Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2022

Αραράτ

Εικόνα
  Δίχως αμφιβολία και δυστυχώς, αφορμή για τη συγγραφή αυτή είναι οι πρόσφατες καταγγελίες σε βάρος πολύ γνωστής δομής κοινωνικής φροντίδας. Από καρδιάς εύχομαι όλα να αποδειχθούν αναληθή. Στο παρόν άρθρο αποτυπώνω απόψεις κι εμπειρίες, που τυγχάνει να έχω για τα εν λόγω θέματα, εξ’ επαγγέλματος. Θα προσπαθήσω λοιπόν προσεκτικά να μοιραστώ μαζί σας όσα γυρνούσαν χρόνια στο κεφάλι μου σχετικά κι όσα από χθες που μαθεύτηκε το συμβάν, προστέθηκαν. Αρχικά, κύριος υπαίτιος, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, είναι το κράτος. Ένα κράτος ελλιπές, ένα κράτος ανεύθυνο, ένα κράτος που υποβαθμίζει την ζωή και την ποιότητα ζωής των πολιτών του, ένα κράτος που δεν έχει δώσει βαρύτητα εδώ και δεκαετίες στην κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική προστασία και την στήριξη των αδυνάτων σε όλο τους το φάσμα. Ένα κράτος που εποπτεύει και ελέγχει ελλιπώς, που ενισχύει επιλεκτικώς και μεριμνά ειδικώς. Η ύπαρξη ιδιωτικών πρωτοβουλιών στο κομμάτι της κοινωνικής μέριμνας δεν είναι απευκταία. Ίσα ίσα που είναι ύψ

Ακριβαίνει η ζωή ή η ζωή ακριβαίνει;

Εικόνα
Ζωή μου ακριβή, λέγαμε κάποτε, κάποιοι συνεχίζουν να το λένε, μα φαίνεται πως ζούμε την μετατροπή της ζωή μας από ακριβή, λόγω της αξίας της, σε ζωή ακριβή λόγω της αξίας των αγαθών που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και να την απολαύσουμε. Όλα όσα συμβαίνουν, μία νέα οικονομική κρίση μέσα στην οικονομική κρίση, μία νέα επιδρομή στο πορτοφόλι, στο καλάθι, στην αγοραστική μας δύναμη συνδράμουν στο να Ανησυχώ, να προβληματίζομαι και να αμπελοφιλοσοφώ. Το δολάριο ανεβαίνει, το δολάριο κατεβαίνει, η ζωή μας ακριβαίνει, δε βαριέσαι Πολυξένη… Όλοι μας έχουμε γευτεί λίγο ή πολύ τις χαρές της ζωής. Όλοι μας έχουμε πιει από αυτό το νέκταρ των Θεών. Είδαμε το γαλάζιο του ουρανού, αναπνεύσαμε το καθαρό οξυγόνο, νιώσαμε το χάδι της αγάπης, τη δροσιά της θάλασσας, τη σύνδεση με τον ζωοποιό ήλιο και τις ακτίνες του, γευτήκαμε το φαγητό και το ποτό, ταξιδέψαμε, γελάσαμε. Η αξία μίας απλής αλλά συνάμα παραμυθένιας ζωής, χωρίς υπερβολές και χρυσάφια φαντάζει πως υπεροκοστολογήθηκε, πως υπερφορολογ

Μωβ μέδουσες και...καλό καλοκαίρι!!!

Εικόνα
        Δε ξέρω για σας ΑνησυχοΜερίτες μου, οι τελευταίες χρονιές είναι πολύ δύσκολες, φαντάζομαι για τους περισσότερους. Πολλές υποχρεώσεις, τρεξίματα, στενοχώριες, λίγος ελεύθερος χρόνος, λίγες χαρές, πολλά έξοδα, λίγα έσοδα, αρρώστιες, απώλειες, πανδημίες, γκρίνια, εσωστρέφεια, πόλεμοι, ακρίβεια. Λίγο - πολύ στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι, για αυτό μιας που βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο σήμερα, είπα να γράψω ένα μικρό άρθρο για τον επίλογο κι αυτής της χρονιάς. Δυστυχώς λόγω…πολλών, η σελίδα και το blog μου μοιραία μένουν πίσω, το ήξερα. Όσο και να το προσπαθώ είναι τέτοιες οι συνθήκες που δε γίνεται διαφορετικά. Η επικοινωνία μαζί με τους αναγνώστες κι ακολούθους πάντα μου έδινε. Αποδέχομαι την πραγματικότητα και προχωρώ μιας που και τα επόμενα χρόνια αναμένονται στο ίδιο μήκος κύματος ευτυχώς ή δυστυχώς. Είναι φοβερό αυτό που ζούμε πάντως, λες κι επίτηδες το κάνουν να μη μας αφήνουν να ευχαριστηθούμε και να απολαύσουμε ό,τι μας έχει μείνει να απολαύσουμε πια σε αυτή τη ζωή. Ακόμα κα

Η κοινωνική χύτρα

Εικόνα
  Στυγερά εγκλήματα, ακραίες εκδηλώσεις θυμού, επιθετικότητα, βία, ψυχοφάρμακα, αδικήματα, παραμέληση, εξαθλίωση κάθε μορφής, ένα ευρύ φάσμα. Μη πάμε πολύ μακριά, ας βυθιστούμε στους εαυτούς μας κι ας αναλογιστούμε τις αντιδράσεις μας και το συναίσθημά μας στην τελευταία δυσκολία που αντιμετωπίσαμε. Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει; Εδώ και αρκετά χρόνια η ελληνική κοινωνία στεγανοποιείται, περιορίζεται. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να χάνουν την ποιότητα ζωής τους, αρχής γενομένης με τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000. Άρα, ας τοποθετήσουμε ένα χρονικό φάσμα περίπου 20ετίας. Όχι ότι τα προηγούμενα χρόνια η ελληνική κοινωνία άκμαζε ιδιαίτερα αλλά υπήρχε μία κάποια προοπτική και τουλάχιστον μία γενιά που εργάστηκε κι εξελίχθηκε σχετικά ικανοποιητικά. Φτωχοποίηση, capital control , δάνεια, χρέη, μαυροντυμένοι κουστουμάτοι που μας εποπτεύουν, έλεγχοι, ανεργία, λιτότητα, διχασμός, αβεβαιότητα, ακρίβεια, πολιτική αστάθεια, κοινωνική

Πατριαρχία κι ελληνικό τραγούδι

Εικόνα
  Η μουσική είναι μία από τις σημαντικότερες τέχνες, επιστήμες, ενασχολήσεις, ανακαλύψεις στην ιστορική πορεία του ανθρώπου. Είναι ένα ύψιστο μέσω έκφρασης, διασκέδασης, επικοινωνίας. Σημαδεύει και χαρακτηρίζει εποχές, γεγονότα, ανθρώπους, στιγμές, συναισθήματα. Σηματοδοτεί, περνάει μηνύματα, κινητοποιεί, ομαδοποιεί, γκετοποιεί, συμφιλιώνει ή εχθρεύει, εξιστορεί, μυθοποιεί κι απομυθοποιεί, θέτει αξίες, αμφισβητεί. Τον τελευταίο καιρό μία “καινούρια” λέξη έχει έρθει στην επιφάνεια κι αναπαραγάγεται συνεχώς από τα μέσα, είναι η λέξη πατριαρχία. Αφορμή, οι δολοφονίες, οι βιασμοί και οι κακοποιήσεις γυναικών στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως. Όχι ότι παλαιότερα δε γίνονταν, όμως φαίνεται ότι πλέον “πουλάει” αρκετά κι έτσι τα αιμοδιψή μέσα – με τη σημαντική συμβολή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – αναπαράγουν πλέον περισσότερο. Ίσως είναι ένα σημάδι αλλαγής της κοινωνίας μας, μία ευαισθητοποίηση κι ένα κοινωνικό ενδιαφέρον για να αλλάξει κάτι. Απλοϊκά λοιπόν, πατριαρχία είναι ένα σύστημα ι