Περί φόβου ο λόγος

 

Η πρώτη μορφή επιστήμης ήταν η παρατήρηση. Η παρατήρηση αποτελεί τη μεγαλύτερη και παντοτινή επιστήμης. Ο άνθρωπος δημιούργησε την επιστήμη παρατηρώντας το φυσικό του περιβάλλον και διερωτώμενος. Έτσι, βήμα-βήμα έβρισκε απαντήσεις και συνέχιζε. Τι είναι αυτό στον ουρανό; Γιατί υπάρχει ο ήλιος; Γιατί βγαίνει πάντα από την ανατολή ο ήλιος; Γιατί κινείται το ποτάμι, τι είναι αυτό που σκεπάζει τον ήλιο; Που πάει το φεγγάρι; Πως κυλά η πέτρα; κτλ κτλ…

Οτιδήποτε δε γνώριζε, οτιδήποτε δεν είχε εξήγηση, οτιδήποτε του παρέμενε άγνωστο, αρχικά του προκαλούσε φόβο, μία αυθόρμητη, ακούσια, βαθιά φυσική ανθρώπινη αντίδραση κι έπειτα το θεοποιούσε. Ο φόβος είναι η μητέρα (γεννά) όλων των θεών, είχε γράψει ο Λατίνος Λουκρήτιος, περίπου 21 αιώνες πριν.

Ο ήλιος, η φωτιά, ο κεραυνός, η βροχή, ο άνεμος, η γη, το νερό, ήταν τα πρώτα στοιχεία τα οποία προσπάθησε να “κατακτήσει” και να ερμηνεύσει το είδος μας. Σταδιακά, με την παρατήρηση και τη δημιουργία των επιστημών, η τάση αυτή ολοένα κι έφθινε. Αλήθεια, γνωρίζετε σήμερα, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, κάποιον που να φοβάται ή να θεοποιεί τη φωτιά, τον κεραυνό, τον άνεμο; Η απάντηση είναι προφανώς όχι, καθώς ο άνθρωπος έχει απάντηση για το τι είναι αυτό. Ο φόβος λοιπόν πάντα ξεκινά από την άγνοια!

Κι έπειτα, λίγο αργότερα, αρχή σοφίας φόβος Κυρίου (Παλαιά Διαθήκη). Ο απαγορευμένος καρπός, η κόλαση, οι ακρίδες, οι λοιμοί και γενικά οι πληγές του Φαραώ. Αλήθεια, αναλογιστήκατε πόσες από αυτές τις “πληγές” καθημερινά και διαχρονικά βιώνει η ανθρωπότητα; “Ο Θεός θα σε κάψει”, “θα πας στην κόλαση”, “από τον Θεό θα το βρεις”, και να σου οι σταυροί και τα μανουάλια και οι τρομακτικές μορφές και οι εικονολατρίες και η αυτοταπείνωση κι όλα αυτά τα τελετουργικά που στη βάση έχουν έναν ψυχαναγκαστικό φόβο να θρέψουν ώστε ο εκάστοτε Θεός να μας έχει καλά και να μας λυπάται. Είναι τρομακτικά τα συνειδητά και τα υποσυνείδητα μηνύματα αυτά, ελπίζω να καταπιαστώ κάποια στιγμή.

Κι από πιο παλιά και τώρα περισσότερο, έπρεπε και πρέπει να σε φοβερίσουν ώστε να αυτοπεριορίζεσαι και να σε ελέγχουν εμμέσως. Έτσι δημιουργήθηκαν οι νόμοι. Αν κάνεις αυτό θα χάσεις τη ζωή σου, το χέρι σου, την ελευθερία σου, τα λεφτά σου. Έτσι, υπό το φόβο αυτοελέγχεσαι κι αν όχι τιμωρείσαι ή “αποβάλλεσαι”.

Ο φόβος μας κατευθύνει κι έχει γίνει μέρος της φιλοσοφίας μας, του τρόπου σκέψης και του παγκόσμιου πολιτισμού. Διότι στην απόγνωση και στη δύσκολη στιγμή ένα χέρι να πιαστείς ψάχνεις. Όταν φοβάσαι, αυτό που θες είναι κάτι να προστατευτείς καθώς είσαι αδύναμος κι ο αδύναμος άνθρωπος είναι ένα άβουλο υποχείριο. Όταν μπεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο αυτομάτως το πρώτο συναίσθημα που νιώθεις είναι ο φόβος, ο φόβος του αγνώστου. Τι είναι εδώ, τι έχει μέσα, τι θα συναντήσω; Νιώσατε ποτέ έτσι μπαίνοντας σε ένα φωτεινό δωμάτιο που βλέπατε και γνωρίζατε τα πάντα; Νιώσατε ποτέ φόβο ευρισκόμενοι σε ένα ζωολογικό κήπο μαζί με τα πιο άγρια θηρία της πλάσης μας; Στεκόμενοι στο ένα μέτρο από τα άγρια αρπαχτικά; Η απάντηση είναι όχι, καθώς γνωρίζουμε (!) ότι τα κλουβιά μας προστατεύουν. Και ποζάρουμε και χαμογελάμε και κάνουμε και τους θαρραλέους! Αν μεταφερθούμε στην άγρια ζούγκλα όμως, εκεί είτε θα είμαστε κλεισμένοι και προστατευμένοι μέσα στο τζιπ μας είτε θα κρατάμε την καραμπίνα που είναι έτοιμη να αφαιρέσει τη ζωή σε ότι μας απειλήσει. Αλλιώς ο φόβος του θανάτου θα μας κυρίευε καθώς πιθανότατα σε λίγες ώρες θα γινόμασταν γεύμα.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί παρατηρώ εδώ και χρόνια την εσκεμμένη και καθημερινή παροχή φόβου από τους “αεραγωγούς” που λέγονται Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Λες κι εσκεμμένα (εγώ λέω) εξυπηρετείται ένα παιχνίδι εκφοβισμού και χειραγώγησης των λαών. Δε χρειάζεται τίποτα παραπάνω από το να παρατηρήσετε (να τη πάλι η μεγάλη επιστήμη) ένα δελτίο ειδήσεων, ένα πρωτοσέλιδο.

Σήμερα, στην ελληνική πραγματικότητα, τα γράμματα έχουν ως εξής:

1) Covid-19 – θα πεθάνουμε όλοι.

2) ελληνοτουρκικά – θα μπει ο σουλτάνος, θα μας σφάξει, θα μας πάρει τα νησιά, τα ψάρια, τις παραλίες και τα πετρέλαια (σήμερα άκουσα και τον υπουργό μας τον καλό να λέει “καταλαβαίνουν οι συνταξιούχοι μας που αγαπάνε την πατρίδα ότι ένα μέρος των ωφελούμενων σε αυτούς, πρέπει να πάει στην ενίσχυση της εθνικής μας άμυνας”). %#*&#&!!

3) Καιρικά φαινόμενα - θα πνιγούμε όλοι.

4) Οικονομική κρίση – θα πεινάσουμε, θα μείνουμε άνεργοι. Αυτό, μετά από 10 χρόνια τρομοκρατίας έχει ατονήσει λίγο παρότι οι συνέπειες είναι εδώ.

5) Πόλεμοι και μετανάστες που έρχονται να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας, να μας κλέψουν και να βιάσουν τις γυναίκες και τα παιδιά μας.

Μέσα σε 1 ώρα δελτίου, 55 λεπτά είναι αφιερωμένα εκεί! Όλα ένα μαύρο και σκοτεινό δωμάτιο. Κι όχι ότι δεν υφίστανται όμως ο βομβαρδισμός, η παραπληροφόρηση και ο τρόπος παρουσίασης κάπου αποσκοπεί. Διότι όλα δεν είναι μαύρα, ούτε συμβαίνουν μόνο δυσάρεστα στη ζωή. Κι αυτός ο διάβολος είναι ο δάσκαλος που μπαίνει κάθε μέρα στο σπίτι και κατηχεί και μας μαθαίνει να φοβόμαστε.

  Αυτό που πρέπει να φοβόμαστε είναι τον ίδιο τον φόβο! Γενιές ανθρώπων που φοβούνται να ζήσουν με ότι συνέπεια έχει αυτό στη ζωή τους, γενιές ανθρώπων που φοβούνται να πεθάνουν, με ότι συνέπεια έχει αυτό στη στάση ζωής τους, γενιές ανθρώπων που φοβούνται.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί φοβάμαι...

#ΑνΗσΥχΕίΤε!!!

 

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas