Ανήσυχες Μέρες

   Ήταν και είναι γερές οι σφαλιάρες που δέχεται ο ελληνικός λαός από τους Ευρωπαίους «συμμάχους» του. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια με όλα αυτά τα δάνεια, τη λιτότητα, το Δ.Ν.Τ κτλ. οι σφαλιάρες πάνε και έρχονται…    Έχω αναφέρει αρκετές φορές στα άρθρα μου πως τα μαθηματικά και τα οικονομικά μου προκαλούν οξύ αλλεργικό επεισόδιο. Ωστόσο επειδή θεωρώ πως αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας είναι ιστορικά γεγονότα και επειδή καλό θα ήταν να ενημερωνόμαστε το δυνατόν περισσότερο και καλύτερα αφιερώνω αυτό το άρθρο στο «κούρεμα του ελληνικού χρέους» παίρνοντας τα παρακάτω στοιχεία από μία ενημερωτική ιστοσελίδα.    «Για να δούμε με τη βοήθεια αμείλικτων αριθμών τι σημαίνει το κούρεμα που φάγαμε , πριν το κούρεμα το χρέος μας ήταν περίπου 350 δις ευρώ και μόνο για τους τόκους πληρώναμε ετησίως λίγο πάνω από 19 δις ευρώ το χρόνο. Τώρα το χρέος πέφτει στα 250 δις ευρώ και οι τόκοι που θα πληρώνουμε υπολογίζονται περίπου 9 δις ευρώ ετησίως. Πραγματικά είν...

   Η ελληνική κοινωνία βιώνει ιστορικές στιγμές και δε θα μπορούσαν τα τελευταία άρθρα μου να μην αναφέρονται σε αυτές. Την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011 και την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011 η χώρα μας πήρε μια άλλη μορφή. Σχεδόν όλοι οι πολίτες απεργούσαν. Καταστήματα και υπηρεσίες, σε όλα σχεδόν, είχε μπει λουκέτο. Σε ολόκληρη την Ελλάδα.    Δε ξέρω πόσοι κατέβηκαν να διαδηλώσουν στην πλατεία Συντάγματος, ούτε τους μέτρησα. Τα Μ.Μ.Ε ανέφεραν το καθένα και διαφορετικό αριθμό διαδηλωτών με μια ξέφρενη τυπική απόκλιση. Ανάλογα με το τι συμφέρον είχε το κάθε Μέσο προφανώς, ακούστηκε ότι είχε από 75.000 κόσμο μέχρι και 500.000. Αυτό που σίγουρα πιστεύω είναι πως ήταν ίσως η μαζικότερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία μας. Άνθρωποι όλων τον ηλικιών πήγαν να εκφράσουν και να ενώσουν με τους υπόλοιπους την αγανάκτησή τους, την αγωνία τους για το αύριο, τη φωνή τους.    Φωνή βοώντος εν τη ερήμω θα πουν πολλοί μιας που όπως φαίνεται όλα είν...

   Είναι ένα φαινόμενο όχι καινούργιο, ωστόσο οι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι που μπαίνουν στη διαδικασία συλλογής σκουπιδιών, πεταμένων τροφών, άχρηστων (για κάποιους) αντικειμένων αλλά και «θησαυρών των σκουπιδιών» είναι ένα ακόμα μήνυμα που μας έρχεται από το σήμερα.    Παλαιότερα ήταν μια σχετικά σπάνια εικόνα – όχι όμως ξένη – του ανθρώπου του εξαθλιωμένου, του άπορου, του άστεγου που γυρίζει τους δρόμους και ανοίγοντας τους κάδους των σκουπιδιών ψάχνει να βρει ένα κομμάτι πεταμένης τυρόπιτας για να φάει, ένα σκισμένο μπουφάν για να έχει να φοράει το χειμώνα και ότι άλλο «άχρηστο» για κάποιους, «χρήσιμο» για εκείνον.    Είναι πραγματικότητα πλέον. Εκπληκτικά θλιβερή εικόνα. Δεκάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλων των εθνοτήτων και των φυλών, ανεξαρτήτου φύλου να μαζεύονται στο τέλος των λαϊκών αγορών για να μαζέψουν ότι έχει μείνει – συνήθως τα σαπισμένα και άχρηστα προϊόντα που παρατάνε οι πωλητές ώστε να πεταχτούν από τους οδοκαθαριστές...

   ‘’Φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίνε και οι άλλοι…Φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίει και ο Χατζηπετρής…’’ Έτσι λέει το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Παρακάτω παραθέτω ένα διάλογο που διάβασα στο διαδίκτυο. Σχετίζεται με την κρίση που περνάει η χώρα μας, το μερίδιο ευθύνης κάποιων πολιτών και η αυτοκριτική που ποτέ δεν κάναμε. Τα συμπεράσματα δικά σας… -           (Κ): Π. δε δουλεύεις σήμερα (υπάλληλος δημόσιου οργανισμού); -           (Π): Πετάχτηκα δύο λεπτά να πάρω τη γυναίκα μου – κουρεύει μια πελάτισσά της εδώ δίπλα. -          (Κ): Δουλεύει σε σπίτια; Και αποδείξεις πως κόβει ρε συ; -          (Π): Δε κόβει…Αυτό έλειπε με 12 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα; Ούτε μπλοκ δεν έχει. -          (Κ): Και από ασφάλιση για σύνταξη τι κά...