Ανήσυχες Μέρες

  Τις μέρες εκείνες που το μυαλό παίρνει περίεργες στροφές, τις μέρες εκείνες που φιλοσοφείς μοναχός και ψάχνεις το νόημα της ζωής, της ζωής σου, που αξιολογείς και διερωτάσαι κι απορείς, που ψάχνεις κι αναζητάς. Όποιος πιστεύει στο Θεό έχει μέσα του ένα νεκρό Θεό, όποιος δεν πιστεύει, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο. Όποιος ζει μέσα στην αμφιβολία, ζει το θαύμα του κόσμου, ζει το νόμο της φύσης. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, από τη Μεγάλη Έκρηξη ( Big Bang ) και την εξέλιξη των ειδών, μέχρι τον Αδάμ, την Εύα, τα μήλα, το “κοσμικό αυγό” μέχρι τα χαοτικά νερά του Νουν και το Χάος, έχει βασανίσει ανθρώπους και ανθρώπους αιώνες τώρα κι απάντηση δε βρίσκεται (τουλάχιστον κοινά αποδεκτή). Όποια κι αν είναι η ζωή μας, μα καλή, μα κακή, μα άσχημη, μα όμορφη, μα υποφερτή, μα ανυπόφορη, η απόλυτη μοναδικότητα κάθε ύπαρξης κάνει όλες τις μορφές ζωής ξεκάθαρα ανεκτίμητες, θεοποιημένες. Δείτε γύρω και συνειδητοποιήστε τη μοναδικότητα των έμβιων όντων. Κάθε μία παρουσία, καθετί που συναντάτ

    Δε με βασανίζει πια το ερώτημα αν η κοινωνία μας είναι καλή ή όχι, μου χει απαντηθεί με τον πιο εμφατικό τρόπο πια. Είναι όντως αδόκιμο να συγκρίνουμε την ελληνική κοινωνία με άλλες ανθρώπινες κοινωνίες, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές πορείες στο χρόνο, διαφορετικές κουλτούρες και βιώματα, περιβάλλοντα και συνθήκες. Ίσως όντως να είναι, ίσως πάλι κι όχι. Το διαδίκτυο μας έχει φέρει το έξω πιο κοντά μας, μα ίσως και οι εικόνες από τα αγαπημένα μου ταξίδια στο εξωτερικό όλα αυτά τα μεγεθύνουν. Επίσης μαρτυρίες ξένων, μαρτυρίες Ελλήνων που ζουν πια μακριά, απογοητευμένοι από όλους κι όλα αυτά που μας έχουν ποτίσει βαθιά πια. Μα όχι μόνο αυτό, η σύγκριση με χώρες και κοινωνίες του εξωτερικού, ας δούμε και το παρελθόν μας ως κοινωνία, το πιο πρόσφατο αλλά και το πιο μακρινό. Πως γίναμε έτσι; Τι μας αλλοίωσε τόσο πολύ στο χρόνο την ποιότητά μας, τη δική μας και κατ’ επέκταση της ζωής μας; Δε περιμένω απαντήσεις σε αυτά, μόνο γράφω τις σκέψεις μου τώρα που το μυαλό μου είναι σχετ