Της...παροιμίας

  
  Τα χρόνια που η μνήμη μου έχει τεθεί σε λειτουργία μπορώ να θυμηθώ πολλά «στραβά» του ελληνικού συστήματος. Απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν έχουμε έρθει τυχαία στην κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας. Ευθυνόμαστε όλοι, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Τη μερίδα του λέοντος ασφαλώς κατέχουν οι εκάστοτε πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές κτλ.,κτλ…

   Σε αυτό το άρθρο ήθελα να θίξω ένα «στραβό» που συμβαίνει δεκαετίες στην ελληνική πολιτική σκηνή και όχι μόνο όμως. Παρά όλα αυτά δεν έχω ακούσει ποτέ ούτε και έχω διαβάσει ποτέ κάποιον να αναφέρεται για αυτό. Θέλω να πιστεύω πως δεν έτυχε να το ακούσω ή να το διαβάσω.

   Βλέπουμε επί παραδείγματι, ο Χ1 βουλευτής του Χ κόμματος της εξουσίας ο οποίος είναι νομικός στο επάγγελμα, να του δίνεται το υπουργείο Παιδείας. Τι πιο λογικό, σε έναν άνθρωπο που προφανώς κατέχει τα νομικά να τον τοποθετήσεις στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Άλλο παράδειγμα. Ένας οικονομολόγος αναλαμβάνει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Και ρωτάω, με τι κριτήρια γίνεται αυτό; Με τη δική μου λογική, ένας άνθρωπος που έχει αποστρατευτεί για παράδειγμα, με χρόνια προϋπηρεσία, εμπειρίες κτλ, που ξέρει τις ανάγκες των σωμάτων από μέσα δε θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση; Άλλο φαινόμενο. Ένας γιατρός ο οποίος εξέρχεται από υπουργός Υγείας ως αποτυχημένος, σε ένα ανασχηματισμό αναλαμβάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ή το υπουργείο Πολιτισμού.

   Αυτά τα παιχνίδάκια, τα παιχνιδάκια «μη χαλάσω τις καλές μου σχέσεις με τον Χ1 βουλευτή», «ο Χ1 βουλευτής μου φέρνει τόσους ψήφους κτλ.» είναι άλλη μία πληγή στις πολλές πληγές του ελληνικού κορμιού.

   Θεωρώ πως άτομα καταρτισμένα, άκρως εξειδικευμένα, με ευαισθησία και συνέπεια στο χώρο που έχουν σπουδάσει και δουλέψει, άνθρωποι που έχουν βιώσει από μέσα τις ανάγκες του χώρου τους που έχουν υπηρετήσει και έχουν δει χίλια πράματα εκεί, σίγουρα θα είναι πιο χρήσιμοι από έναν Αϊνστάιν (λέμε τώρα) που θα αναλάβει τις ευθύνες σε κάτι εντελώς άσχετο και πέρα της δικής του τεχνογνωσίας.

   Τι πιο λογικό από το να είναι υπουργός Υγείας ένα καταξιωμένος γιατρός, νοσηλευτής κτλ. πλαισιωμένος από οικονομολόγους και δε ξέρω εγώ τι άλλες πολύ σημαντικές ειδικότητες ώστε να πλαισιώσουν το πολύ ευαίσθητο, σημαντικό και πολυδάπανο σύστημα υγείας. Τι πιο λογικό από το να αναλάβει το υπουργείο Αθλητισμού ένας από τους εκατοντάδες πρωταθλητές και ολυμπιονίκες μας. Τι πιο λογικό από το να αναλάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης ένας καταξιωμένος δικαστικός, εισαγγελέας, νομικός. Τι πιο λογικό να αναλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ένας περιβαλλοντολόγος, πολιτικός μηχανικός, αρχιτέκτονας, γεωπόνος. Τι πιο λογικό από το να βάλεις στο κομμάτι της κοινωνικής πρόνοιας ένα ψυχίατρο, ένα ψυχολόγο ένα κοινωνικό λειτουργό. Τι πιο λογικό από το να είναι υπουργός Πολιτισμού ένας από τους εκατοντάδες καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες. Τι πιο λογικό από το να είναι υπουργός Παιδείας ένας από τους πάρα πολλούς σπουδαίους πανεπιστημιακούς που έχουμε. Δηλαδή εδώ τι έχουμε; Ποια από τις σοφές παροιμίες του λαού μας ισχύει;

Έκαστος στο είδος του ή έλα γέρο να σου δείξω τ’ αμπελοχώραφά σου;

   Σίγουρα υπάρχουν τόσες και άλλες τόσες ειδικότητες επαγγελματιών που θα μπορούσαν να κατέχουν θέση υπουργού. Σίγουρα πάντοτε περιβαλλόμενοι από μία ομάδα επαγγελματιών που θα αλληλοσυμπληρώνονται. Χρειάζεται μήπως τη Θεία επιφοίτηση για να κάνεις μια τέτοια κίνηση;

   Αλλά όπως ξαναλέει ο σοφός λαός μας…

Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι…

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas