Δεν είναι το φως αλλά τα μάτια

Όποτε θέλησα να γράψω και να μιλήσω για τόσο μεγάλες και ιστορικές προσωπικότητες με έπιανε δέος. Ακολουθούσε η ανασφάλεια της σίγουρης ανεπάρκειας μου όμως στο τέλος επικρατούσε η ανάγκη να δώσω αυτή την πηγή φωτός στους λιγοστούς αναγνώστες. Ίσως να μη καταφέρω ποτέ να κατανοήσω το έργο του, όμως η ζωή του, η στάση του και οι ιδέες του τον ξεχωρίζουν στη συνείδησή μου.

Η πίστη μου έγκειται στους ανήσυχους ανθρώπους, τους αιρετικούς, τους ασυμβίβαστους, τους υπηρέτες της αλήθειας, τους ελεύθερους. Ο Giordano Bruno ήταν ένας από αυτούς.

Γεννήθηκε στην πόλη Νόλα της Ιταλίας το 1548. Σπούδασε λογική και διαλεκτική και θέλησε να γίνει ιερέας (Τάγμα Δομινικανών). Η ιδιάζουσα προσωπικότητά του τον έκανε να τον ξεχωρίσει ακόμα και ο πάπας της εποχής. Έγινε μοναχός όμως το ανήσυχό του πνεύμα, οι αμφιβολίες του και οι αιρετικές του απόψεις δεν άργησαν να του δημιουργήσουν προβλήματα. Έτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιταλία και τον μοναχισμό και να φύγει για την Ευρώπη. Ένας λαμπρός κοσμοκαλόγερος, ένας πανεπιστήμον. Σχεδόν σε όποια πόλη κι αν πήγε αναγνωρίστηκε η προσωπικότητα, η διδασκαλία του και σιγά σιγά και το έργο του. Παράλληλα, πολεμήθηκε, λοιδορήθηκε και εκδιώχθηκε. Έζησε δύσκολες, μοναχικές στιγμές γεμάτες φτώχεια και εξαθλίωση. Ακόμα και σε αυτές τις στιγμές, παρατηρούσε τον κόσμο και διάβαζε.

Δημιουργήθηκε ένα σημαντικό ρεύμα όπου πολλοί τον ακολουθούσαν κι άλλοι θέλησαν να μαθητεύσουν δίπλα του. Ένας φίλος-μαθητής του, θέλοντας να τον εκδικηθεί, τον κατήγγειλε  στην Ιερά Εξέταση της Βενετίας. Το 1592 συλλαμβάνεται κατηγορούμενος για  βλασφημία και αιρετική διδασκαλία. Στους λόγους του και τα συγγράμματά του δεν αμφισβητούσε μόνο τη θρησκεία αλλά και την επιστήμη. Εναντιώθηκε ακόμα και σε θεωρίες λαμπρών επιστημόνων, όπως ο Αριστοτέλης και ο Κοπέρνικος περί κοσμολογίας.

Φυλακίστηκε στη Ρώμη για 7 χρόνια όπου βασανίστηκε, χλευάστηκε και ταπεινώθηκε οικτρά ώστε να αποκηρύξει τα πιστεύω και τις θεωρίες του, την αλήθεια του δηλαδή. Αμετανόητος ως τέλος, ο πάπας εντέλει, τον Φλεβάρη του 1600, τον καταδικάζει να ριχθεί στην πυρά μπροστά στα μάτια εκατοντάδων κληρικών, μοναχών και λαού. Μαζί φλέγονταν και συγγράμματά του.

Εκεί όπου θανατώθηκε φρικτά, από το 1869 επιβλητικά στέκει το άγαλμά του. Στη σημερινή συνοικιακή πλατεία της Ρώμης (piazza campo de fiori), πριν λίγους μόλις αιώνες ένα σύμβολο του ελεύθερου πνεύματος, της ελευθερίας της έκφρασης και της αμφισβήτησης, ένας μέγας αναζητητής της αλήθειας, θυσίασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τις ιδέες του, την αλήθεια και εν γένει τον άνθρωπο. Το συγκλονιστικό άγαλμα τον απεικονίζει με ένα βιβλίο στο χέρι. Η εν λόγω πλατεία είναι η μοναδική πλατεία της Ρώμης όπου δεν υπάρχει εκκλησία.

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas