Ο μόνος
![Εικόνα](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsRL7L3FaGr5BnaEF5nTPTJ8CcUgNa905uiI4nVquNxEvolrwSLxOtTNpuvqFcP2Si52tyrMcpf1bayweeBjiCePWw3oSNulUH6sSr9LNw_wRI6R8Z3PYl9hUF_ePWmOGLRBEedNA2aX0/s400/13466153_831498170314012_8093142206007884011_n.jpg)
O άνθρωπος, όπως θα πουν οι κοινωνιολόγοι, είναι «ον κοινωνικό». Δηλαδή ζει και εξελίσσεται αλληλεπιδρώντας με ομοειδή. Αυτή η βιολογική ανάγκη ήταν η αιτία δημιουργίας των πρώτων σχέσεων και μετέπειτα των πρώτων κοινωνιών. Παρακάτω θα αναπτύξω το συλλογισμό μου του πόσο πρωτογενής και βαθύτερη είναι αυτή η κατάσταση μέσα στον κύκλο της ζωής μας. Μια αέναη πάλη του ανθρώπινου είδους ενάντια στη μοναξιά, το θάνατο. Η μοναξιά είναι θάνατος. Η δημιουργία του ανθρώπου, του γονιμοποιημένου ωαρίου, είναι αποτέλεσμα δύο. Ενός ἀνήρ και μιας γυναικός ή αλλιώς ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου. Συνύπαρξη και αναγκαία προϋπόθεση δύο. Μιας σχέσης, μιας συσχέτισης, μιας συνεύρεσης δυο. Η ένωση αυτή δημιουργεί το θαύμα, τη ζωή. Το ζυγωτό (γονιμοποιημένο ωάριο), ο άνθρωπος στην πρώτη του μορφή, ο νέος άνθρωπος ποτέ δεν είναι μόνος του. Για όσο διαρκέσει η εγκυμοσύνη υπάρχει κι αναπτύσσεται αυτή η “Άγια Σχέση” με τη μητέρα. Η μητέρα δίνει πνοή, η μητέρα δίνει τροφή, η μητέρα προστατε