Τι έρωτας, τι θάνατος δεν έχεις να διαλέξεις


Με αυτόν τον υπέροχο στίχο της ελληνικής δημοτικής ποίησης περιγράφεται καθολικά, μέσα σε μια πρόταση και 8 μόλις λέξεις, η πλάση. Δε θα σταθώ σε αυτή τη θεωρία, αρκεί όμως να σκεφτούμε πως όλα γύρω μας, οι γαλαξίες, οι πλανήτες, η ζωή, δημιουργήθηκαν από έναν έρωτα, μιαν έλξη ηλεκτρομαγνητικών και βαρυτικών δυνάμεων, τη συνένωση έπειτα τη δημιουργία, τη ζωή και το τέλος. Και κρατήστε τη λέξη “τέλος” διότι καθετί ζωντανό έχει και το τέλος του. Ένα τέλος που συνδέεται με την αρχή.
Ο έρωτας λοιπόν, ίσως το υψηλότερο και ευγενέστερο συναίσθημα. Ο έρωτας υμνήθηκε από την πρώτη στιγμή με τον ομορφότερο τρόπο έκφρασης, τις τέχνες. Ενδεικτικά, με την αρχιτεκτονική: Το πασίγνωστο Taj Mahal στην Άγκρα της Ινδίας είναι μαυσωλείο που δημιούργησε το 1631μ.Χ ο Μόγγολος αυτοκράτορας Σάχης για να τιμήσει την πολυαγαπημένη του σύζυγο που απεβίωσε όντας εγκυμονούσα.
Η γλυπτική: Το γλυπτό “Amore e Psiche” (Έρως και ψυχή) του Ιταλού Antonio Canova.
 Η ζωγραφική: “Les amants” (Oι εραστές) του Βέλγου René François Ghislain Magritte.
 Η ποίηση και η λογοτεχνία: Ο “Ερωτόκριτος” του Βιτσέντζου Κορνάρου. 
Η μουσική: “L' amour et la mort” (Έρως και Θάνατος) του Μίκη Θεοδωράκη. Το θέατρο: “Romeo and Juliet” (Ρωμαίος και Ιουλιέτα) του Βρετανού William Shakespeare. Ο κινηματογράφος: “Brief encounter” (Σύντομη συνάντηση) του Άγγλου David Lean.
Ο έρωτας λοιπόν είναι ο γιος του Πόρου (πλούτος) και της Πενίας (φτώχεια) κατά τον αρχαίο φιλόσοφο Πλάτων και το πλατωνικό έργο “Συμπόσιο”. Εκεί περιγράφεται ο διάλογος του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Σωκράτη με την ιέρεια Διοτίμα.
- Τι λοιπόν να είναι ο Έρως; Θνητός;
- Κάθε άλλο.
- Αλλά τι τότε;
- Κάτι ανάμεσα στο θνητό και στο αθάνατο.
- Δηλαδή τι, Διοτίμα;
- Μεγάλος δαίμονας, Σωκράτη. Γιατί κάθε δαιμονικό είναι ανάμεσα στο θνητό και το αθάνατο.

Την ώρα λοιπόν που γεννήθηκε η Αφροδίτη οι Θεοί είχανε τραπέζι. Ο γιος της Μήτιδος, ο Πόρος έχοντας απολαύσει το γεύμα του και μεθυσμένος από το νέκταρ αποκοιμήθηκε. Η φτωχή Πενία πλησίασε το μέρος για να επαιτήσει. Βλέποντας τον Πόρο στην κατάσταση που ευρίσκοντο σκέφτηκε πως θα ήταν καλό αν έκανε παιδί μαζί του, όπερ και εγένετο. Συνέλαβε παιδί, τον Έρωτα. Ο Έρως είναι πάντα φτωχός, ακατάστατος, ατημέλητος και πάντα ζητιανεύει και επαιτεί καθ’ εικόνα και ομοίωση της μητέρας του. Από τον πατέρα του πήρε να είναι όμορφος, γενναίος, κυνηγός, ρωμαλέος και ριψοκίνδυνος. Έτσι, πότε ανθίζει πότε ξεραίνεται, πότε πεθαίνει και πότε ξαναγεννάται, πότε είναι πλούσιος και πότε φτωχός, πότε κερδίζει και πότε χάνει, πότε είναι σοφός και πότε αδαής.
Ο έρωτας λοιπόν, από πολλούς σύγχρονους έχει χαρακτηριστεί «ψυχική νόσος». Έντονο άγχος, φόβος, εφίδρωση, ταχυπαλμίες όπως ο νευρωτικός. Μελαγχολία, δάκρυα για ώρες, για μέρες όπως ο καταθλιπτικός. Να μην έχεις όρεξη για φαγητό όπως ο ανορεκτικός. Καταχρήσεις σε ουσίες όπως ο εξαρτημένος. Υποφέρεις από αϋπνία όπως ο έχων διαταραχή ύπνου. Βλέπεις, ακουμπάς, ακούς ή σκέπτεσαι πράγματα που βρίσκονται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας σου ή ακόμα ακόμα νιώθεις ένας παντοδύναμος Θεός όπως ο ψυχωτικός.
Για αυτό ο έρωτα όπως κι ο άνθρωπος βρίσκονται κατάραχα στο έπος της ζωής. Γιατί εμπεριέχουν την τραγικότητα.
Μη περιμένετε από εμένα να ερμηνεύσω ή να εξηγήσω τι έρως εστί. Θα κλείσω με ένα υπέροχο απόσπασμα από ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα που μου δόθηκε πριν λίγα χρόνια:
«Κοιτάζω την λέξη “τέλος” επίμονα πριν αρχίσω να γράφω και μου έρχεται έντονα η λέξη “τέλη”. Αυτά που πληρώνουμε για κάθε τέλος. Πόσο σοφά συνταιριάζουν οι δύο έννοιες, αυτή του τέλους και αυτή του τιμήματος που χρειάζεται να πληρώσει κανείς για κάθε τέλος στην ζωή του. Πόσο ακριβό είναι κάθε φορά αυτό που δίνει για να τελειώσει κάτι. Πόσα συναισθήματα πόση ενέργεια πόσο δάκρυ. Γιατί να μην είναι τζάμπα το τέλος, γιατί ποτέ δεν μας χαρίζεται; Αναλογίζομαι τι δίνω και αυτή τη φορά και προφανώς έχεις κι εσύ να αναλογιστείς τι θα πληρώσεις. Το παράπονό μου είναι ότι αυτό το τέλος το πληρώνουμε από την πρώτη φορά που ειδωθήκαμε. Γιατί ήταν πάντα εκεί παρόν από την αρχή».

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"
Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: 
http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook:
Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas

Σχόλια

  1. Εξαιρετικό άρθρο!
    Θέλω να επισημάνω ότι ίσως υπάρχει ένα λάθος στη πρόταση "Για αυτό ο έρωτα όπως κι ο άνθρωπος βρίσκονται κατάραχα στο έπος της ζωής. Γιατί εμπεριέχουν την τραγικότητα."
    Ο έρωτας όπως και ο θάνατος, βρίσκονται κατάραχα στο έπος της ζωής.
    Αν δεν έχω καταλάβει κάτι θα ήταν χαρά μου να μου το εξηγήσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση, το σχόλιο και τα καλά σας λόγια. Δε μου έρχεται με κάποιον τρόπο ειδοποίηση οπότε τυχαία είδα το σχόλιό σας και απαντώ με τόση καθυστέρηση. Χρησιμοποιόντας το "κατάραχα" εννοώ ότι βρίσκονται στην κορυφή, δηλαδή στο ύψιστο σημείο της ζωής.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου