ίδια του τη δυσκολία - διαφορετικότητα αλλά και από τις αρνητικές κοινωνικές αντιδράσεις τις οποίες αντιμετωπίζει.    Το άτομο καλείται να αντιμετωπίσει τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που είχε πριν την εμφάνιση της δυσκολίας – διαφορετικότητας του ή κατά τη συνειδητοποίησή της. Τα συμπτώματα,

   Η αυτιστική διαταραχή (συναντάται και ως «διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή») ανήκει στις βαριές εκτεταμένες διαταραχές της ανάπτυξης. Χαρακτηρίζεται από έντονα διαταραγμένη κοινωνική διαντίδραση και επικοινωνία και από έντονα περιορισμένες δραστηριότητες και ενδιαφέροντα.    Τα παιδιά με αυτισμό φαίνονται να μην αναπτύσσουν την ικανότητα να κάνουν δεσμό με τους γονείς τους ή τα άτομα που τα φροντίζουν. Στις κοινωνικές τους επαφές είναι απόμακρα, δε συμμετέχουν και δε κάνουν σχέσεις με συνομήλικους.    Υπάρχει αδυναμία στην επικοινωνία. Μπορεί να είναι μονότονη, σαν τραγούδι, να παρουσιάζει στερεοτυπίες, επαναλήψεις λέξεων ή φράσεων ή διάφορα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά. Στα άτομα με ανεπτυγμένη ομιλία υπάρχει έντονη δυσκολία να αρχίσουν ή να διατηρήσουν μια συζήτηση.    Ακόμα, υπάρχει έντονη και άκαμπτη ανάγκη στη συμπεριφορά και τις δραστηριότητες του αυτιστικού να διατηρεί συγκεκριμένες τελετουργικές συμπεριφορές, επί παραδείγματι να κάθεται στο ίδιο μέρος, να παίρνει

   Πριν λίγες μόλις ημέρες, το έθνος μας εόρταζε την επέτειο του ιστορικού «ΌΧΙ» προς τον κατακτητή τον Οκτώβριο του 1940. Ήταν η αρχή του τέλους των μεγαλεπήβολων σχεδίων του. Ένας μικρός λαός ύψωνε το ανάστημά του, την περηφάνια του, τον ηρωισμό του και τον πατριωτισμό του μπροστά σε παγκόσμιες υπερδυνάμεις που σκοπό είχαν την επιβολή τους και τον έλεγχο όσο το δυνατόν περισσοτέρων κρατών στον κόσμο. Αυτή την ημέρα τιμούμε εδώ και πολλά χρόνια. Τους ήρωες που πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους ώστε η χώρα μας να μην υποδουλωθεί.    Πολλά τα κοινά σημεία εκείνης της εποχής με το σήμερα μα πολλές και οι διαφορές…Οι κατακτητές σχεδόν οι ίδιοι, παγκόσμιος ο πόλεμος (όχι με όπλα, αλλά με χρήματα), θύματα πάρα πολλά, σκοπός ο ίδιος. Η κυριαρχία και ο έλεγχος.    Στη χώρα μας; Έχουμε και πάλι φτώχεια, έχουμε και πάλι συσσίτια, έχουμε ανεργία στα ύψη, νεκρούς. Δεν έχουμε όμως αντίσταση. Πέσαμε αμαχητί, για να μη πω παραδοθήκαμε από μόνοι μας. Δεν ειπώθηκε ποτέ αυτό το ΌΧΙ στον κατακτ

   Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω πολύ καιρό τώρα αλλά δεν έβρισκα το χρόνο και τη διάθεση για να το κάνω. Έτσι λοιπόν, νομίζω ότι ολοκλήρωσα το προσωπικό μου blog! Δοκιμαστικά στην αρχή, μέχρι να μάθω να το χειρίζομαι καλά και να κάνω παράλληλα και κάποιες διορθώσεις προφανώς.    Σε αυτό το blog θα αναρτώ κυρίως τα άρθρα της εφημερίδας που αρθρογραφώ (Η ΝΙΚΗ) σχεδόν δύο χρόνια τώρα αλλά θα παραθέτω και τις απόψεις μου και τις σκέψεις μου.    Αλίμονο, δεν θεωρώ πως θα γίνω και δε σκοπεύω να γίνω γνωστός από εδώ. Απλούστατα, αυτές μου τις σκέψεις και τα άρθρα μου θα ήθελα να τις προβάλω στο ευρύ κοινό και κυρίως σε φίλους και γνωστούς μου που ξέρω πως θα τους ενδιέφεραν... Ελπίζω να πάνε όλα καλά :) Είναι όμορφο να δημιουργείς κάτι που ήθελες πολύ... Καλές αναγνώσεις και θα τα λέμε πλέον και στο blog! Μετά τιμής,  Δεπάστας Χαράλαμπος Κοινωνικός Λειτουργός Επικοινωνία:  anisihesmeres @ gmail . com Blog: depastascharalampos.blogspot.gr Like us on Facebo

   Έτσι θα ονομάζεται η νέα στήλη που από τη Δευτέρα - κατά την γνώμη μου - θα κοσμεί την εφημερίδα «ΝΙΚΗ».  Ομολογώ πως παλεύω να βρω τον τρόπο για να δημιουργήσω και δεύτερη στήλη αναρτήσεων σε αυτό εδώ το blog ώστε να κοσμεί και αυτό αλλά οι ελάχιστες γνώσεις μου γύρω από τα blogs δε μου το επιτρέπουν, προς το παρόν τουλάχιστον.    Η στήλη αυτή θα είναι δουλειά των εκπαιδευομένων της «ομάδας δημοσιογραφίας» της Ε ταιρίας Ψυ χοκοινωνικών Με λετών. Η νεοσυσταθείσα ομάδα του εκπαιδευτικού προγράμματος αποτελείται από πέντε ενήλικους με αναπηρίες (αυτισμός, νοητική αναπηρία, ήπια ψυχιατρικά), τη Βασιλική, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Στράτο και τον Δημήτρη, που σκοπό έχουν να προβάλουν και να δημοσιοποιούν με τον δικό τους, ξεχωριστό τρόπο,  τις απόψεις τους για θέματα της επικαιρότητας αλλά και του ενδιαφέροντός τους. Ακόμα, με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξουν (για πολλοστή φορά) πως τα Ά τομα με Α ναπηρίες έχουν πολλές ικανότητες και δικαίωμα στην εργασία. Θα προσπαθήσουν να χτυπήσ

   Εξώδικο στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας (προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο), με κοινοποίηση στον Εισαγγελέα, απέστειλε στο τέλος του Σεπτέμβρη το δίκτυο Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩ». Σαράντα φορείς οι οποίοι διαχειρίζονται 216 δομές καταγγέλλουν ότι μετά τη μείωση κατά περίπου 50% της πίστωσης από τον Τακτικό Προϋπολογισμό, το έργο τους καταρρέει και ακυρώνεται στην πράξη.    Το δίκτυο «ΑΡΓΩ» περιθάλπει : ψυχικά ασθενείς, με πολύ σοβαρές παθολογίες, ιδρυματικό ιστορικό και συχνά χωρίς στενή οικογένεια, εκ των οποίων πολλοί προήλθαν από τα ψυχιατρεία, παιδιά και εφήβους με προβλήματα ψυχικής υγείας καθώς και τις οικογένειές τους, παιδιά, εφήβους και ενήλικες με διαταραχές αυτιστικού φάσματος, ηλικιωμένους με προβλήματα άνοιας.    Σε οικοτροφεία, ξενώνες και προστατευμένα διαμερίσματα του δικτύου διαβιούν πλέον περί τα 1.540 άτομα, ενώ από τις υπόλοιπες μονάδες εξυπηρετούνται περίπου 35.000 ψυχικά ασθενείς. Σ’ αυτές συνολικ

   Με μεγάλη μου χαρά θα συνεχίσω και τη φετινή σεζόν την στήλη μου στην εφημερίδα μας. Ήταν ο περασμένος Γενάρης του 2011 όταν ξεκίνησα την αρθρογραφία μου εδώ και συνεχίζουμε…    Είναι αλήθεια πως ο ελεύθερος χρόνος μου έχει μειωθεί πολύ από τον περασμένο Νοέμβριο όπου παράλληλα με την εργασία μου ξεκίνησα να φοιτώ σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Ιατρικής σχολής Αθηνών. Όμως η αγάπη μου για την στήλη αυτή θα την διατηρήσει ακόμα.    Η στήλη μου και φέτος, θα ασχοληθεί με τις κοινωνικές δυσκολίες, τον παλμό της κοινωνίας, τις ανάγκες της. Παρουσιάζονται θέματα, στοιχεία και θίγονται ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, την καθημερινότητά του, τους προβληματισμούς του και τη ζωή του γενικότερα. Ακόμα, αρκετά είναι τα άρθρα που δημοσιοποιώ όπου ξεδιπλώνω δικές μου σκέψεις και προβληματισμούς για εφ’ όλης της ύλης θέματα. Θέματα που θέλω να αποτυπώσω, που θέλω να δημοσιοποιήσω και να διαβαστούν από τους αναγνώστες.    Ασφαλώς και για αυτό αναγράφω και e - mail , σημαντική είναι

   Η αρθρογραφία μου στην εφημερίδα έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου. Είναι πλέον μια συνήθειά μου, κάτι που γυρίζει στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μου, κάτι που πρέπει - θέλω να κάνω. Μου φαίνεται αρκετά περίεργο. Πολύ μεγάλο. Κι όμως, η δεύτερη χρονιά αρθρογραφία μου στην εφημερίδα ολοκληρώθηκε. Αυτό που αφουγκράζομαι και αισθάνομαι – αν και δεν έχω μεγάλο δείγμα για να το υποστηρίξω – είναι ότι η στήλη αυτή έχει αναγνώστες που την διαβάζουν και που τους ενδιαφέρουν τα θέματα που θίγω και ο λόγος μου.    Τη χρονιά που πέρασε, μοιραία, η πλειοψηφία των άρθρων μου περιστρεφόταν γύρω από τις συνθήκες και τις καταστάσεις που βιώνουμε ως χώρα. Εξέφρασα με αρκετά άρθρα την άποψή μου, κατέγραφα τον παλμό του κόσμου, ακόμα αναδημοσίευσα άρθρα – στήλες – έρευνες που θεωρούσα σημαντικό να διαβαστούν και από τους αναγνώστες μας.    Κλείνοντας και αυτό το άρθρο, θα ήθελα να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά την εφημερίδα και το φίλο μου Σπύρο, που μου δίνουν αυτή την ευκαιρί

   Το παρόν άρθρο θέλω να το αφιερώσω στη μοναδική φανατική και πιστή μου αναγνώστρια, τη γιαγιά μου τη Μαρία που «έφυγε» πριν λίγες μέρες. Η Χιώτισσα γιαγιά….    Θυμάμαι όποτε γύριζα στο σπίτι και κράταγα τις εφημερίδες που μόλις είχαν κυκλοφορήσει, πάντα θα μου ζήταγε μια για να δει την φωτογραφία μου στο εξώφυλλο, να φιλήσει τη φωτογραφία, να διαβάσει το κείμενό μου, να μου πει «Μπράβο Μπάμπη μου» και να με ρωτήσει αν μπορεί να κρατήσει την εφημερίδα ώστε πηγαίνοντας στο χωριό να έχει να τη δείχνει…. Έτρεχε και τις καταχώνιαζε στο σάκο της…με το χαρακτηριστικό της στιλ πάντα….Σε ευχαριστώ για όλα γιαγιά! Τι άλλο από το να γράψω για το αγαπημένο της νησί, τη Χίο…    Η Χίος λοιπόν, είναι ένας προορισμός για οικογένειες ή για όμορφες παρέες που δε ζητάνε την τόσο έντονη ζωή ή τις ατελείωτες κραιπάλες. Όχι ότι δε μπορείς να τις βρεις αλλά δεν είναι το σήμα κατατεθέν της Χίου καθώς έχει τόσα όμορφα μέρη – φυσική ομορφιά, αξιοθέατα, φαγητό, παραλίες και άλλα που πραγματικά μια

   Μέσω έρευνας που πραγματοποίησε το ΚΕΘΕΑ το 2011 για το κόστος της εξάρτησης και τα οφέλη της θεραπείας, προτείνουν: •Να υποστηριχθούν οι οργανισμοί απεξάρτησης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των εξαρτημένων. •Να αναπτυχθούν πολιτικές που θα αποβλέπουν στην πλήρη απεξάρτηση του ατόμου από τη χρήση και στην κοινωνική του ένταξη. •Να διευκολυνθεί η πρόσβαση των εξαρτημένων στις υπηρεσίες με την επέκτασή τους σε κάθε περιοχή της χώρας. •Να αποτελέσει η θεραπεία εναλλακτικό μέτρο στην προσωρινή κράτηση και τη φυλάκιση δίνοντας στους εξαρτημένους τη δυνατότητα να την επιλέξουν σε όλα τα στάδια, από τη σύλληψη, την προανακριτική διαδικασία, το δικαστήριο μέχρι την ίδια τη φυλακή. •Να συνδεθούν τα προγράμματα μείωσης της βλάβης που αναπτύσσονται στα νοσοκομεία με δομές ψυχικής απεξάρτησης με στόχο την πλήρη απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη. •Να αναπτυχθούν προγράμματα έγκαιρης παρέμβασης για τα πρώιμα στάδια της εξάρτησης μ

   Στοιχεία που πραγματικά σοκάρουν και δείχνουν την ελληνική πραγματικότητα πλέον. Ένας στους πέντε έλληνες βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και αυτά είναι μόνο τα στοιχεία του 2010. Αν προσθέσει κανείς και το τι έγινε το 2011 και ακόμα περισσότερο του 2012, τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.    Το 20,1% του πληθυσμού της χώρας απειλείται από τη φτώχεια, σύμφωνα με την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης του 2010 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ). Σύμφωνα με τα στοιχεία, προκύπτει ότι το χρηματικό όριο της φτώχειας φτάνει στο ετήσιο ποσό των 7.178 ευρώ ανά άτομο και σε 15.073 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.    Επίσης, το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 13.973,94 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας σε 24.224,38 ευρώ. Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 868.597 και τα μέλη τους σε 2.204.800.    Ο κίνδυνος φτώχειας για πα

      Μετά από αρκετό καιρό, επιστρέφω με ένα δικό μου άρθρο (μη αντλώντας το από κάποια πηγή) και ένα άρθρο που έχει αμιγώς κοινωνικό θέμα. Με συνεπήρε η οικονομική κρίση και τα πολύ σημαντικά θέματα που ανακύπτουν και ένιωθα την ανάγκη να αναφέρω κάποιες απόψεις από το «βήμα» που μου δίνεται μέσω της στήλης μου.    Θέμα που συγκλονίζει τη χώρα τις τελευταίες ημέρες, είναι αυτό που ανέκυψε με τις οροθετικές «ιερόδουλες». Περνάω αμέσως στο παρασύνθημα…    Κατά αρχήν, δεν υφίσταται ο χαρακτηρισμός τους ως ιερόδουλες διότι δεν είναι ιερόδουλες. Αν δεν κάνω λάθος όλες ήταν άτομα περιθωριοποιημένα, φτωχά, αδύναμα, άστεγα, τοξικοεξαρτημένα κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία, οι οποίες εκδιδόντουσαν – τι περίεργο τη σήμερον ημέρα – ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ! Δημιουργήματα, με λίγα λόγια, της κοινωνίας που με τον τρόπο λειτουργίας της ή μάλλον μη λειτουργίας της, τα αποβάλει.    Προφανώς και εκείνες με τη σειρά τους από κάποιον μολύνθηκαν και προφανώς δεν είχαν ως αυτοσκοπό να μολύνουν

   Μετά από έρευνα που πραγματοποίησε το ΚΕΘΕΑ για το κόστος της εξάρτησης και τα οφέλη της θεραπείας το 2011, τα συμπεράσματα που εξήγαγαν ήταν: 1) Η παραμονή και μόνο στη θεραπευτική κοινότητα, ανεξάρτητα από την τελική της  έκβαση, έχει σημαντικά οφέλη για την κοινωνία. Για κάθε ένα (1) ευρώ που διατίθεται για τη θεραπεία εξοικονομούνται από 4,6 μέχρι 6,5 ευρώ, ανάλογα με το είδος του προγράμματος. Η εξοικονόμηση προκύπτει από τη μείωση του κόστους των υπηρεσιών υγείας, δίωξης, απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, σωφρονισμού καθώς και των άλλων εξόδων που προκύπτουν από τη ζωή στη χρήση και τις σχετιζόμενες με την εξάρτηση δραστηριότητες. 2) Το κόστος  παραμονής σε μια θεραπευτική κοινότητα είναι μικρότερο από αυτό του εγκλεισμού. Επιπλέον, η συμμετοχή σε μια θεραπευτική κοινότητα συνδέεται με θετικές προοπτικές για το άτομο, καθώς έχει στόχο την αποχή από τη χρήση και την παραβατικότητα, καθώς και την ένταξη στην κοινωνία και την αγορά εργασίας, μέσα από  συμβουλευτική