Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2014

Τελικά είναι τα ΑμεΑ ακατάλληλα για εργασία;

Εικόνα
O υποφαινόμενος - για όσους δεν τον γνωρίζουν - είναι ο κύριος Stephen William Hawking (1942), Βρετανός στην καταγωγή. Ο εν λόγω κύριος λοιπόν, σε ηλικία 21 ετών διαγνώστηκε  με αμυοατροφική πλευρική σκλήρυνση (Amyotrophic Lateral Sclerosis - ALS), μία ανίατη εκφυλιστική νόσος που προκαλεί μυϊκή ατροφία και οδηγεί σταδιακά στο θάνατο. Χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση της υγείας του επιβαρυνόταν χάνοντας σημαντικότατες σωματικές λειτουργίες επηρεάζοντας ακόμα και την ομιλία του. Η κατάστασή του (άνω της δεκαετίας) και η φροντίδα του, μέχρι και σήμερα, είναι πλήρως εξαρτώμενη από κάποιον συνάνθρωπο μιας που βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι και αδυνατεί να κουνήσει οποιοδήποτε μέρος του σώματός του. Ουσιαστικά, για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, είναι ένας άνθρωπος που αναπνέει, μιλάει και σκέφτεται. Ομιλούμε δηλαδή για έναν άνθρωπο που αν περνούσε από της γνωστές μας υγειονομικές επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας θα του ετικετοποιούσαν μια διάγνωση πχ: " 90% αναπηρία λ

Ποτέ την Κυριακή

Εικόνα
Διερωτώμαι και αν μπορεί κάποιος ας μου απαντήσει και εμένα του φτωχού που απάντηση δε βρίσκω: "Ειπώθηκαν τόσα κι άλλα τόσα, θύελλα αντιδράσεων και ξεσηκωμών (όχι στους δρόμους, στα πληκτρολόγιά) για τις ''εργάσιμες Κυριακές'' των καταστημάτων. Σωρεία δημοσιευμάτων και σοσιαλμιντιακής πολιτικής μιλούσαν για κίνηση αντιλαϊκή, αποτρέποντας εργοδότες, εργαζομένους και καταναλωτές να εργαστούν και να ψωνίσουν ημέρα Κυριακή. Κάποιοι «επαναστάτες» μάλιστα εμπόδιζαν κιόλας τους εργοδότες – υπαλλήλους να πάνε στις δουλειές τους αλλά και το κοινό να ψωνίζει. Κραυγές όπως ‘’ Μη πάτε να ψωνίσετε, να πάτε άλλη μέρα !’’ ή μαρτυρίες εργαζομένων ‘’ Μια Κυριακή είχαμε να ξεκουραστούμε, πάει και αυτή… ’’ και άλλα πολλά παρόμοια που μονάχα κατευθυνόμενα - προπαγανδιστικά μέσα μπορούν να προβάλουν και πρόβαλαν τις τελευταία ημέρες ή επαναστάτες του πληκτρολογίου και του καναπέ ή αμαθείς – ημιμαθείς. Άλλη εξήγηση δε βρίσκω. Δε καταλαβαίνω ποια η διαφορά εκείνων που όλα αυτά τ

Ευθανασία

Εικόνα
Η ζωή αδιαμφισβήτητα αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο και το σπουδαιότερο αγαθό του ανθρώπου. Όμως, αυτό το θαύμα είναι πάντοτε επιθυμείτο; Η ζωή προσφέρεται ίδια στους ανθρώπους; Τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να θελήσει να βάλει ένα τέλος; Έχεις δικαίωμα να διαλέξεις αν θα ζήσεις; Έχεις δικαίωμα να διαλέξεις εσύ πως θες να ζήσεις; Έχει κάποιος δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή; Είναι στιγμές που όλα αλλάζουν και το δώρο μπορεί με ένας εφιάλτης… Η ευθανασία του ανθρώπου είναι ένα τεράστιο, ιδιαίτερο και παράλληλα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα το οποίο συντηρείται καλά κρυμμένο κάτω από το χαλάκι των προηγμένων κυρίως χωρών. Είναι ένα ζήτημα που αποφεύγεται να ‘’αγγιχθεί’’ από τις εκάστοτε κυβερνήσεις των χωρών, μιας που εγείρονται έντονες αντιδράσεις από θρησκευτικής, κοινωνικής και ηθικής πλευράς. Σε παγκόσμια κλίμακα, ερευνητές, νομικοί, θεολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, εκκλησίες, ιατροί, σύλλογοι επιστημόνων, πανεπιστήμια, κοινοβούλια, παρουσιάζουν από τη σκοπιά τους το

Πόσο δύσκολο να είσαι σήμερα παιδί

Εικόνα
    Στις συνθήκες που βιώνει η ελληνική κοινωνία σχεδόν όλες οι κοινωνικoοικονομικές τάξεις πλήττονται συνεχώς. Οι ζωές όλων έχουν αλλάξεις. Έχουμε γίνει πιο φτωχοί, όχι μόνο σε θέμα χρημάτων αλλά και σε θέμα αξιών, αρχών και θεσμών. Σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχει ένα άνεργος τουλάχιστον. Το κόστος των προϊόντων παραμένει πολύ υψηλό με αυξητικές τάσεις. Και σκέφτομαι και διερωτώμαι… ‘’Στον κόσμο αυτό των μεγάλων, πόσο δύσκολο είναι να είσαι σήμερα παιδί…’’ ;    Ένα παιδί αντιλαμβάνεται πολλά περισσότερα από όσα εμείς πιστεύουμε ότι καταλαβαίνει. Η δυσκολία της ανωριμότητας είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τα μηνύματα τα οποία λαμβάνει και να τα αξιολογήσει ορθά (συνήθως).    Πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν μεγαλώνει, βιώνει και εξελίσσεται σε μία οικογένεια που ο γονέας απολύθηκε και κυριαρχεί η απόγνωση; Πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί όταν σχεδόν κάθε μήνα οι γονείς του επιστρέφουν στο σπίτι με λιγότερα έσοδα ή με καθόλου έσοδα; Πως θα νιώθει όταν βλέπει τους γονείς του

V for Ανήσυχες Μέρες

Εικόνα
5 η χρονιά για τη στήλη μου… Στο εναρκτήριο άρθρο της χρονιάς – όπως το παρόν – συνήθιζα να περιγράφω τα συναισθήματά μου και να αναφέρω το κλασικό «μότο» της ζωής μου « Πως περνάνε τα χρόνια… ». Φέτος δεν έχει τέτοια! Ξεκινάμε δυναμικά, γεμάτοι ενέργεια και όρεξη για δημιουργία. Εγώ θα συνεχίσω - πρωτίστως για μένα -να κάνω αυτό που με ικανοποιεί και με γεμίζει - να αρθρογραφώ – και οι λίγοι αλλά πραγματικά συνεπείς αναγνώστες της στήλης, του blog και της σελίδας να την παρακολουθούν και να επικοινωνούμε. Η θεματολογία θα παραμείνει η ίδια. Σκέφτομαι να εμπλουτίσω τη φετινή στήλη μου με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις (ήδη έχουν γίνει κάποια δοκιμαστικά, συζητήσεις και προτάσεις) σε άτομα της διπλανής πόρτα αλλά και σε αναγνωρίσιμα από το ευρύ κοινό άτομα με φίλτρο πάντοτε κοινωνικό. Ακόμα θα προβάλω περισσότερο θέματα που μου αποστέλλουν οι αναγνώστες κάτι που έχει συμβεί και παλαιότερα. Και φέτος θα ήθελα να κάνω ειδική αναφορά στους αναγνώστες του blog μου όπου εκεί πρωτίστω

Ντόρτια Τέλος!

Εικόνα
« Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια » όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας και ειδικά κάτι τέτοιες στιγμές όπως και αυτή μόνον να φλυαρήσω δε θα ήθελα. Άλλη μια χρονιά, η τέταρτη (!) συνεχόμενη που αρθρογραφώ έφτασε στο τέλος. Ήταν μια χρονιά πολύ δύσκολη για όλους μας συναισθηματικά και κοινωνικοοικονομικά. Προσωπικά, λόγω του βεβαρυμμένου προγράμματος εκτιμώ πως ίσως ‘’παραμέλησα’’ λίγο τη στήλη μου, τη σελίδα της (Ανήσυχες Μέρες) στο facebook , όχι όμως τη θεματολογία. Αυτό οφείλεται κυρίως στην προσήλωσή μου να εκπληρώσω το στόχο μου, την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών μου σπουδών, όπως και έγινε λίγες μέρες πριν. Η στήριξή σας αυτά τα τέσσερα χρόνια και ειδικά μέσω της διαδραστικότητάς μας από το blog , το e - mail και το facebook με στήριξε και με στηρίζει. Σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι και σας συμβουλεύω να αναζητήσετε και να βρείτε έστω τον ελάχιστο δυνατό χρόνο να αποφορτιστείτε και να γεμίσετε μπαταρίες Εις το επανιδείν… Ευχαριστώ για όλα! Δεπάστας

Η σημαντικότητα των διακοπών

Εικόνα
  Άλλο ένα καλοκαίρι ξεκινά. Άλλη μια δύσκολη σεζόν φτάνει στο τέλος της και ένα σημαντικό διάλειμμα από όλους κι από όλα κρίνεται επιτακτικό. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσεως είναι πλέον εμφανείς σε όλους μας. Δυστυχώς για πολλούς, υπό τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες οι πιθανότητες για καλοκαιρινές διακοπές μειώνονται σημαντικά ή και εκμηδενίζονται.    Πέρσι με είχε εκπλήξει θετικά ότι πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων, φίλοι και γνωστοί ανέφεραν το πόσο όμορφα είχαν περάσει στις διακοπές τους. Αυτό πιθανόν δεν είναι καθόλου τυχαίο. Δεν νομίζω πως οφείλεται στη σελήνη που πέρασε στον αιγόκερο ή κάτι τέτοιο, αλλά στην μεγάλη ανάγκη για ξεκούραση, αποφόρτιση, διαφυγή, χαλάρωση, ηρεμία, εκτόνωση και διασκέδαση που έχει ο κόσμος μετά τα άκρως στρεσσογόνα γεγονότα - χρονιά που βιώνει.    Αυτό ακριβώς είναι οι διακοπές. Για αυτό ακριβώς υπάρχουν και αυτό ακριβώς μας προσφέρουν. Είχα τονίζει σε μια συζήτηση που είχα με κάποιους ανθρώπους πως δε θα πρέπει να αφήνουμε ανεκμετάλλ

Δημοκρατία, εκλογές, ψήφος και...Eurovision!

Εικόνα
Μόλις πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε στη χώρα μας η διαδικασία εκλογής Δημάρχων, Δημοτικών Συμβούλων, Περιφερειαρχών και Αντιπεριφερειαρχών. Παράλληλα, όπως και όλη η Ευρώπη, ψηφίζαμε και για αντιπροσώπους στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε την κατάρτιση για πολιτικές αναλύσεις και πολύ περισσότερο τη διάθεση. Απλά πραγματάκια που φυτρώνουν στο μυαλουδάκι μου θα παραθέσω. Να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου που τους ενώνουμε διαδικτυακά. Ποιος λοιπόν μπορεί να μου αρνηθεί πως αυτό το ΑΝΕΚΔΟΤΟ με τις συμμετοχές των Δημοτικών Συμβούλων δεν έχει άμεση συσχέτιση με τα τεράστια ποσοστά ανεργίας αλλά και με την απεγνωσμένη προσπάθεια ένταξης σε ένα σαθρό σύστημα που μόνο αν το ακολουθήσεις, το υπηρετήσεις και εντέλει αφομοιωθείς, μπορείς να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο; Ποιος από εμάς δεν είχε τουλάχιστον 10 γνωστούς που έθεσαν υποψηφιότητα, υπό την ανοχή φυσικά των υποψηφίων Δημάρχων, για την συγκέντρωση το δυνατών περισσοτέρων ψήφων. Ψηφοδέλτια

Η συνάντηση με την Κ.Λ

Εικόνα
(ακολουθεί απλή περιγραφή γεγονότων, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων)    Την Κ.Λ την συνάντησα για πρώτη φορά τον περασμένο Μάιο σε μια συνάθροιση που είχαμε παρευρεθεί αμφότεροι. Την είδα από μακριά και έτσι συνέχιζα να την βλέπω και για τις επόμενες 4-5 εβδομαδιαίες συναθροίσεις που ακολούθησαν.    Έβλεπα μια πολύ όμορφη, νέα κοπέλα, με εκφραστικό, γεμάτο θάρρος και θέληση βλέμμα. Ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι…Κι όμως, αν αγνοούσες την ύπαρξή αυτού, ήταν σα να έβλεπες έναν απλό καθημερινό άνθρωπο ο οποίος δεν αντιμετώπιζε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη ζωή του, παρά μόνον τα συνηθισμένα.    Αμέσως ρώτησα τη φίλη μου που βρισκόταν μαζί μου στη συνάθροιση να μου πει αν την ήξερε. Μου είπε πως την γνώριζε αναφέροντάς μου απέριττα το περιστατικό του περσινού αυτοκινητιστικού δυστυχήματός της.    Έχοντας κατά νου το περιστατικό και απλά κοιτώντας την, ομολογώ πως η συγκέντρωσή μου πήγε περίπατο…Αφενός λόγω του απίστευτα στενάχωρου περιστατικού,

Ταπεινοφροσύνη και εγωισμός

Εικόνα
‘’Όποιος είναι ταπεινόφρων να είστε κουμπωμένος απέναντί του. Είναι δεδομένο ότι είναι άνθρωπος σκοτεινός, για να μην πούμε άνθρωπος κακός. «Η ταπεινοφροσύνη είναι της νεαράς φιλοδοξίας η σκάλα» είπε ο Σαίξπηρ σε μια του τραγωδία. Να προσέχετε τους ανθρώπους που δε σας κοιτάνε στα μάτια όταν κουβεντιάζετε. Ο άνθρωπος που δε σε κοιτάει στα μάτια είναι ύποπτος. Κάτι έχει που θα βγει στο φως κάποια μέρα. Ο Αριστοτέλης έλεγε «ο αλτρουισμός – το να αγαπάς τους άλλους δηλαδή – είναι στον ίδιο βαθμό λανθασμένη προκατάληψη με τον εγωισμό». Εάν αγαπάς τους άλλους, περισσότερο δηλαδή από τον εαυτό σου, είσαι άδικος. Όσο άδικος είναι ο εγωιστής που αγαπάει το όνομά του. Και ξέρετε, δεν υπάρχει χειρότερο πάθος στον άνθρωπο από τον εγωισμό αξιότιμοι κύριοι. Δεν υπάρχει χειρότερο κακό. «Πάσης λύμης δοχείον» έλεγε ένας βυζαντινός, δηλαδή δοχείο κάθε συμφοράς είναι ο ανθρώπινος εγωισμός. Αλλά και το να πέφτεις στην άλλη άκρη και να αγαπάς περισσότερο τους άλλους από τον εαυτό σου είναι το ίδιο

Community Reporter από την ομάδα δημοσιογραφίας της Ε.ΨΥ.ΜΕ

Εικόνα
Στις 19 Μαρτίου 2014  βρέθηκα στη Σμύρνη της Τουρκίας προσκεκλημένος σε διακρατική συνάντηση για το Πρόγραμμα “ Community Reporter ’’, ένας πετυχημένος θεσμός όπου ξεκίνησε στην Αγγλία και έχει επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Εκεί, είχα την χαρά και την τιμή να εκπροσωπώ την πλευρά της Ελλάδος, την Ε.ΨΥ.ΜΕ και την ομάδα δημοσιογραφίας της Ε.ΨΥ.ΜΕ (Υπενθυμίζω πως η ομάδα δημοσιογραφίας της Ε.ΨΥ.ΜΕ – διατηρεί τη στήλη ‘’Η ψυχή μιας ομάδας’’ στην εφημερίδα ‘’Η ΝΙΚΗ’’ -  αποτελείται από ενηλίκους με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας ( H . F . A ), νοητική αναπηρία και ήπιες ψυχιατρικές διαταραχές .  Σκοπός της συναντήσεως ήταν η εκδήλωση ενδιαφέροντος για το Πρόγραμμα, η παρουσίαση του Φορέα μας και του έργου της ομάδας δημοσιογραφίας που τυγχάνει να είμαι εκπαιδευτής. Οι χώρες που συμμετείχαν στην συνάντηση ήταν η Τουρκία, η Αγγλία, η Σουηδία, η Γερμανία ενώ αναμένεται να συμμετάσχουν 1-2 χώρες ακόμα. Με το Πρόγραμμα « Community Reporter ” η ομάδα θα ενταχθεί σε ένα ευρωπαϊκό δίκτυ

Face your problems, don’t Facebook your problems

Εικόνα
(Σε ελεύθερη μετάφραση) ‘’Αντιμετώπισε τα προβλήματά σου, μην τα αναρτείς στο Facebook ’’    Η ιστοσελίδα του Facebook , αριθμεί εκατομμύρια εγγεγραμμένα μέλη και φίλους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι μια συνήθεια, μια μόδα, ένας τρόπος ζωής, αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας. Όντας κάτι νέο στην ανθρώπινη καθημερινότητα (αριθμεί περίπου 10 χρόνια ύπαρξης), με τα χρόνια η επιρροή του και τα αποτελέσματα αυτής στον άνθρωπο γίνονται ορατά. Είναι αλήθεια πως έχει δώσει ερεθίσματα για έρευνες σε επιστήμονες όπως κοινωνικοί λειτουργοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι κ.α ώστε να μελετηθούν οι ανθρώπινες στάσεις και επιρροές από αυτή την χρήση.    Ένα από τα φαινόμενα αυτής της συνύπαρξης (ανθρώπου και Facebook ) είναι η εξωτερίκευση των συναισθημάτων, των προβλημάτων, των δυσκολιών κ.α. μέσω αυτού. Παρατηρείται πως συχνά τα μέλη του Facebook , για λόγους κυρίως απόσπασης της προσοχής των φίλων τους, συχνά δημοσιοποιούν το θέμα που τους προβληματίζει – απασχολεί στο προσωπικό

Μια μικρή εικόνα της νεολαίας μας

Εικόνα
    Το έχω πει πολλές φορές, το πιστεύω ακράδαντα και θα το πιστεύω και θα το στηρίζω όσο ζω. Οι νέοι σε μια κοινωνία είναι το μέλλον της. Η υγεία της, η ζωή της. Εκεί πρέπει να στηρίζεται η κοινωνία. Σε εκείνη πρέπει να επενδύει. Σε εκείνη να ελπίζει. Εκείνη να εμπιστεύεται.    Ελλάδα 201 4 . Ανεργία σε πρωτόγνωρα ύψη. Κοντεύει το 30% ! Ένας στους τρεις περίπου Έλληνες δεν έχουν δουλειά! Όσον αφορά τους νέους, το ποσοστό εκτινάσσεται. Η νεολαία πλήττεται. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου άσχετο και ασύνδετο με τις καταστάσεις που βιώνουμε. Το αύριο μας στον πάγο και την απαξίωση. Μάλλον όχι στον πάγο, ο πάγος διατηρεί και ο καιρός για τους νέους περνάει και περνάει δύσκολα. Όπως επίσης το ‘’νέοι’’ δεν είναι για πάντα. Οπότε πιο σωστά, οι νέοι στο περιθώριο, την απαξίωση. Μοιράζομαι μαζί σας φράση που βγήκε από στόμα 25χρονου. Μια από τις λίγες φράσεις που έχω ακούσει μέχρι τώρα στη ζωή μου και με συγκλόνισαν. Λίγο ευαίσθητοι να είστε κυρίες και κύριοι θα καταλάβετε πάρα πολλά για