Ανήσυχες Μέρες

Μόλις πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε στη χώρα μας η διαδικασία εκλογής Δημάρχων, Δημοτικών Συμβούλων, Περιφερειαρχών και Αντιπεριφερειαρχών. Παράλληλα, όπως και όλη η Ευρώπη, ψηφίζαμε και για αντιπροσώπους στην Ευρωβουλή. Δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε την κατάρτιση για πολιτικές αναλύσεις και πολύ περισσότερο τη διάθεση. Απλά πραγματάκια που φυτρώνουν στο μυαλουδάκι μου θα παραθέσω. Να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου που τους ενώνουμε διαδικτυακά. Ποιος λοιπόν μπορεί να μου αρνηθεί πως αυτό το ΑΝΕΚΔΟΤΟ με τις συμμετοχές των Δημοτικών Συμβούλων δεν έχει άμεση συσχέτιση με τα τεράστια ποσοστά ανεργίας αλλά και με την απεγνωσμένη προσπάθεια ένταξης σε ένα σαθρό σύστημα που μόνο αν το ακολουθήσεις, το υπηρετήσεις και εντέλει αφομοιωθείς, μπορείς να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο; Ποιος από εμάς δεν είχε τουλάχιστον 10 γνωστούς που έθεσαν υποψηφιότητα, υπό την ανοχή φυσικά των υποψηφίων Δημάρχων, για την συγκέντρωση το δυνατών περισσοτέρων ψήφων. Ψηφοδέλτια

(ακολουθεί απλή περιγραφή γεγονότων, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων)    Την Κ.Λ την συνάντησα για πρώτη φορά τον περασμένο Μάιο σε μια συνάθροιση που είχαμε παρευρεθεί αμφότεροι. Την είδα από μακριά και έτσι συνέχιζα να την βλέπω και για τις επόμενες 4-5 εβδομαδιαίες συναθροίσεις που ακολούθησαν.    Έβλεπα μια πολύ όμορφη, νέα κοπέλα, με εκφραστικό, γεμάτο θάρρος και θέληση βλέμμα. Ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι…Κι όμως, αν αγνοούσες την ύπαρξή αυτού, ήταν σα να έβλεπες έναν απλό καθημερινό άνθρωπο ο οποίος δεν αντιμετώπιζε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη ζωή του, παρά μόνον τα συνηθισμένα.    Αμέσως ρώτησα τη φίλη μου που βρισκόταν μαζί μου στη συνάθροιση να μου πει αν την ήξερε. Μου είπε πως την γνώριζε αναφέροντάς μου απέριττα το περιστατικό του περσινού αυτοκινητιστικού δυστυχήματός της.    Έχοντας κατά νου το περιστατικό και απλά κοιτώντας την, ομολογώ πως η συγκέντρωσή μου πήγε περίπατο…Αφενός λόγω του απίστευτα στενάχωρου περιστατικού,