Ανήσυχες Μέρες

   Ο ανυπέρβλητος Στέλιος Καζαντζίδης ήταν από τους ανθρώπους που τραγούδησε όσο κανείς άλλος την μετανάστευση. Σε στίχους του Κώστα Βίρβου είχε ερμηνεύσει: ‘’Κακούργα μετανάστευση, κακούργα ξενιτιά, μας πήρες απ’ τον τόπο μας τα πιο καλά παιδιά…’’    Πόσα χρόνια μετά, αυτοί οι στίχοι ζωντανεύουν και πάλι θαρρώ. Έλληνες της γενιάς μου και γύρω, ‘’αναπολώντας’’ και ‘’ζηλεύοντας’’ την μοίρα των παππούδων τους έχουν ήδη ξεκινήσει το ταξίδι μακριά από την πατρίδα μας. Άλλοι ήδη είναι έξω. Άλλοι το σκέφτονται ακόμα, άλλοι έχουν κινήσει ήδη τις διαδικασίες για το εξωτερικό. Άλλοι ελπίζουν πως τα πράγματα θα φτιάξουν στη χώρα μας και με αγώνα και στερήσεις θα επιβιώσουν.    Τι ζητάει ο έλληνας; Ελπίδα, δουλειά, αξιοπρέπεια. Τι από αυτά μπορεί να βρει σήμερα; Για αυτό το νέο κύμα μετανάστευσης δυστυχώς είναι γεγονός. Το παρελθόν επιστέφει!    Φίλοι, γνωστοί και τρίτοι ακούω να λένε: «Δεν αντέχεται άλλο αυτή την κατάσταση. Έχω να π...

   Σα να μη μας έφταναν τα οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η κοινωνία μας δέχθηκε κι άλλα χτυπήματα, αρκετά σημαντικά και αυτά. Δεχτήκαμε και δεχόμαστε σημαντικές απόλυες όχι μόνο στο οικονομικό χρηματιστήριο αλλά και στο χρηματιστήριο των τεχνών μας, της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και του ελληνικού πολιτισμού.     Ο πρόλογός μου αυτός, έγινε για τους θανάτους των Μανώλη Ρασούλη και Νίκου Παπάζογλου για το χώρο του τραγουδιού και για το Θανάση Βέγγο για το χώρο του κινηματογράφου. Τρεις άνθρωποι που έδωσαν πάρα πολλά, και την ψυχή τους ακόμα, για την τέχνη που υπηρέτησαν μέχρι τον θάνατό τους.    Δεν γνωρίζω τις βιογραφίες τους, δεν έχω παρακολουθήσει εξονυχιστικά το έργο και τους βίους τους, δεν είμαι μελετητής τους. Έχω όμως άποψη και εικόνα μιας που είναι εκ των αγαπημένων μου στους χώρους τους και έχω παρακολουθήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την τέχνη τους.  ...

      Χρόνια θυμάμαι να γινόμαστε μάρτυρες βίας στους αγωνιστικούς χώρους. Είναι μια «αρνητική παράδοση» που έχουν υιοθετήσει αυτοί που ακολουθούν τις ομάδες (και όχι μόνο) και είτε λόγω συμφερόντων είτε λόγω αφέλειας είτε λόγω δύναμης της μάζας είτε, είτε χίλια είτε, δημιουργούν επεισόδια, κοινωνικές αναταραχές και το πιο λυπηρό βιάζουν το αθλητικό πνεύμα και το μεγαλείο του αθλητισμού και του θεάματος. Ωστόσο καλό θα ήταν να εξετασθεί το θέμα πιο σφαιρικά και να μην επικεντρωθούμε στις αθλιότητες που συμβαίνουν στη χώρα μας μόνο. Άλλωστε η βία στον αθλητισμό είναι παγκόσμιο φαινόμενο που οφείλεται σε πολλά, έχει πολλούς υπεύθυνους αλλά και πολλούς αθώους.    Διαφορετικό χρώμα φανέλας, διαφορετικός τόπος καταγωγής, κοινωνικοοικονομικό status ομάδας και φιλάθλων, πολιτικές πεποιθήσεις, ακόμα και θρησκευτικά πιστεύω είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που στη θεωρία τουλάχιστον διαχωρίζουν τους οπαδούς και γιγαντώνουν την αντιπαλότητα το...