Γράμμα στον κύριο Μπαμπινιώτη

  
  Αξιότιμε κύριε Μπαμπινιώτη, παίρνω το θάρρος να σας αποστείλω αυτό το γράμμα διότι ως άριστος γνώστης της πάμπλουτης ελληνικής μας γλώσσας σίγουρα θα έχετε απάντηση στο ερώτημα που μου γεννήθηκε. Βασάνιζα το μυαλό μου – ως συνήθως – για αρκετή ώρα και όμως απάντηση δεν κατάφερα να μου δώσω.
   Ψάχνω τη μια και μοναδική λέξη, τη λέξη εκείνη που πιθανώς δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου ή τη λέξη εκείνη που κρύβεται στα βάθη του μυαλού μου και δε λέει να μου φανερωθεί και να μου απαντήσει.
   Ψάχνω τη λέξη εκείνη που θα περιγράφει τον κουρασμένο μεροκαματιάρη που παραχωρεί τη θέση του στο λεωφορείο για να κάτσει ο ηλικιωμένος.
   Τη λέξη εκείνη που θα περιγράφει εκείνον που όταν μια ηλικιωμένη του ζητάει να την περάσει στον απέναντι πεζοδρόμιο, το κάνει με προθυμία.
   Τη λέξη εκείνη που θα αντιπροσωπεύει επάξια εκείνον που ενώ δε βρίσκει να παρκάρει – και ενώ υπάρχει ελεύθερος χώρος στο σημείο εκείνο που επιτρέπει την πρόσβαση Aτόμων με Aναπηρίες – δεν σκέφτεται καν αυτό το ενδεχόμενο και συνεχίζει να ψάχνει και να ψάχνει και παρκάρει πολύ μακριά από εκεί που θέλει.
   Τη λέξη αυτή που θα χαρακτηρίζει εκείνον που σκέφτεται και θυμάται τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες όχι μόνο τις εορτές και όχι μόνο μπροστά στις κάμερες και τους φωτογραφικούς φακούς για προσωπικό του όφελος. Αλλά που δείχνει το έμπρακτο ενδιαφέρον του όποτε έχει την δυνατότητα και αφήνοντας την πράξη του στο σεντούκι το μυαλού του και της ψυχής του. Μόνον εκεί.
   Ψάχνω τη λέξη που θα μου φέρνει αμέσως στη μνήμη μου εκείνον που αγαπά ανιδιοτελώς.
   Ψάχνω εκείνη τη λέξη που θα  σκιαγραφεί στα μάτια μου εκείνον που αφιερώνεται για να κάνει τις δυσκολίες του άλλου να φαίνονται μικρότερες.
   Υπάρχει άραγε η λέξη που περιγράφει εκείνον που δίνει την προτεραιότητά του στην έγκυο, τη θέση του, το κάθισμά του, τη χείρα βοηθείας του;
   Ποια είναι η λέξη που θα κάνει το πορτρέτο εκείνου που μετά χαράς θα διαβάσει και θα πει σε αυτόν που αδυνατεί να διαβάσει;
   Πως θα λέγαμε εκείνον που τρέχει να δώσει νερό στον διψασμένο, φαί στον πεινασμένο;
   Πως θα χαρακτηρίζαμε εκείνον που θα έσπευδε να δώσει τη βοήθειά του σε αυτόν που τη ζητάει;
   Είμαι αμαθής, ημιμαθής; Τι είμαι κύριε Μπαμπινιώτη και δυσκολεύομαι τόσο πολύ να βρω αυτή τη λέξη; Μήπως δεν δημιουργήθηκε ποτέ αυτή η λέξη γιατί ποτέ δε χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί, να ειπωθεί αυτός ο χαρακτηρισμός; Αυτό το επίθετο της ελληνικής γλώσσας μας ποιο μπορεί να είναι; Η ελληνική μας γλώσσα και δεν έπλασε μια τέτοια λέξη; Αδυνατώ να το πιστέψω, για αυτό ρίχνω όλο το βάρος αυτής μου της έλλειψης σε εμένα. Όμως αδυνατώ να πιστέψω πως όλους αυτούς τους αιώνες δεν πάτησε το χώμα αυτής της γης άνθρωπος που να τον χαρακτηρίζει μια τέτοια λέξη…
   Θα χαιρόμουν πολύ αν απαντούσατε σε αυτό μου το γράμμα και ακόμα περισσότερο αν απαντούσατε στο ερώτημά μου.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!!!
Μετά τιμής,

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: 
http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook:
Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas


Σχόλια