Πόσο δύσκολο να είσαι σήμερα παιδί

   
Στις συνθήκες που βιώνει η ελληνική κοινωνία σχεδόν όλες οι κοινωνικoοικονομικές τάξεις πλήττονται συνεχώς. Οι ζωές όλων έχουν αλλάξεις. Έχουμε γίνει πιο φτωχοί, όχι μόνο σε θέμα χρημάτων αλλά και σε θέμα αξιών, αρχών και θεσμών. Σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχει ένα άνεργος τουλάχιστον. Το κόστος των προϊόντων παραμένει πολύ υψηλό με αυξητικές τάσεις. Και σκέφτομαι και διερωτώμαι… ‘’Στον κόσμο αυτό των μεγάλων, πόσο δύσκολο είναι να είσαι σήμερα παιδί…’’;

   Ένα παιδί αντιλαμβάνεται πολλά περισσότερα από όσα εμείς πιστεύουμε ότι καταλαβαίνει. Η δυσκολία της ανωριμότητας είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τα μηνύματα τα οποία λαμβάνει και να τα αξιολογήσει ορθά (συνήθως).

   Πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν μεγαλώνει, βιώνει και εξελίσσεται σε μία οικογένεια που ο γονέας απολύθηκε και κυριαρχεί η απόγνωση; Πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν σχεδόν κάθε μήνα οι γονείς του επιστρέφουν στο σπίτι με λιγότερα έσοδα ή με καθόλου έσοδα; Πως θα νιώθει όταν βλέπει τους γονείς του με το κομπιουτεράκι στο χέρι να λογαριάζουν και να ξαναλογαριάζουν τα τρέχοντα έξοδα και να μην βγαίνουν; Και να τα χαράτσια και οι λογαριασμοί και να ο σπιτονοικοκύρης να χτυπάει την πόρτα και να ζητάει το νοίκι του…Πως θα νιώθει όταν το φαγητό στο σπίτι πλέον βγαίνει – δε βγαίνει; Πως θα νιώθει με τις συχνές εντάσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπων, τις καταθλίψεις που «χτυπάνε κόκκινο»; Πως θα νιώθει που οι γονείς του δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για να βγάλουν το μεροκάματο και δεν είναι δίπλα του; Πως θα νιώθει όταν θέλει ένα παιχνίδι, ένα δώρο και οι δικοί του δε μπορούν να του το πάρουν; Όταν θα δει άλλους συνομηλίκους του με καινούργια ρούχα, παπούτσια και αυτό θα συνεχίζει να φοράει τα ίδια (αν θα δει); Πως θα νιώθει όταν βλέπει ότι οι ανάγκες του μεγαλώνοντας αυξάνονται και οι γονείς του πνίγονται που δε δύνανται να ανταπεξέλθουν; Θα νιώθει σαν τεκμήριο;!;!;!

   Πως θα νιώθει το παιδί, φίλοι μου, όταν μεγαλώνει σε μια ανασφαλής, αρρωστημένη και σαθρή κοινωνία; Πως να νιώθει και τι να σκέφτεται όταν δεν υπάρχει ισονομία και επιπλέουν οι φελλοί και οι απατεώνες; Τι όνειρα να έχει όταν δε μπορεί να ονειρευτεί; Σε τι να ελπίζει όταν οι γονείς του δε μπορούν να τον σπουδάσουν και να τον στηρίξουν για να λάβει όλα τα απαραίτητα εφόδια; Πώς να νιώθει όταν βλέπει ότι η μισή Ελλάδα σχεδόν, πνίγεται στην ανεργία; Την επαγγελματική του αποκατάσταση; Τι να σκεφτεί για το μέλλον του;

   Δημιουργείτε νέους με θυμό. Και ότι σπέρνεις, θερίζεις…

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com

Blog: depastascharalampos.blogspot.gr

Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)

Follow us on Twitter: Depastas Charalampos

@Ch_Depastas