Περί φόβου ο λόγος
![Εικόνα](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pElte9A0b9yJBQ9UTq9ejIekhD1am1R6rKt4AWmdnGI934d_YAtvJfixBTnQi8yVQGH7jGq3RDILLk_y7_uJKxeNNi6NeI-MnZUh-bDh_tPGFyWavIilwPHNYEy85QAGDsnZH7jjx5I/w400-h301/1_Rmi-l4hZDUHZsyyi2XNedQ.png)
Η πρώτη μορφή επιστήμης ήταν η παρατήρηση. Η παρατήρηση αποτελεί τη μεγαλύτερη και παντοτινή επιστήμης. Ο άνθρωπος δημιούργησε την επιστήμη παρατηρώντας το φυσικό του περιβάλλον και διερωτώμενος. Έτσι, βήμα-βήμα έβρισκε απαντήσεις και συνέχιζε. Τι είναι αυτό στον ουρανό; Γιατί υπάρχει ο ήλιος; Γιατί βγαίνει πάντα από την ανατολή ο ήλιος; Γιατί κινείται το ποτάμι, τι είναι αυτό που σκεπάζει τον ήλιο; Που πάει το φεγγάρι; Πως κυλά η πέτρα; κτλ κτλ… Οτιδήποτε δε γνώριζε, οτιδήποτε δεν είχε εξήγηση, οτιδήποτε του παρέμενε άγνωστο, αρχικά του προκαλούσε φόβο, μία αυθόρμητη, ακούσια, βαθιά φυσική ανθρώπινη αντίδραση κι έπειτα το θεοποιούσε. Ο φόβος είναι η μητέρα (γεννά) όλων των θεών, είχε γράψει ο Λατίνος Λουκρήτιος, περίπου 21 αιώνες πριν. Ο ήλιος, η φωτιά, ο κεραυνός, η βροχή, ο άνεμος, η γη, το νερό, ήταν τα πρώτα στοιχεία τα οποία προσπάθησε να “κατακτήσει” και να ερμηνεύσει το είδος μας. Σταδιακά, με την παρατήρηση και τη δημιουργία των επιστημών, η τάση αυτή ολοένα κι έφθινε. Α