Το χρέος μου

Δε περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα μου γεννιόταν τόσο έντονη ανάγκη να γράψω για πρώτη φορά ένα καθαρά πολιτικό κείμενο. Δε περίμενα ποτέ ότι θα παρακολουθούσα την επικαιρότητα και θα ενημερωνόμουν με τόση προσήλωση και ενδιαφέρον για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Μεγαλώνοντας και βγαίνοντας στη ζωή συνειδητοποιώ σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, εξέλιξη την εξέλιξη πως πέραν ότι η γνώση είναι φως στο σκοτάδι και δύναμη, οφείλεις να μάχεσαι για αυτά που γίνονται για σένα, με ή χωρίς εσένα. Για όλους εμάς λοιπόν, στις εκλογικές διαδικασίες η δύναμη είναι η ψήφος. Σημείωση: Η ΨΗΦΟΣ ΌΧΙ Ο ΨΗΦΟΣ.

Μετά από αρκετή σκέψη, ομολογώ, παίρνω το θάρρος να γράψω για όλα αυτά που ένιωσα και σκέφτηκα το βράδυ των ευρωεκλογών, τις ώρες και τις μέρες που ακολούθησαν, τους προβληματισμούς μου και τις ανησυχίες μου για τις προκυρηχθείσες εθνικές εκλογές. Και λέγω μετά από αρκετή σκέψη καθώς οι γνώσεις μου στα πολιτικά είναι προφανώς λίγες και η ειδικότης μου άλλη. Αν είσαι λοιπόν φίλε αναγνώστη ταγμένος, φανατισμένος, εγκάθετος ή οτιδήποτε άλλο, θα σου πρότεινα η ανάγνωσή σου να σταματήσει εδώ! Δεν υπάρχει λόγος να πας παρακάτω καθώς ακολουθεί μια καθαρά υποκειμενική προσέγγιση των πραγμάτων, μια καλοπροαίρετη κριτική στάση απέναντι στις δύσκολες επικρατούσες συνθήκες για τη χώρα, λίγο πριν από τις κρίσιμες εκλογές του Ιούλη.

Εκτίμησα πως η πλειοψηφία των λιγοστών αναγνωστών μου θα αναγνωρίσουν και το ύφος και τις προθέσεις μου, μιας που “γνωριζόμαστε” τόσα χρόνια. Οι κοινές μας Ανησυχίες, οι ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις, ίσως ο χαρακτήρας μου, οι σπουδές μου, η επιστήμη που υπηρετώ με περηφάνεια, έφεραν στην επιφάνεια να αισθάνομαι σαν χρέος να μιλήσω ή πιο σωστά να γράψω.

Πριν αρχίσω, να υπενθυμίσω πως δεν άνηκα και δεν ανήκω σε καμία παράταξη ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου. Δε χτύπησα ποτέ κανενός “ισχυρού” την πόρτα κι εύχομαι να μη καταντήσω ποτέ έτσι. Εν κατακλείδι, όσα ακολουθούν είναι μέρος προσωπικών κρίσεων, ιδεολογίας, κοσμοθεωρίας και κοσμοαντίληψης. Δεν καταλαβαίνω από αριστερά, δεξιά, κέντρο και άκρο. Σε απόλυτο βαθμό δε με εκφράζει τίποτα και κανένας, δεν τοποθετούμαι πουθενά, έχω άποψη.

  Βράδυ Κυριακής λοιπόν, τα πρώτα αποτελέσματα και τα πρώτα στοιχεία ανακοινώνονται σιγά σιγά. Έκπληξη. Σχετικά αναμενόμενη η νίκη της Ν.Δ, αναπάντεχο το εύρος της διαφοράς, όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Η βραδιά έκρυβε πολλά και σημαντικά. Έκρινα πως θα έπρεπε να κάνω υπομονή, να μη βιαστώ, να αναμένω να καταμετρηθεί και η τελευταία ψήφος, να κατακάτσει το θυμικό μου και έπειτα να προσπαθήσω όλα αυτά να τα συμμαζέψω. Πιστέψτε με, δούλεψα πολλά βράδια για αυτό το κείμενο.

Συμπεράσματα ευρωεκλογών

Ø  Τις ευρωεκλογές κέρδισε το κόμμα που ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνια κι έχασε το κόμμα που ψήφισε κι εφάρμοσε μνημόνια.

Ø  Κέρδισε το κόμμα που στο δημοψήφισμα του 2015 στήριξε το ΝΑΙ κι έχασε το κόμμα που στήριξε το ΟΧΙ αλλά εφάρμοσε το ΝΑΙ. Άρα απλοϊκά, μπορούμε να πούμε πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α κορόιδεψε τον λαό, λέγοντας άλλα και πράττοντας άλλα, εφαρμόζοντας όμως το ΝΑΙ (κατά γενική ομολογία) άρα την ίδια, στον πύρινα της, πολιτική με τη Ν.Δ (μνημονιακή πολιτική δηλαδή).

Ø  Κέρδισε το κόμμα που στηρίζεται ανοιχτά και παραδοσιακά από εφοπλιστάδες, καναλάρχες, βιομηχάνους κτλ  κι έχασε το κόμμα που επένδυσε, έχτισε σχέσεις κι έκανε πλάτες σε εξίσου μεγάλους κεφαλαιούχους.

Ø  Κέρδισε το κόμμα που επί των ημερών του (2007) κάηκαν 63 άνθρωποι στην Ηλεία (εν τω συνόλω 84 νεκροί εκείνο το καλοκαίρι) κι έχασε το κόμμα που επί των ημερών του κάηκαν 101 άνθρωποι στο Μάτι και πνίγηκαν 24 στη Μάνδρα (2018).

Ø  Κέρδισε το κόμμα που η καταστολή έχει εξέχουσα θέση στην ιδεολογία του ενώ έχασε το κόμμα που επικροτεί άδειες σε αρχιτρομοκράτες, βαρυποινίτες και νομοθετεί “αποσυμφορήσεις” φυλακών (Νόμος Παρασκευόπουλου).

Τόσες κι άλλες τόσες συσχετίσεις μπορώ να αναφέρω. Το νέο δίπολο που δημιουργείται για ακόμη μία φορά, μετά το Π.Α.Σ.Ο.Κ – Ν.Δ, μπάζει δυστυχώς από πολλές πλευρές. Κακές συνθήκες στη χώρα, κοινωνικοοικονομική κρίση ετών που τη ρήμαξε περισσότερο, σκάνδαλα, ρουσφέτια, ανοργανωσιά, κακή νοοτροπία ως λαός, αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες, έλλειψη (πολιτικών) επιλογών. Ο λαός στα σχοινιά. Το  παιχνίδι όμως μεταξύ των δύο θα παιχτεί, όπως φαίνεται, οπότε η συλλογιστική μου επικεντρώνεται μοιραία στο δίπολο κι αναπτύσσω…

Η βάση της σκέψης μου

Ø  Η Ν.Δ, όπως και το Π.Α.Σ.Ο.Κ, είναι τα κόμματα που δημιούργησαν και προκάλεσαν όλη αυτή τη δυστυχία στα 40 χρόνια εναλλαγής τους στην εξουσία. Άρα, είναι γεωμετρικά βέβαιο πως αυτοί που σε οδήγησαν στη χρεοκοπία, στην απόλυτη καταστροφή και την εξαθλίωση σε καμία περίπτωση δε μπορούν να σε βγάλουν από αυτήν, δεδομένου ότι η πολιτική και η φιλοσοφία τους παραμένει ίδια (και χειρότερη). Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι η οικογενειοκρατία παραμένει, ο σκληρός πυρήνας παραμένει και παραμένουν εν γένει τα ίδια πρόσωπα τα οποία πρέπει στην πλειοψηφία τους να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Κόμματα και στελέχη όπου τους συνοδεύουν βαρύτατες κατηγορίες, σκάνδαλα και χρέη. Όσον αφορά το Κιν.Αλ…«άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Σημαντική διαφορά: Οι μεν δημιούργησαν την Ελλάδα των χρεών με όλη αυτή την κακοδιαχείριση και τα εγκλήματα ετών, οι δε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α διαχειρίστηκαν μια κρίσιμη κατάσταση όπου με σοβαρότατα λάθη την δυσχέραναν. Παρά ταύτα, εντός μόλις 3,5 ετών διακυβέρνησης/συγκυβέρνησης από τον Αύγουστο του 2018 πιστώνονται το τέλος των μνημονίων (θεωρητικά τουλάχιστον) και την ύπαρξη υπερπλεονασμάτων που βεβαίως δημιουργήθηκαν κυρίως από την αφαίμαξη του λαού και το ξεπούλημα μεγάλου μέρους της κρατικής περιουσίας. Μην έχοντας διάθεση να αδικήσω, έγιναν και σημαντικές μεταρρυθμίσεις που βοήθησαν το καμένο χωράφι σιγά-σιγά να βλαστίζει. Σημείωση: Δείτε πόσο λίγοι και διεφθαρμένοι είμαστε, αναγνωρίστε τις ιστορικές ευθύνες όλων μας όταν η πρώην κρατική περιουσία, στην συντριπτική της πλειοψηφία πλέον κερδοφορεί μόλις εντός λίγων μηνών από την ιδιωτικοποίησή της.

Ø  Η μεγάλη ζημιά που έκανε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α είναι ότι απογοήτευσε όσους πίστεψαν τις αρχικές μεγαλόστομες υποσχέσεις κι όσους πίστεψαν πως εν μία νυκτί θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει κανονική χώρα. Παραπλάνησε άλλα τάζοντας κι άλλα πράττοντας. Σκισμένα μνημόνια, κατάργηση ΕΝ.Φ.Ι.Α, τιμωρία υπευθύνων για την κρίση, διαλεύκανση σκανδάλων κι απόδοση δικαιοσύνης, φιλολαϊκά μέτρα που υποστήριζε ότι θα εφαρμοστούν άμεσα κτλ, κτλ. Εξαιρετικά σοβαρό στη συνείδησή μου, τόλμησε να έχει λάβαρο την “αριστερή” πολιτική αμαυρώνοντας τον όρο (για όσους ακόμα πιστεύουν στους όρους και τις ιδεολογίες). Θα αναγνωρίσω ωστόσο πως ακολουθήθηκε, μια μνημονιακή πολιτική με προσπάθειες/εξαιρέσεις φιλολαϊκής πολιτικής.  Σημείωση: Χρησιμοποιώ τον όρο “αριστερά” για να γίνομαι κατανοητός. Θα μπορούσα να πω μια πιο κοινωνική, φιλολαϊκή, ανθρωποκεντρική πολιτική.

Ιστορική Αναδρομή

Κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά: 1974-1980 (Ν.Δ – Κ. Καραμανλής), 1980-1981 (Ν.Δ – Γ. Ράλλης), 1981-1989 (Π.Α.Σ.Ο.Κ – Α. Παπανδρέου), 1989 (Ν.Δ+Συνασπισμός Αριστεράς και Προόδου – Τζ. Τζανετάκης), 1989-1990 1989 (Ν.Δ+Π.Α.Σ.Ο.Κ+Συνασπισμός Αριστεράς και Προόδου – Ξ. Ζολώτας), 1990-1993 (Ν.Δ - Κ. Μητσοτάκης), 1993-1996 (Π.Α.Σ.Ο.Κ – Α. Παπανδρέου), 1996-2004 (Π.Α.Σ.Ο.Κ – Κ. Σημίτης), 2004-2009 (Ν.Δ – Κ. Καραμανλής), 2009-2011 (Π.Α.Σ.Ο.Κ – Γ. Παπανδρέου), 2011-2012 (Ν.Δ+Π.Α.Σ.Ο.Κ+ΛΑ.Ο.Σ – Λ. Παπαδήμος), 2012-2015 (Ν.Δ+Π.Α.Σ.Ο.Κ+ΔΗΜ.ΑΡ – Α. Σαμαράς), 2015-σήμερα (ΣΥ.ΡΙΖ.Α+ΑΝ.ΕΛ – Α. Τσίπρας).

Ø Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν κυβέρνησε αλλά συγκυβέρνησε με τους δεξιούς ΑΝ.ΕΛ και με οριακή πλειοψηφία. Ποτέ αυτοδύναμα δηλαδή κι επίσης πάντοτε (θεωρητικά, εκτός των τελευταίων μηνών) εντός αυστηρής μνημονιακής εποπτείας.

Ø Η Ν.Δ κατηγορείται ότι χρωστάει πάνω από 250 εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, χώρια τα σκάνδαλα και τις μίζες που τη βαρύνουν. Αυτό το κόμμα δε μπορεί να ζητά να κυβερνήσει, δε μπορεί να ζητά να κυβερνήσει με πολιτική λιτότητας και δε μπορεί να κουνάει το δάχτυλο στους οφειλέτες λέγοντάς τους “Αν δε έχετε να πληρώσετε (ΕΝ.Φ.Ι.Α), πουλήστε!” (δηλώσεις Α. Γεωργιάδη και Μ. Βαρβιτσιώτη). Σημείωση: Αλήθεια, κάποτε πρέπει η δικαιοσύνη να διαλευκάνει πώς και γιατί δόθηκαν δάνεια σε κόμματα (φυσικά δάνεια δε πήρε μόνο η Ν.Δ και δε χρωστάει μόνο εκείνη) καθώς ως εγγύηση για την αποπληρωμή τους έβαζαν την κρατική επιχορήγηση τους. Παράνοια, ότι να ναι δηλαδή. Αλήθεια, πώς μια τράπεζα δανείζει τόσα εκατομμύρια σε κάτι που δεν παράγει; Επιτομή αυτού, η θρασύτατη δήλωση του σημερινού αντιπροέδρου της Ν.Δ ότι «το χρέος της Ν.Δ δεν μπορεί να αποπληρωθεί και θα πρέπει να διαγραφεί». Τα χρέη τους δηλαδή, όλων των διεφθαρμένων κομμάτων, τα πληρώσαμε, τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε εμείς, ο απλός λαός, χώρια όλα τα άλλα τους.  

Τα μεγάλα ΓΙΑΤΙ των ευρωεκλογών

1)     

Σύνολο ψήφων: 5.292.369 1 στους 6 Έλληνες ψήφισε φασίστες, κατά φαντασίαν εθνοσωτήρες ή ότι να ναι

Κόμματα	Ψήφοι
Ναζιστές	275.000
Κάτοχος επιστολών Ιησού	236.000
Ασιατική χώρα, το πρώτο Λ_ _ _	69.000
Πρώην Manager Saki	51.200
Καμμένος	45.000
Κομμάντα	41.000
Τζζζήμερος	38.800
Νέα ακροδεξιά	37.500
Ο άφραγκος λεφτάς τηΣ…ώρας	29.300
Νοσταλγοί του πουλιού	10.700
Σύνολο	835.000

ΓΙΑΤΙ;

2)            Υπόδικος για σοβαρότατα κακουργήματα και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα εκλέγεται για το ευρωκοινοβούλιο. ΓΙΑΤΙ;

3)            Δεύτερος με 91.062 σταυρούς στο Κιν.Αλ ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (ας μου βρει κάποιος ΕΝΑΝ λόγο εκτός του προφανούς). ΓΙΑΤΙ;

4)             Γεωργούλης. ΓΙΑΤΙ; Κόκκαλης. Γιατί; Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, καλά να είναι και μακάρι να προσφέρουν, αλλά δε γίνεται, φερ’ειπείν, να μην εκλέγεται ο Δημήτρης Πλουμπίδης (καθηγητής Ψυχιατρικής στο Ε.Κ.Π.Α) με ένα βιογραφικό μέχρι απέναντι επειδή κάποιοι βγαίνουν απλά στο κουτί, τελεία.

Κατανοείτε τι σημαίνει εκπροσώπηση στο ευρωκοινοβούλιο;

Σημείωση: Κράτησα τέσσερα μόνο μεγάλα ΓΙΑΤΙ; επειδή η λίστα είναι ατελείωτη.

Συνεχίζω τη συλλογιστική μου, αυτή τη φορά θέλοντας να δώσω απαντήσεις και να σχολιάσω 8 κυρίαρχα θέματα που απασχόλησαν, απασχολούν και θα απασχολούν την κοινωνία μας. Είναι θέματα που έλαβαν τη μερίδα του λέοντος στην επικαιρότητα, θέματα που ήταν λόγος έντονων διαξιφισμών μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και εν κατακλείδι, διαμόρφωσαν μια κατάσταση.

“Το Μακεδονικό ζήτημα”

Η ονοματοδοσία της γείτονος χώρας δεν ήταν ένα θέμα που γεννήθηκε χθες. Δημιουργήθηκε και πλανιόταν για πολλές δεκαετίες προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα, την περιοχή των Βαλκανίων, τους “συμμάχους”, μα ακόμα σοβαρότερα στους Σκοπιανούς ή πλέον επισήμως Βορειομακεδόνες.  Εκτιμώ πως η επίλυσή του δεν έγινε τυχαία την περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης για τη χώρα μας. Εκτιμώ πως τέθηκε στα “ανταλλάγματα” για την ομαλή και σταδιακή επαναφορά της ομαλότητας. Οι “σύμμαχοι” έχοντας να καρπωθούν πολύ σημαντικά οικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη από την ένταξη των Βορειομακεδόνων στο Ν.Α.Τ.Ο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, άναψαν την κατάλληλη στιγμή το φυτίλι της βόμβας, τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν σε αδιέξοδο και θα έπρεπε να επιλύσει επιτέλους το θέμα χωρίς άλλες αναστολές και υπεκφυγές. Αναστολές και υπεκφυγές που κάθε ελληνική κυβέρνηση, για δεκαετίες, χρησιμοποιούσε ξέροντας πως οι εγχώριοι πολιτικοί αντίπαλοι καιροφυλακτούσαν για να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Η ιστορία έτυχε να γράψει πως η βόμβα θα έσκαγε στα χέρια του Τσίπρα. Η βόμβα όμως θα έσκαγε στα χέρια οποιουδήποτε πρωθυπουργού κι οποιουδήποτε κόμματος βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στην εξουσία. Η ημιμάθεια οδηγεί σε λανθασμένες αντιλήψεις και φανατισμό. Έτσι, οι “πατριώτες”, οι “Μακεδονομάχοι”, οι εθνικιστές, οι φασίστες και κάποιοι ρομαντικοί, πολιτικά υποκινούμενοι κατά βάση, ήταν η εύκολη λεία ώστε κάποιοι να ωφεληθούν, να κερδίζουν εντυπώσεις κι εντέλει ψηφαλάκια. Μέσα στην εθνική μας αμορφωσιά, το εθνικό έλλειμα παιδείας και την εθνική μας φαντασίωση ότι ο σημερινός Έλληνας έχει αναλλοίωτα κοινά κι άμεση σύνδεση στην καταγωγή με την αρχαία ελληνική δόξα, αναδεικνύεται και πάλι (το έχουμε πληρώσει ακριβά όπως η ελληνική ιστορία διδάσκει) πως διακατεχόμαστε από βαθύ έλλειμα μνήμης, κοινώς ξεχνάμε εύκολα. Στην προκειμένη άντε και να δικαιολογήσω τους αγανακτισμένους και ρομαντικούς που δίκασαν το “έγκλημα” της κυβέρνησης στο “Μακεδονικό ζήτημα”. Ενισχύεις το κόμμα της Ν.Δ ως αντίδραση/απάντηση σε αυτό το, για πολλούς, “έγκλημα”; Να ενημερώσω/υπενθυμίσω λοιπόν, πως τα δύο σοβαρότερα διπλωματικά λάθη για την ονοματοδοσία των Σκοπίων έγιναν επί Ν.Δ, του κόμματος δηλαδή που φαίνεται πως κέρδισε τους περισσότερους ψηφοφόρους από την επίλυση του “Μακεδονικού” και πρωτοστατούσε στα συλλαλητήρια. Πρώτον, στο νομοθετικό διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με αριθμό ΦΕΚ 238 και ημερομηνία 5 Ιανουαρίου 1959 τεύχος Α, η τότε κυβέρνηση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσις (Ε.Ρ.Ε) υπό την πρωθυπουργία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανέφερε/αναγνώριζε τα Σκόπια ως «Μακεδονία» στο άρθρο 7, σελ. 2041. Το εν λόγω νομοθετικό διάταγμα, αφορούσε συμφωνία περί αμοιβαίων δικαστικών σχέσεων μεταξύ του Βασιλείου της Ελλάδος και της Λαϊκής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Δεύτερον, όταν τα Σκόπια ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη Γιουγκοσλαβία περί τα 1991, πήραν την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».  Ούτε και η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ υπό την πρωθυπουργία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν κατάφερε να αποτρέψει τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία, με τον τότε πρωθυπουργό να αρκείται στο ότι «σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει». Αξίζει να σημειωθεί πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής, την εποχή της κόντρας του με τον Α. Σαμαρά είχε αναφέρει για το “Μακεδονικό ζήτημα” πως στη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ν.Δ κ. Α. Σαμαράς «δεν πέτυχε στην διαπραγμάτευση καθώς ήταν νέος και αδύνατος» ενώ «δεν έδωσε τη μάχη εκείνη». Ακόμα, τον κατηγόρησε ευθέως πως είχε δεχθεί τότε να ονομάζονται τα Σκόπια ως «Μακεδονία» στο κείμενο που συντάχθηκε. Σχεδόν 25 χρόνια μετά, ο κ. Σαμαράς είχε το απύθμενο θράσος να παρευρίσκεται στα πρόσφατα συλλαλητήρια και να κάνει και δηλώσεις για τα μηνύματα που στέλνει ο ενωμένος λαός, η Μακεδονία είναι μία κτλ και γύρω του το συγκεντρωμένο πλήθος να τον χειροκροτεί! Μια τρέλα, πραγματικά! Τέλος, είναι περιττό να επισημάνω πως τόσα χρόνια ως έθνος και ως λαός στρουθοκαμηλίζαμε καθώς σχεδόν όλα τα κράτη διεθνώς είχαν αναγνωρίσει τη Βόρεια Μακεδονία ως σκέτο «Μακεδονία» ενώ πλέον αναγνωρίζεται καθολικά με τον γεωγραφικό προσδιορισμό “Βόρεια”, εκτιμώ σημαντική διαφορά. Επίσης, το Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (Π.Γ.Δ.Μ) που ήταν μια πρόσκαιρη συμβιβαστική λύση, αναρωτιέμαι, δεν ενοχλούσε όλους αυτούς τους “πατριώτες”, “Μακεδονομάχους”, εθνικιστές, φασίστες και ρομαντικούς αφού και πάλι εμπεριείχε τη λέξη «Μακεδονία» μέσα; Καλώς έκλεισε ένα τόσο σημαντικό εθνικό κεφάλαιο για τη χώρα. Πάντοτε σε μια διαπραγμάτευση κάτι θα κερδίσεις και κάτι θα χάσεις.

Συντάξεις

Οι συνταξιούχοι επλήγησαν τα μέγιστα από την κρίση και ίσως είναι οι πιο αδικημένοι από όλες τις κοινωνικές ομάδες καθώς αυτά που τους στερούν είναι δικά τους χρήματα, πληρωμένα στο ελληνικό κράτος. Ακούγονται πολλά λοιπόν για το ποιος έκοψε τι, ποιο κόμμα έκοψε τα περισσότερα, ποιος τα λιγότερα. Οι μεν κατηγορούν τους δε. Κάποιοι όμως κοροϊδεύουν κατάμουτρα για ακόμα μια φορά αποσκοπώντας πως ορισμένοι θα τσιμπήσουν κι όντως πολλοί τσιμπάνε! Με τη βοήθεια ενός καλού φίλου, σας παραθέτω στοιχεία, αριθμούς και πηγές: Το μέσο φορολογητέο εισόδημα από κύριες συντάξεις μειώθηκε από 10.386€ το 2010 σε 8.518€ το 2014 και αυξήθηκε σε 8.754 το 2017. Δηλαδή μείωση -1.874 ευρώ επί Ν.Δ και αύξηση 236 ευρώ επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το συνολικό μέσο εισόδημα από κάθε είδους σύνταξη μειώθηκε από 12.273€ το 2010 σε 10.199€ το 2014 και σε 10.068€ το 2017 δηλαδή μείωση -17% ή 2.074€ επί Ν.Δ και μόλις -131€ ή 1,2% επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α κυρίως από το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (Ε.Κ.Α.Σ). Όλα τα παραπάνω ποσά προκύπτουν αφού έχουν αφαιρεθεί όλες οι μνημονικές κρατήσεις και οι κρατήσεις υγείας. Τα στοιχεία είναι δημοσιευμένα από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε) και την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (Γ.Γ.Π.Σ) στα αρχεία των στατιστικών δεδομένων των φορολογικών δηλώσεων (κωδικοί 303-304 για εισόδημα από κύριες συντάξεις, κωδικοί 321-322 για επικουρικές συντάξεις και κωδικοί 335-336 για Ε.Κ.Α.Σ).

Ρύθμιση 120 δόσεων στην εφορεία

Διαβάζω πως περί τους 10.000 συμπολίτες μας έτρεξαν να αιτηθούν την ένταξή τους στη ρύθμιση των 120 δόσεων στην εφορεία, ένα μέτρο που συζητήθηκε πολύ. Φαντάζομαι για να γίνεται αυτό το κομφούζιο μάλλον ευνοϊκή πρέπει να είναι για τους οφειλέτες. Πριν λίγο καιρό ο Τομεάρχης Κοινωνικής Ασφάλισης της Ν.Δ Γιάννης Βούτσης δήλωνε σχετικά από το βήμα του 12ου Insurance Conference: «Η ρύθμιση των 120 δόσεων, όπως κάθε ρύθμιση, υπονομεύει την εθνική οικονομία, αλλάζει την κουλτούρα των πληρωμών κι όσον αφορά στον υγιή ανταγωνισμό γίνεται τροχοπέδη για τις συνεπείς επιχειρήσεις και το συνεπή πολίτη», για να δηλώσει πριν λίγες μέρες: «Η ρύθμιση των 120 δόσεων όχι μόνο δεν κινδυνεύει, αλλά θα ενισχυθεί από τη Ν.Δ. Πρόκειται για μια χυδαία προσπάθεια διαστρέβλωσης της αλήθειας. Δυστυχώς ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α προσπαθεί να αλλοιώνει την πραγματικότητα, παρά την βαριά ήττα. Είμαι ο μικροεισηγητής του νομοσχεδίου, όχι μόνο υπερψήφισα τη ρύθμιση των 120 δόσεων ως Ν.Δ, αλλά έκανα και κριτική γιατί δεν την έφεραν και πιο μπροστά και την άφησαν παραμονή εκλογών. Είπα ότι είναι τόσο αναγκαία και επιβεβλημένη όσο ποτέ. Γιατί υπάρχει μια θηλιά στο λαιμό όλων των πολιτών που επιβάλλεται να έρθει αυτή η αλήθεια των 120 δόσεων». Όταν δημοσιογράφος του διάβασε αναλυτικά όσα είχε αναφέρει από το βήμα του συνεδρίου, ο κ. Βούτσης το αρνήθηκε.

Ασφαλιστικό Pinochet

Το ακούμε, το ξανά ακούμε το ξανά ακούμε. Είμαι σίγουρος πως ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να ψάξουν. Σύμφωνα με τον Κ. Καραγκούνη λοιπόν, βουλευτή της Ν.Δ, το σύστημα Pinochet είναι το πιο επιτυχημένο σύστημα δημόσιας ασφάλισης και η κυβέρνηση της Ν.Δ θα το εφαρμόσει μόλις εκλεγεί. Ψάχνοντας λίγο για αυτό, για να δούμε τι απαντά ο καθηγητής του Παντείου κ. Σάββας Ρομπόλης: «Με τη δικτατορία του Pinochet η κύρια και η επικουρική δημόσια ασφάλιση πήγαν σε ασφαλιστικές εταιρείες. Μέχρι το 2008 υπήρχαν διάφορα προβλήματα που τα κάλυπτε ο κρατικός προϋπολογισμός. Η ασφάλιση όλου του πληθυσμού μεταφέρθηκε στην ιδιωτική ασφάλιση εκτός από την αστυνομία και το στρατό που έμεινε στο διανεμητικό. Το 2008 λοιπόν έγινε μία επιτροπή στην Χιλή από συναδέρφους οι οποίοι είπαν ότι το σύστημα που εφαρμόσαμε δημιούργησε μεγάλο κόστος, σπατάλη, ανισότητες κ.α. και επανήλθαν στο προηγούμενο σύστημα». Στην Ευρώπη αυτό το πείραμα έγινε στην Ουγγαρία το 1998, στην Πολωνία το 1999, στην Λετονία το 2001, στην Βουλγαρία το 2002, στην Εσθονία το 2002, στην Λιθουανία το 2004, στην Σλοβακία το 2005, στη Ρουμανία το 2008. Στις χώρες αυτές εφαρμόστηκε η μετάβαση ενός τμήματος της δημόσιας ασφάλισης, της επικουρικής στις ασφαλιστικές εταιρείες. Το 2008 όμως κατέρρευσε όλο αυτό το σύστημα των ιδιωτικών ασφαλιστικών και όλοι έτρεξαν στο καταφύγιο του αναδιανεμητικού συστήματος και πλήρωσαν οι κρατικοί προϋπολογισμοί, δημιούργησαν εθνικές συντάξεις… Σουηδία, Ιταλία, Πολωνία, Νορβηγία έφυγαν από το κεφαλαιοποιητικό και πήγαν στο σύστημα της νοητής κεφαλοποιήσης. Μετά από όλα αυτά, σήμερα στην Ευρώπη έχουμε το λεγόμενο “τριφασικό σύστημα”: πρώτος πυλώνας ο δημόσιος, η κύρια και επικουρική σύνταξη, δεύτερος πυλώνας τα ασφαλιστικά ταμεία και τρίτος πυλώνας οι ασφαλιστικές εταιρείες. Το σύστημα στην Ευρώπη π.χ. στην Γερμανία και Γαλλία είναι 70% διανεμητικό και 30% κεφαλοποιητικό. Δοκίμασαν οι άλλες χώρες να αντιστραφεί αυτό σε 30% διανεμητικό και 70% κεφαλαιοποιητικό και κατέρρευσαν τα συστήματα. Είναι οπισθοδρόμηση αυτό που προτείνουν, οπισθοδρόμηση και χρονική και ουσιαστική στο 1990 κ αυτό που λένε ότι συμβαίνει στην Ευρώπη δεν ισχύει. Η πρόταση αυτή της Ν.Δ. σημαίνει ότι θέλει να πάρει την επικουρική ασφάλιση και να την πάει στις ιδιωτικές εταιρείες. Προαιρετική εφαρμογή δεν υπάρχει. Είναι υπονομευτικό και επικίνδυνο, γιατί αν φύγουν κάποιοι δεν θα μπορεί να στηριχθεί το δημόσιο σύστημα».

Η δύναμη των Μ.Μ.Ε και το έλλειμα παιδείας

Δύο από τους βασικότερους παράγοντες που εξ’ αρχής της συγγραφικής μου έχω…βάλει μπροστά και κατηγορώ για την κατάντια μας είναι η παιδεία μας και τα Μ.Μ.Ε. Με τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών επιβεβαιώθηκε για ακόμα μία φορά, δυστυχώς. Ένας άνθρωπος που δοκιμάστηκε στην πολιτική ζωή του τόπου κι έφυγε ως αποτυχημένος, ένας άνθρωπος που αποδοκιμάστηκε για τις πολιτικές του στάσεις, απόψεις κι αντιλήψεις επιστρέφοντας μετά το τέλος του βουλευτικού του αξιώματος στην πρότερη ζωή του, δηλαδή τις τηλεπωλήσεις και τις τηλεοπτικές εκπομπές. Πραγματοποιεί/πραγματοποιούσε εμφανίσεις κατά βάση σε μικρά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και τοπικά. Δε θα σταθώ στις θεραπευτικές κηραλοιφές, στις επιστολές του Ιησού και στα μαντζούνια για καράφλες, αυτά σχολιάστηκαν όπως έπρεπε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις τελευταίες εβδομάδες. Θα σταθώ όμως, και ειλικρινώς θα ήθελα βαθιά να προβληματιστείτε, στο ότι ένας άνθρωπος που απλώς είχε το τηλεοπτικό βήμα ώστε να τηλεπωλεί κάθε τύπου αμφιλεγόμενα προϊόντα με περιτυλίγματα που πείθουν μόνο αφελείς (επιεικώς) και να διαλαλεί παράλληλα τις ακραίες και απαράδεκτες πολιτικές του απόψεις όπως τα περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, χτίσιμο φράκτη στον Έβρο για να μη φτάνουν οι μετανάστες και λοιπών ασυναρτησιών, καταφέρνει να πείσει και να κερδίσει την πολύτιμη ψήφο όχι ενός και δύο αλλά 236.000 (!) συμπατριωτών μας. Αυτόν τον άνθρωπο τον στείλατε/στείλαμε/στείλανε στην ευρωβουλή να μας εκπροσωπεί! Μάλιστα κατάφερε μέσα σε λίγα μόλις 24ωρα από την εκλογή του να γελοιοποιηθεί κι άλλο, ισχυριζόμενος “λεκτικό λάθος” τα περί ιδιόχειρων επιστολών του Ιησού. Έτσι, επιβεβαίωσε ακόμη μία φορά πως κοροϊδεύει κατάμουτρα και με περίσσιο θράσος όπως οι πλείστοι των πολιτικάντιδων. Να σας ενημερώσω λοιπόν κι εσάς και τον ίδιο (αν και είμαι βέβαιος ότι γνωρίζει) πως η θανατική ποινή δε μπορεί να επανέλθει στην Ελλάδα όπως και σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκτός αν η χώρα διαλέξει την έξοδο από την Ένωση) σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που επικυρώνεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το δικαίωμα στη ζωή είναι νομικά κατοχυρωμένο στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου. Όσον αφορά τους φράχτες και τα ναρκοπέδια στον Έβρο, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνοριοφυλάκων κ. Παναγιώτης Χαρέλας του απάντησε καταλλήλως με ανακοίνωσή του: «Αδυνατώ να κατανοήσω πως θα σηκωθεί ένας φράχτης σε παραποτάμια σύνορα 170 χλμ. Ο φράχτης που έχει σήμερα ο Έβρος διαμορφώθηκε στα 10 χλμ. στο χερσαίο τμήμα των συνόρων του Έβρου. Δεν υπάρχουν άλλα χερσαία σύνορα στον Έβρο. Τα άλλα σύνορα είναι ο ποταμός του Έβρου που νοητά η μισή πλεύση του είναι ελληνική. Αν λοιπόν σηκωθεί ένας φράχτης στα 170 χλμ θα πρέπει να σηκωθεί στο έδαφος της Ελλάδος και να αφήσουμε τον ποταμό ολόκληρο στην τουρκική πλευρά! Δεν νομίζω να είναι λύση αυτή! Ακόμη όμως και αν έτσι μπορεί να γίνει, όταν οι παράνομοι μετανάστες περνάνε τα σύνορα από το ποτάμι, μπαίνουν στον ελληνικό χώρο και φτάνουν στο τείχος, τότε ήδη βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια και θα πρέπει οι ελληνικές Αρχές να τους περισυλλέξουν». Μια φτηνή ρητορική μίσους που επενδύει στην ανοησία, την ευκολοπιστία και τον μισανθρωπισμό. Διερωτώμαι λοιπόν φίλοι μου, αν κατάφερε να πείσει και να εκλεγεί με μπαρούφες και πολιτική της πλάκας χρησιμοποιώντας μόλις ένα μικρό μέσο για προβολή, φανταστείτε τι συμβαίνει με όλους αυτούς τους λαοπλάνους, με τη φοβερή πειθώ, τους επικοινωνιολόγους και τους συμβουλάτορες τριγύρω, αυτούς τους κουστουμάτους (με ή άνευ γραβάτας) που προβάλλονται συνεχώς  κι έχουν την ευμένεια των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών. Σκεφτείτε πόση επιρροή ασκούν αυτοί στο λαό και στη συνείδησή μας! Σημείωση: Παρατηρήστε τι ρόλο επιτέλεσαν κάποιοι δημοσιογράφοι όλα αυτά τα χρόνια και πώς εν μια νυκτί εντάχθηκαν σε κόμματα ώστε να πολιτευτούν.

- Εμβόλιμο σχόλιο για δημοτικές εκλογές δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας -

Ενδεικτικό της προαναφερθείσας αρρωστημένης καταστάσεως κάτι που συνέβη και στον δήμο μου. Είχε το θράσος λοιπόν (και το αναφαίρετο δικαίωμα βεβαίως) να διεκδικήσει το δήμο (έχει επιχειρήσει και στο παρελθόν την ενασχόλησή του με τα κοινά σε άλλο δήμο όμως) ένας που απέκτησε αναγνωρισημότητα από το διαβολόκουτο, παρουσιάζοντας τηλεσκουπίδια, εκμεταλλευόμενος ανθρώπους δυσκολεμένους, δυστυχισμένους και ταλαίπωρους, εξευτελίζοντάς τους, γελοιοποιώντας τους, για να κάνουν οι εκπομπές του νούμερα. Με καιροσκοπική ρητορική (τι άλλο) μίσους, κομμένη και ραμμένη για ανθρώπους αμφιλεγόμενης νοημοσύνης (όπως και οι προαναφερθέντες πολιτικάντιδες) υποσχόταν: Να ονοματοδοτήσει, λέει, λεωφόρο του Κερατσινίου “Λεωφόρο Μακεδονίας” και να υψώσει αδριάντα του Μεγαλέξανδρου, σκοπεύοντας προφανώς πως όλο και κάποιος “πατριώτης”, “Μακεδονομάχος” θα τσιμπήσει· έδωσε άλλωστε ψωμάκι σε πολλούς το “Μακεδονικό”. Ακόμα, επένδυσε στο θρησκευτικό φανατισμό (επίσης πιασάρικο) ξεσηκώνοντας τους χριστιανοταλιμπάν μας για το τζαμί που θέλουν να φέρουν οι κακοί στην περιοχή αλλά εμείς οι εκλεκτοί του Θεού, οι καλοί χριστιανοί, δε θα το επιτρέψουμε. Με τέτοια επιχειρήματα διεκδικούν τις δημαρχίες και τα ανώτατα αξιώματα “στις χριστιανικές γειτονιές” όπως τις χαρακτήρισε. Άκουσε, δε ξέρω αν θα γίνει το τζαμί στην πόλη μου, αυτό που ξέρω είναι πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πιστών να έχουν μια γωνιά για την προσευχή τους, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, μετά λύπης μου, τον στήριξε σχεδόν το 9% των συνδημοτών μου. Θλίψη δίχως τέλος.

Υγεία

Ο τομέας της υγείας στη χώρα μας είναι δύσκολο να περιγραφεί. Το επίθετο “πολύπαθος”, ωστόσο, εκτιμώ πως μπορεί να περιγράψει την κατάσταση αρκετά καλά. Είναι ένας χώρος που κινούμαι και συναναστρέφομαι λόγω επαγγέλματος. Φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, συνάδελφοι, εξυπηρετούμενοι. Η εικόνα που μου έχει σχηματιστεί είναι ότι τα τελευταία χρόνια έγινε μια σημαντική προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών σε όλα τα επίπεδα έχοντας στην κορυφή το αγαθό της υγείας ως κάτι που δικαιούνται να έχουν πρόσβαση όλοι, χωρίς διάκριση κι αυτό είναι σπουδαίο! Περιττό να αναφέρω πως έχει ανηφόρα μεγάλη ακόμα. Χρησιμοποιώ στοιχεία για το τι συνέβη αυτή την 3ετία στον χώρο τις Υγείας από δηλώσεις του Υπουργού Υγείας:

·   Καταργήθηκε το ελεεινό εισιτήριο για το νοσοκομείο των 5  και 25 ευρώ που υπήρχε. Την ίδια ώρα, ο κ. Γεωργιάδης μιλάει ανοιχτά πως θα επανέλθει το εισιτήριων των 25 ευρώ στο νοσοκομείο μόλις εκλεγεί μιας που το βρίσκει «κοινωνικά δίκαιο, απαραίτητο και μέτρο κοινωνικής αλληλεγγύης».

·   Αυξήθηκαν οι χρηματοδοτήσεις στα νοσοκομεία το 1,5 δις ευρώ το 2015 στα 1,850 δις ευρώ το 2018.

· Κατοχυρώθηκε η ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων (υπολογίζονται περίπου 2,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας).

· Από το 2015 μέχρι σήμερα πραγματοποιήθηκαν περίπου 19.000 προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτών σε δομές δημόσιας υγείας ενώ άλλες 4.500 χιλιάδες λέγεται ότι θα προκηρυχθούν. Την τελευταία 3ετία έγινε μια σημαντική προσπάθεια ενίσχυσης και των μονάδων και των επαγγελματιών και φυσικά των ασθενών.  Παράλληλα, είναι στα σκαριά άλλες 10.000 προγραμματισμένες μόνιμες προσλήψεις στην υγεία τα χρόνια 2019-2022 (1.000 αφορούν γιατρούς και έχουν προκηρυχθεί ήδη).

·   Τα νοσοκομεία το 2014 χρώσταγαν 735 εκατομμύρια ευρώ ενώ το 2018 εμφανίζουν πλεόνασμα 260 εκατομμύρια ευρώ.

·   Δημιουργήθηκε επιτέλους η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Τ.Ο.Μ.Υ) που παρά τις (αρχικές) δυσλειτουργίες της είναι άκρως απαραίτητη για την ορθή λειτουργία του συστήματος (240 νέες μονάδες). Από την άλλη, ο κύριος Οικονόμου {βουλευτής της Ν.Δ (σήμερα)} δηλώνει από τα έδρανα της Βουλής πως δε χρειάζονται τα Τ.Ο.Μ.Υ και θα κλείσουν όταν γίνουν κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα τα στελέχη της Ν.Δ. όπως και ο κ. Στουρνάρας (διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και πρώην βουλευτής της Ν.Δ) αναφέρουν ξεκάθαρα πως σχεδιάζουν ιδιωτικοποίηση της υγείας. Δε γνωρίζω και δε μπορώ να φανταστώ τι θετικές και τι αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι με τον όρο “ιδιωτικοποίηση” παύει η υγεία να νοείται δημόσιο αγαθό κι αυτό είναι αναίσχυντο!

Εργασία

Ο τομέας της εργασίας αποτελεί νευραλγικό κομμάτι για μια χώρα. Κλονίστηκε τα μέγιστα την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα με συνέπειες ανυπολόγιστες για την κοινωνία ολόκληρη αλλά και τον άνθρωπο ως μονάδα. Είχαμε λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια κατακρεούργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών, εκτόξευση της ανεργίας απολύσεις και πόσα ακόμα. Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2008 η ανεργία στη χώρα μας ήταν στο 8,4% και 14,7% το 2010. Την περίοδο της βαθιάς ύφεσης εκτοξεύθηκε στο 27,8% (Ιούλιος 2013) που μεταφράζεται σε 1.300.000 ανέργους περίπου. Τον Γενάρη του 2015 η κυβέρνηση Α. Σαμαρά (Ν.Δ.+Π.Α.Σ.Ο.Κ+ΔΗΜ.ΑΡ) πάει σε εκλογές με την ανεργία στο 25,8% δηλαδή 1.320.000 ανέργους. Τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 κερδίζει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και σχηματίζει συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ.  Σήμερα (Μάρτιος 2019), η ανεργία έχει πέσει στο 18,1% (περίπου 850.000 άνεργοι) δηλαδή έπεσε σχεδόν κατά 8% μόλις τα τελευταία 3,5 χρόνια! Ακόμα, επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός κατά 11%, δηλαδή από 586 ευρώ σε 650 ευρώ την ώρα που η Ν.Δ ήταν ενάντια σε αυτό κι επέμενε σε σύνδεση με τον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας (περίπου δηλαδή 3%-6% και με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει ανάπτυξη). Από τον Φεβρουάριο του 2019 λοιπόν που εφαρμόστηκε το μέτρο, μέχρι και σήμερα, διαβάζω πως τα πλεονάσματα στην οικονομία παραμένουν και το μέτρο έχει θετικότατο αντίκτυπο στην οικονομία. Τέλος, να αναφέρω πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φωνάζουν πως η κυβέρνηση τους υπερφορολόγησε δημιουργώντας τους πολλά προβλήματα, κάτι που σίγουρα αυτό θα πάψει αν εκλεγεί η Ν.Δ. Το ακούω με σεβασμό κι έχουν δίκαιο, όντως υπερφορολογούνται όμως σε μία τέτοια περίοδο βαθιάς κρίσης που έχασαν όλοι είναι άλλο να διαμαρτύρεσαι ότι το καθαρό σου κέρδος από πχ. 100.000 ευρώ θα είναι 80.000, άλλο ότι από 50.000 ευρώ θα είναι 30.000 άλλο ότι από 12.000 ευρώ θα είναι 9.000, άλλο να είσαι άνεργος κι άλλο άπορος.

Παιδεία

Άλλος ένας νευραλγικός τομέας και πολυπροβληματικός δυστυχώς. Ο χώρος της παιδείας έχει περάσει από χίλια κύματα και δε λέει να ορθοποδήσει. Δυστυχώς δεν έχω πολλά στοιχεία κι αριθμούς, για αυτό θα περιοριστώ σε προσωπικές απόψεις. Εκτιμώ πως έγινε μια σημαντική προσπάθεια τα τελευταία χρόνια στη βελτίωση των συνθήκων, κυρίως στα κενά σε στελέχωση, στις ελλείψεις σε βιβλία και υλικά, σύμφωνα τουλάχιστον με την εικόνα που έχω και τα λεγόμενα φίλων και γνωστών που εργάζονται ως εκπαιδευτικοί. Λέγεται πως μετά από πολλά χρόνια σχεδιάστηκε από την κυβέρνηση να προσληφθούν 5.250 μόνιμοι εκπαιδευτικοί το 2020-2021 και 5.250 το 2020-2021. Το ακούω με ενθουσιασμό, αν δεν το δω όμως δε πιστεύω τίποτα. Αναμφισβήτητα αναγκαίο ωστόσο, πόσες χιλιάδες νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές ταλαιπωρούνται για χρόνια είτε ως συμβασιούχοι είτε πηγαίνουν από τη μία άκρη της Ελλάδος στην άλλη είτε είναι άνεργοι; Κάτι εξαιρετικά σπουδαίο όμως, που δε γίνεται να μην αναφέρω, είναι η σταδιακή εξίσωση Α.Ε.Ι – Τ.Ε.Ι, το τέλος δηλαδή της τριτοβάθμιας δύο ταχυτήτων, άρα και των πτυχιούχων δύο ταχυτήτων! Αυτό φαίνεται όμως ότι δεν αρέσει στην αντιπολίτευση μιας που η προσέγγισή της είναι διαφορετική. Η θέση της είναι πως παράλληλα με την Υγεία και η Παιδεία θα  πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πληρώνεις – σπουδάζεις, δε πληρώνεις – δε σπουδάζεις. Όχι ότι η σημερινή μορφή της εκπαίδευσης μπορεί να θεωρηθεί απολύτως δημόσια και δωρεάν όμως αυτό που σχεδιάζεται δεν έχει καμία σχέση. Από την άλλη, αναγνωρίζω ως θετικότατη (κι έχω αρθρογραφήσει σχετικά στο παρελθόν) τη δέσμευση της Ν.Δ να καταργήσει το “πανεπιστημιακό άσυλο” όπου αναρχικά στοιχεία εκμεταλλεύονται για χρόνια και υποβαθμίζουν το ιερό ελληνικό πανεπιστήμιο.

Ο κόκκινος συναγερμός

Το μειονοτικό κόμμα στην Θράκη

Το μειονοτικό Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (Κ.Ι.Ε.Φ) βρήκε πρώτο στις ευρωεκλογές στο Νομό Ροδόπης αποσπώντας ποσοστό 38% όπως πρώτο ήρθε και στο Νομός Ξάνθης με ποσοστό 25%. Ασφαλώς, το ανησυχητικό δεν είναι η εκπροσώπηση της μειονότητας αλλά οι σχέσεις που φαίνεται πως έχει με την Άγκυρα καθώς και οι αξιώσεις και τα θέματα που εγείρει στην ευαίσθητη γεωγραφική περιοχή. Εκτιμώ πως είναι κάτι που σιγά σιγά θα ακούγεται περισσότερο. Άμεσα και με λεπτούς χειρισμούς η αυριανή κυβέρνηση θα πρέπει να το αντιμετωπίσει ουσιαστικά.

Το μέλλον μας

Το πιο σοκαριστικό στοιχείο που εξήχθη από τη βραδιά των ευρωεκλογών δεν ήταν άλλο από την ψήφο των νέων. Οι νέοι μας (ηλικίας 17-24), η ελπίδα και το μέλλον αυτής της χώρας, το καλύτερο κομμάτι της, ψήφισε σε ποσοστό 13,3% το ναζιστικό κόμμα. Γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία ΘΟΡΥΒΗΘΕΙΤΕ!!! Μιλήστε σε αυτά τα παιδία για το αληθινό πρόσωπο του φασισμού! Ασχοληθείτε μαζί τους και προστατέψτε τα! Μιλήστε τους για την ιστορία! Από την άλλη, περίπου το 2% των ηλικιωμένων τους έδωσε την ψήφο του. Αυτό, εις απάντηση εκείνων που λένε “στις εκλογές να κλειδώνουμε τους γέρους” αλλά και μια περίτρανη απόδειξη ότι κάτι που έχεις βιώσει και έχει φέρει μόνο δεινά στην πατρίδα σου και τον κόσμο ολάκερο, το τσακίζεις και σίγουρα δε το ψηφίζεις…!

Φτάνοντας στον επίλογο αυτού του κειμένου, ήθελα να καταθέσω μια άποψη καθαρά υπό το επιστημονικό πρίσμα. Πέραν λοιπόν με το αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τα προαναφερθέντα, οφείλουμε να παραδεχτούμε και να μας προβληματίσει βαθιά πως ο κόσμος μας αρμενίζει στραβά, πολύ στραβά! Παρατηρείτε πόσος θυμός επικρατεί, όχι μονάχα στην Ελλάδα της κρίσης αλλά στον κόσμο ολόκληρο; Η ψήφος, ο κύριος τρόπος έκφρασης σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα (στην πλειοψηφία του κόσμου δηλαδή) έχει μετατραπεί σε ένα μέσο διαμαρτυρίας, έκφρασης θυμού και τιμωρίας προς το σύστημα, το εκάστοτε σύστημα. Αξιολογήστε και κρίνετε την εκλογή Trump στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής, τη Λέγκα του Βορρά του Salvini στην Ιταλία, τα ποσοστά της Lepen στη Γαλλία και την πρόσφατη ανάδειξη του κόμματός της ως πρώτο στις ευρωεκλογές, τον Όρμπαν στην Ουγγαρία, τον Bolsonaro στη Βραζιλία, το Brexit, ακόμα και το δικό μας ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και πόσα ακόμα ξεχνάω ή δε γνωρίζω. Ο θυμός δεν είναι καλός σύμμαχος και συνήθως δε μας βοηθάει όταν θέλουμε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις. Έτσι, αυτή η αλλαγή που φαντάζει πιθανή να συμβεί στη χώρα μας, σύμφωνα με τα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, θα την κατέτασσα στην ίδια ακριβώς κατηγορία. Μια ψήφος, στην πλειοψηφία, έκφρασης θυμού, κοινωνικού θυμού, ασφυξίας και τιμωρίας.

Μπορώ να καταλάβω, να δικαιολογήσω τους απογοητευμένους και θυμωμένους με την παρούσα κυβέρνηση, άρα και τους καταψηφίζουμε. Δε μπορώ να δεχτώ όμως, φίλοι μου, ότι ξεχάσαμε ή συγχωρήσαμε 40 χρόνια τι έχουν κάνει οι άλλοι! Κατέστρεψαν τη χώρα, τους κόπους του λαού, τα όνειρά μας, είναι αυτουργοί για άνω των 10.000 αυτοκτονιών μόνο την τελευταία δεκαετία, οδήγησαν εκατομμύρια άτομα στην ανεργία, στη φτώχεια, έδιωξαν τα καλύτερα μυαλά της χώρας μακριά, ξεπούλησαν την κρατική περιουσία, δέσμευσαν για δεκαετίες τη χώρα, πλούτισαν από σκάνδαλα και δημόσιο χρήμα, έφεραν την ανυπολόγιστη δυστυχία! Δε μπορώ, δε θέλω, δε πρέπει να ξεχάσω! Και ομιλούμε ΑΚΡΙΒΩΣ για τα ίδια πρόσωπα! Δε το χωράει η λογική μου, ασφυκτιώ, να με συγχωράτε!

Λάθος ή σωστός, καλώς ή κακώς, ορθός ή μπουρδολόγος, όπως και να με κρίνετε, αυτά (κι άλλα τόσα) τριγυρνάνε στο κεφάλι μου. Ένα πράγμα σας ζητώ μονάχα. Ψηφίστε! Πηγαίντε και ψηφίστε! Πείτε τη γνώμη σας! Διαβάστε τα προγράμματά τους, τις δηλώσεις τους, εκτιμήστε τις προσωπικότητες, κρίνετε ποιο θα είναι το καλύτερο για τη χώρα και τους πολίτες. Διαβάστε, ανατρέξτε, ενδιαφερθείτε, ανησυχείτε! Η αποχή από την κάλπη σίγουρα δεν ευνοεί! Δυστυχώς, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση η αποχή άγγιζε το 50%! Ελπίζω, λόγω της κρισιμότητας, στις 7 Ιουλίου η συμμετοχή να είναι μαζική κι εύχομαι, εντέλει, ό,τι κι αν συμβεί να είναι για το καλό όλων.

Με εκτίμηση,

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas