Οι γιορτές είναι για εκείνους που μπορούν να γιορτάσουν

 

Ο ποιητής Πεσσόα έγραψε:

«Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω: πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο».

Κάπως έτσι μετράω τις ημέρες αυτές. 3 χρόνια τέτοια εποχή πιάνω κι αφήνω αυτό το άρθρο ανολοκλήρωτο, φέτος προσπάθησα, ευνόησαν κι οι συνθήκες.

Φώτα, όμορφοι στολισμοί, τραγούδια, αγγελάκια, δώρα, παιχνίδια, φαγητό, ποτό, γλέντι, βόλτες, ταξίδια, εκδρομές, ξεκούραση. Μια όμορφη, τεχνητή εικόνα, μία “εμπορευματοποίηση” και μία παράλληλη “υποχρεωποίηση” – ας μου επιτραπεί η λεξιπλασία – του συναισθήματος της χαράς, της ευτυχίας και της κατανάλωσης. Σε έναν ουτοπικό κόσμο αυτό θα ήταν πολύ καλό, διότι όλο αυτό μπορούν να το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι. Το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μια γειτονιά, το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μία κοινωνία, σε μία χώρα, στον κόσμο. Θα το ζήσει εκείνος που έχει την υγεία του, εκείνος που έχει οικογένεια, φίλους και συγγενής κοντά, εκείνος που έχει την οικονομική δυνατότητα, την ψυχική διάθεση κι άλλες ακόμη ευτυχείς συγκυρίες. Αυτός όμως μπορεί να το ζήσει όχι μόνο εκείνες τις μέρες. Οι γιορτές είναι για εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να τις ζήσουν, δεν είναι για όλους.

Σίγουρα, πολλοί τουλάχιστον, θα έχετε/έχουμε βρεθεί σε κακή (συναισθηματική) κατάσταση γιορτινές ημέρες, για άλλους είναι και μόνιμη κατάσταση, σαν ψυχικό τραύμα ή “κατάρα”. Το αίσθημα που κυριαρχεί σε αυτούς είναι η απόσυρση, η υπομονή, η θλίψη του “γιατί όχι κι εγώ”, σα το θεατή που βλέπει να διαδραματίζεται μία ταινία στη μεγάλη οθόνη, σα το παιδί που δε το παίζουν οι άλλοι. Όλα αυτά τα κοινωνικά “πρέπει” επιβαρύνουν ψυχικά όσους δε μπορούν να τα ακολουθήσουν κάνοντάς τους να νιώθουν αποτυχημένοι. Αυτή είναι ίσως η σκοτεινή πλευρά των Χριστουγέννων, αυτή που δε φτάνει το φως από τα λαμπάκια και τα δυνατά φώτα.

Πώς να γιορτάσει ο μόνος, ο ασθενής, ο φτωχός, ο πικραμένος ή αυτός που έχει βάρδια/δουλεύει; Σαν ένας “κοινωνικός αποκλεισμός”, σαν κάτι μόνο για τους ευτυχείς, πολλοί άνθρωποι παγκοσμίως θα βρεθούν σε αυτή τη θέση. Σε ποιον θα ευχηθεί αυτός που δεν έχει οικογένεια, φίλους, συγγενείς είτε κοντά του είτε και γενικότερα; Με τι θα γεμίσει το σπίτι του ο φτωχός, με τι θα στολίσει το σπίτι του; Πώς να χαρεί τις μέρες ο ασθενής κι ο περίγυρός του; Ποιος θα δώσει μία ευχετήρια κάρτα στον μόνο;

Σκόρπιες σκέψεις, ρητορικές ερωτήσεις που αναδεικνύουν χαρακτηριστικά της ανθρώπινης κοινωνίας και του ανθρώπου. Θα κλείσω με μία ευχή, να μπορέσουμε όλοι να δούμε τον κόσμο με τα μάτια του άλλου, τότε ίσως κάνουμε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο.

Να έχουμε μία πιο καλή χρονιά!

 

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@anisihesmeres