Ανήσυχες Μέρες

‘ ’Πέθανε ο άνθρωπος σημαίνει πέθανε ο δάσκαλος . Τον δάσκαλο τον ακούνε το πολύ 20 μαθητές του. Όταν βγαίνει όμως ο δημοσιογράφος, αυτός ο αμόρφωτος και ανεύθυνος και μιλάει στο τελεβίζιο τον ακούνε 2.000.000. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι σήμερα. Αυτοί διδάσκουν και αυτοί διαμορφώνουν τη νέα αγωγή, τις νέες γενεές. Πέθανε το βιβλίο . Ποιος διαβάζει σήμερα βιβλία; Έχουμε το τελεβίζιο και τα βλέπουμε όλα έτοιμα. Έχουμε το θέαμα και διασκεδάζουμε. Ξέρετε τι φοβερό κακό είναι αυτό για τον άνθρωπο; Το μυστικό του βιβλίου είναι ότι διαβάζοντας μια σελίδα συνοδεύεσαι με την ανάγκη να μάθεις (πολιτικό σύνδρομο). Αυτό το στοιχείο έχει εξαφανιστεί από τα θεάματα και τα ακροάματα και ο άνθρωπος μένει σε μία επιφάνεια, μια εντελώς επιπόλαιη ημιμάθεια. Πέθανε ο ποιητής . Σήμερα όλοι είμαστε ποιητές αλλά ποίηση δεν υπάρχει. Χάθηκε ο ποιητής, πέθανε ο ποιητής. «Τώρα που κανείς δε πενθεί τα αηδόνια, όλοι γράφουν ποιήματα», είπε ο Οδυσσέας Ελύτης… Πέθανε ο έρωτας . Αυτά τα πορνοβίντεο που βλέπου...

Προτού αναπτύξω τις σκέψεις μου για το γνωστό πλέον σε όλους θέμα που απασχόλησε πριν λίγους μήνες την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο – Charlie Hebdo -  θα ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά στον εξαιρετικά εύστοχο και ευρηματικό τίτλο που έχει αυτό το άρθρο. Όχι, δεν περιαυτολογώ ούτε συνέγραψα σε έξαρση του ναρκισσισμού μου. Τον παραπάνω τίτλο τον πρότεινε ένας νεαρός ενήλικος αυτιστικός της ομάδας δημοσιογραφίας της Ε.ΨΥ.ΜΕ (βλέπε άρθρο στις Ανήσυχες Μέρες ‘’Η ψυχή μιας ομάδας’’) για το σχετικό άρθρο που ετοίμασαν. Ο τίτλος δεν προτιμήθηκε από τους συναδέλφους για το άρθρο τους κι έτσι, ζητώντας του την άδεια κοσμεί το άρθρο μου. Θέλησα να γράψω για αυτό το εξαιρετικά λεπτό, ευαίσθητο, ιδιαίτερο, πολυδιάστατο, με πολλές προεκτάσεις θέμα όταν είχε κατακαθίσει το θυμικό και ενώ είχα συλλέξει κάποιες πληροφορίες που θεωρούσα σημαντικές. Στη βάση της αναλύσεώς μου θα έλεγα πως πρόκειται για ένα θέμα βαθύτατα κοινωνικοπολιτιστικό. Από τη μία πλευρά η Δύση, η Γαλλία, η δημοκρα...