Ανήσυχες Μέρες

   Κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν καταλυτικά την εκδήλωση ψυχικής ασθένειας. Έτσι γίνεται κατανοητό πόσο σημαντική είναι η εύρυθμη λειτουργία ενός κράτους για τους πολίτες του – θέμα αρκετά επίκαιρο που αφορά όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και αρκετές άλλες χώρες.    Η φτώχεια είναι ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες που μπορούν να ευθύνονται για την ανάπτυξη ψυχικής νόσου. Συνάνθρωποι με λίγα ή καθόλου έσοδα βιώνουν συνήθως τη δυστυχία, πράγμα που τους καθιστά πιο ευάλωτους στις ψυχικές διαταραχές. Είναι ακόμα συχνό το φαινόμενο να μην μπορούν να απευθυνθούν σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας λόγω της ανικανότητάς τους να καταβάλλουν τη συμμετοχή ή ακόμα να υπάρχει δυσκολία για συστηματική παρακολούθηση και θεραπεία της ασθένειας που τους έχει εκδηλωθεί.    Η αστικοποίηση – φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών (τουλάχιστον στη χώρα μας) – έχει αρνητική επιρροή στην ψυχική υγεία των πληθυσμών. Παρατηρείται πως αυξάνει τις πιθανότητ...

   Σκηνικό: Η ώρα είναι 03:04 π.μ. Δίπλα μου έχω ένα ποτήρι με το αγαπημένο μου ουίσκι (χαλάω το σκηνικό αλλά ευτυχώς δεν καπνίζω) ενώ ερωτικά τραγούδια σιγοπαίζουν από τα ηχεία του λάπτοπ μου. Κλίμα κατάλληλο για να μπορέσω να αφιερωθώ σε αυτό το σπουδαίο θέμα.    Ποιος δεν έχει νιώσει αυτό το μαγικό συναίσθημα…Την αίσθηση της αφιέρωσης, της συνεχής σκέψης, του πάθους, του ειλικρινούς και συνεχούς ενδιαφέροντος, του να ‘’σφίγγει’’ το στομάχι σου μόνο και μόνο στην εμφάνισή του/της, του ηλεκτρισμού στο βλέμμα και το άγγιγμα. Το να ονειρεύεσαι συνέχεια  το αύριο με αυτόν –η που έχεις κλεισμένο – η μέσα σου. Όχι απαραίτητα το επόμενο της ζωής σου αλλά την επόμενη συνάντησή σας, το επόμενο τηλεφώνημα, το επόμενο sms στο κινητό.    Ανέφερα τη λέξη όνειρο και πάω αρκετά χρόνια πίσω. Άραγε ο έρωτας και το όνειρο λέτε να έχουν κοινή ρίζα ως λέξεις; Μπα, δε νομίζω…Στην μυθολογία μήπως ο μικρός θεούλης Έρωτας είχε καμιά συγγένεια με τον Μορφέα θεό...

   Είναι πραγματικά στενάχωρο αυτό που συμβαίνει με τα Μάσα Μαζικής Μεταφοράς και εννοώ τις απεργίες, τις περικοπές, τα ελλείμματα και όλα αυτά που ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Το ψάρι όμως βρωμάει από το κεφάλι. Αναφέρω αυτό και το κλείνω το θέμα. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιώ για χρόνια και πολύ συχνά μάλιστα, λεωφορείο και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και να μη με έχει ελέγξει ΠΟΤΕ ελεγκτής για το αν έχω εισιτήριο. Τρεις φορές έχω δει από κοντά αυτό το μάλλον σπάνιο είδος ανθρώπου μέσα σε λεωφορείο και αυτές τις φορές δε μου ζητήθηκε ούτε εμένα αλλά και σε πάρα πολλούς άλλους να δείξουμε τα εισιτήριά μας. Στο τρένο ΔΕΝ έχω δει ΠΟΤΕ. Anyway …    Θα ήταν ίσως πιο ενδιαφέρον το θέμα αυτό να το ανέλυε ένας κοινωνιολόγος. Ωστόσο δεν έχω σκοπό να κάνω κάποια ιδιαίτερη ανάλυση παρά να καταθέσω κάποιες μικρές εμπειρίες μου ζώντας και εγώ στην κοινωνία των Μ.Μ.Μ.    Όπως προανέφερα, χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά λεωφορείο. Μου αρέσει αυτή η επ...