Λόγια του δρόμου
Για να πάω στην δουλειά μου, καθημερινά συνηθίζω να χρησιμοποιώ λεωφορείο. Αγαπημένη συνήθεια των νέων – και δική μου – από την ώρα που θα βγω από το σπίτι μέχρι να φτάσω στην δουλειά μου, να έχω ακουστικά στα αφτιά μου και να ακούω μουσική. Τελευταία όμως συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Σχεδόν καθημερινά (για να μην πω καθημερινά και φανώ υπερβολικός) όλο και κάτι θα συμβεί στο λεωφορείο που με αναγκάζει – για να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει – να σταματάω τη μουσική που παίζει στα αφτιά μου. Τσακωμοί, λογομαχίες, κόντρες, σκουντήματα, βρισιές είναι πλέον καρποί που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να παραχθούν στη διάρκεια της διαδρομής. Δείγμα της συναισθηματικής κατάστασης που βρίσκονται πλέον οι άνθρωποι. Νευρικοί και σκυθρωποί όλοι. Σαν να ψάχνουν για ένα ξέσπασμα. ‘’Πηγαδάκια’’ από το πουθενά, θα στηθούν σίγουρα από αγνώστους ανθρώπους μεταξύ τους ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να πουν κάπου τον πόνο και τον καημό τους για την κρίση που βιώνουν, τ...