Οι πολιτικές μας πράξεις

“Όλα μας τα παν οι σοφοί και με το παραπάνω’’, λέει ένα αγαπημένο στιχάκι που πέραν από ωραία ερμηνευμένο, εμπεριέχει μεγάλη δόση αλήθειας και την αλήθεια την αναζητούμε και την επιζητούμε. Μεγαλώνοντας, το μυαλό αλλάζει και ουδεμία σχέση έχει με το παιδικό, το εφηβικό ακόμα και το μετά-εφηβικό τρόπο σκέψης. Αλλάζει κι αλλάζει συνεχώς, όλα αλλάζουν, όλα ρέουν. Ω τι σύμπτωσις! Αυτό το χει πει ένα παλιός φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος ή μάλλον για να είμαι ακριβής και ιστορικά αληθής έχει συνδεθεί με τον Εφέσιο διότι η εν λόγω φράση ή η ουσία αυτής έχει αναφερθεί από τον Πλάτωνα.

Γιατί δεν αποτελεί αδιάσπαστο μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος η αρχαία ελληνική φιλοσοφία; Θεωρείται τόσο ασήμαντη η μήτρα όλων των επιστημών; Ας προβληματιστούμε. Για την αρχαιελληνική γλώσσα έχω ξαναγράψει, ισχύει το ίδιο.

Στο θέμα μας. Ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό αναφέρει στο σύγγραμμά του «Πολιτικά» ο Αριστοτέλης. Είναι της φύσεως του ανθρώπου να ζει, να αλληλοεπιδρά και να εξελίσσεται μαζί με άλλους ανθρώπους αλλιώς θα χαθεί. Πέραν αυτού, η συνύπαρξη αποτελεί τον μοναδικό δρόμο ώστε να φτάσει στην ευτυχία.

Με το φτωχό μου το μυαλό, ξεδιπλώνοντας την φράση του Αριστοτέλη βρίσκω ένα νόημα τόσο βαθύ και τόσο σημαντικό που θα μπορούσε να αποτελέσει κλειδί για τον σημερινό χαμένο στις πλάνες άνθρωπο. “Η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι τίμια αλλά πρέπει και να φαίνεται”, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί πως δεν αρκεί το ότι γεννηθήκαμε άνθρωποι, δηλαδή πολιτικά όντα αλλά πρέπει να το αποδεικνύουμε συνεχώς για να καταφέρουμε να φτάσουμε στον προορισμό.

Ώρα για αυτοκριτική και για το δύσκολο κοίταγμα στο είδωλο του καθρέφτη μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πολιτικά όντα; Ποιες οι πολιτικές μας πράξεις;

Πολιτική είναι καθετί που επιχειρεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής όλων των πολιτών· Μια σκέψη, μια πρόταση, μια πράξη. Αυτό που πρέπει να παλεύει ο άνθρωπος από παιδί να κατακτήσει είναι η αντίληψη πως αποτελεί μέλος μιας κοινωνίας, το ανήκειν. Ακόμα, ότι έχει ανάγκη τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν όπως κι ότι οι άλλοι τον έχουν ανάγκη. Αποδίδω λοιπόν εγώ ο ανειδίκευτος κι ίσως ο τελευταίος που μπορεί να αγγίξει και να αναλύσει και να σχολιάσει τα λόγια και τα έργα αυτού του σπουδαίου, την ανάδειξη της έννοιας της συνύπαρξης, δηλαδή της αρμονικής συμβίωσης των πολιτών ώστε να αναδειχθεί η πόλις και η λειτουργικότητά της και μέσω αυτής ο άνθρωπος.

Αρκετά όμως με τη φιλοσοφία και τους τραχείς της δρόμους. Πάμε λίγο στα ανθρωπιστικά. Εκεί ξαναπέφτω πάνω στα ίδια ερωτήματα. Είμαστε πολιτικά όντα; Ποιες οι πολιτικές μας πράξεις; Οι πράξεις που βοηθούν (όχι που ελεούν) τον συνάνθρωπο, την κοινωνία, το περιβάλλον, τη λειτουργικότητα. Νοιαζόμαστε πραγματικά για το τι συμβαίνει δίπλα μας; Τι κάνουμε για τον διπλανό μας; Νοιαζόμαστε πραγματικά για την κοινωνία μας; Τι κάνουμε για αυτήν; Νοιαζόμαστε για το περιβάλλον; Τι κάνουμε για αυτό; Νοιαζόμαστε για τον πολιτισμό, την παιδεία, την υγεία, τις ευπαθείς ομάδες, τα ζώα; Τι κάνουμε για αυτά; Κάνουμε “ότι μας αναλογεί” που λέει και το κολύμπρι ή εθελοτυφλούμε και φιλοτομαρίζουμε ωχαδερφίστικα;

Σε κάθε συνδιαλλαγή την απόδειξη λαμβάνουμε στο τέλος. Έτσι και στη συνδιαλλαγή μας με τον κόσμο τούτο, στο τέλος θα φανεί πόσο άξιοι σταθήκαμε  στην υπεράσπιση της ανθρώπινης αξίας που ως δώρο λάβαμε και κατ’επέκτασιν της πολιτικής μας υπόσταση.

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas