Γονεϊκότητα, ομοφυλοφιλία και ελληνική κοινωνία

Ο άνθρωπος εις τους αιώνες των αιώνων διεκδικούσε με αγώνα και αίμα πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα. Άρα, ως κρατούμενο να θέσουμε ότι μπορούμε να ομιλούμε σήμερα για κεκτημένα δικαιώματα καθώς μέχρι πρότινος δεν ήταν δεδομένα πολλά από αυτά. Οι ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις που σε σημαντικό βαθμό διαμορφώνουν το πλαίσιο αυτό πλέον, στοχεύουν στην ομαλή εξέλιξη του ανθρώπου αποσκοπώντας στην κοινωνική ευημερία. Κανόνας και νόμος και ευαγγέλιο.

Δικαίωμα δεν είναι ό,τι θέλω. Δικαίωμα είναι ό,τι χρειάζομαι για την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, εξέλιξη καθώς και την προαγωγή της υγείας. Ας το κρατήσουμε ως δεύτερο κρατούμενο κι αυτό.

Μέρες τώρα, ακούω ξώφαλτσα τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί για το αν δικαιούνται ή όχι ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υιοθετούν, να γίνονται θετοί ή ανάδοχοι γονείς. Μάλιστα, πριν λίγες ημέρες το ελληνικό κοινοβούλιο υπερψήφισε το νομοσχέδιο αυτό. Νιώθω την ανάγκη καιρό τώρα να γράψω στην αγαπημένη μου σελίδα την άποψή μου για ένα θέμα ιδιαίτερα λεπτό έως ευαίσθητο θα χαρακτήριζα, πολυπαραγοντικό, πολυδιάστατο και άγνωστο τουλάχιστον για την ελληνική κοινωνία, θεωρώ και για πολλές άλλες.

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα (στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου τουλάχιστον) να επιλέγει όποιον σύντροφο επιθυμεί στη ζωή του, να ζουν μαζί τη ζωή τους, τον ερωτά τους, τα αισθήματά τους, τα σώματά τους. Νόμος της φύσης για τους ετερόφυλους, κεκτημένο δικαίωμα (τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες σε αρκετές κοινωνίες) για τους ομοφυλόφιλους. Οι ομοφυλόφιλοι έδωσαν, δίνουν και έχουν να δώσουν ακόμα πολλούς αγώνες για να επιτύχουν τις διεκδικήσεις τους. Η στάση μου απέναντι σε αυτό το φαινόμενο και τα κριτήρια για την αξιολόγησή του πηγάζουν από δύο σταθερές. Η πρώτη, το αναφαίρετο δικαίωμα του ατόμου να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θέλει κι οτιδήποτε τον εκφράζει χωρίς να παρανομεί, να κακοποιεί ή να προσβάλει. Άποψη και θεωρία βασισμένη στους μεγαλύτερους πυλώνες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η δεύτερη, εκπορεύεται κι απαντάται από το θείο, δηλαδή το δημιουργό, δηλαδή τη φύση. Η φύση τι μας δείχνει; Ότι στο βασίλειό της αυτή η τάση, προτίμηση, κλίση, πραγματικότητα, υφίσταται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και σε άλλα έμβια όντα.

Κάθε ζωντανός οργανισμός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να γίνει γονιός, να γονιμοποιήσει ή να γονιμοποιηθεί δηλαδή και να αποκτήσει το δικό του απόγονο. Κυρίαρχος νόμος της φύσης η αναπαραγωγή των ειδών. Το θαύμα των θαυμάτων. Η θεία παρέμβαση. Η ένωση του αρσενικού και του θηλυκού, του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου και μόνον αυτό μπορεί να φέρει το θείο αποτέλεσμα. Η φύση έχει ορίσει ποιος πρέπει να τεκνοποιεί, ποιος πρέπει να είναι γονιός. Ας το κρατήσουμε ως τρίτο κρατούμενο.

Μέχρι εδώ τα πράγματα φαίνονται αρκετά ξεκάθαρα και απλά. Επειδή η παλέτα όμως δεν έχει μόνο άσπρο και μαύρο αλλά πολλά χρώματα και αποχρώσεις αντιστοίχως πολλές είναι και οι ειδικές συνθήκες και περιπτώσεις που γεννά το θέμα.

Αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παιδιού είναι να έχει γονείς και να μεγαλώσει σε ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον. Για τα παιδιά που η ζωή δε τους φέρθηκε τόσο γαλαντόμα είτε γιατί έχασαν τους βιολογικούς τους γονείς είτε γιατί τα εγκατέλειψαν είτε γιατί δε μπορούσαν να τα μεγαλώσουν, οι περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες θέσπισαν δυο εξαιρετικά σπουδαίους θεσμούς. Την αναδοχή και την υιοθεσία. Την αναπλήρωση ουσιαστικά της μητέρα και του πατέρα που στερήθηκαν. Μιας θετής/ανάδοχης μητέρας και ενός θετού/ανάδοχου πατέρα που στις περισσότερες των περιπτώσεων γονιδιακοί βιοχημικοί παράγοντες δε τους επέτρεψαν την αναπαραγωγή τους. Επιτυγχάνουμε λοιπόν να έχουμε το πρότυπο, την ύπαρξη του ζευγαριού δηλαδή, ελλείψει βιολογικής σύνδεσης με το παιδί. Ένα εγχείρημα που είχε και έχει εξαιρετικά σημαντικά αποτελέσματα στο παιδί και το ζευγάρι όταν προστατεύεται και στηρίζεται από την επιστήμη (τους ειδικούς ψυχικής υγείας) αλλά κι από ποιοτικούς θετούς/αναδόχους που θέλουν και μπορούν να δώσουν αγάπη και υγειές περιβάλλον σε ένα παιδί για να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί ομαλά. Ένα εγχείρημα που είχε και έχει καταστροφικά αποτελέσματα στο παιδί και την οικογένεια όταν δεν προστατεύεται και στηρίζεται από την επιστήμη (τους ειδικούς ψυχικής υγείας) αλλά κι από ποιοτικούς θετούς/αναδόχους που δε θέλουν ή δε μπορούν να δώσουν αγάπη και υγειές περιβάλλον σε ένα παιδί για να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί ομαλά.

Δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβαίνει σε προηγμένες χώρες του εξωτερικού και ποια τα αποτελέσματα της αναδοχής/υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους. Διάσπαρτα βρίσκω κάποιες λίγες διεθνείς έρευνες που η μία λέει έτσι και η άλλη αλλιώς. Ωστόσο εκτιμώ δε μπορεί να θεωρηθεί ένα δείγμα τόσο μικρό ποσοτικά και χωρίς βάθος χρόνου, για την εξέλιξη του παιδιού και του ζευγαριού, αξιόπιστο. Από την άλλη, ας έχουμε πάντα κατά νου πως ακόμα κι αν ένα μέτρο, ένα οποιοδήποτε μέτρο, καρποφορήσει κι έχει εξαιρετικά αποτελέσματα σε κάποια χώρα ή κοινωνία, αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως το ίδιο θετικά αποτελέσματα θα έχει και σε κάποιαν άλλη (βλέπε ελληνική). Άραγε πού στηρίχθηκαν οι κυβερνώντες μας, απορώ, καθώς δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου κάποια έρευνα για υιοθεσία ή αναδοχή από ομοφυλόφιλα ζευγάρια στην Ελλάδα και την επίδραση στα παιδιά. Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να δεχτεί κάτι τέτοιο; Ομολογώ δεν έχω διαβάσει το σκεπτικό και το νέο νομοθετικό πλαίσιο και παραδέχομαι δεν είμαι γνώστης του όλου εγχειρήματος.

Για αυτό όμως που είμαι βέβαιος καθώς συνάδελφοι κοινωνικοί λειτουργοί στελεχώνουν τις εξαιρετικά σημαντικές θέσεις για θέματα αναδοχής/υιοθεσίας, είναι ότι ειδικά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, όπως όλοι οι κοινωνικοί φορείς, έτσι κι αυτός ο τομέας επλήγη τα μέγιστα. Μεγάλες αναμονές για υποψήφιους γονείς, πολλά τα παιδιά προς υιοθεσία, μεγάλη γραφειοκρατία, πολύ μικρός αριθμός επαγγελματιών. Μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες το προσωπικό που απαρτίζει τις δομές αυτές να εργαστεί ομαλά για την εξασφάλιση του καλύτερου δυνατού οικογενειακού περιβάλλοντος των παιδιών, την άρτια αξιολόγηση της θετής/ανάδοχης οικογένειας καθώς και την στενή παρακολούθηση αυτής της εξέλιξης; Έχει προβλεφθεί, διερωτώμαι, κάτι σχετικά με αυτό ή προβαίνουμε σε μια ενέργεια επιπόλαια που θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες αρχικά στο κομμάτι της υιοθεσίας/αναδοχής, έπειτα στη ζωή των παιδιών και στην κοινωνία εν γένει; Ερωτήματα εκτιμώ σημαντικά.

Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν πως αν κάτι μπορεί να μας κάνει καλύτερους αυτή είναι η αγάπη. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο, για αυτόν που έχει ανάγκη. Αν επιστημονικά και τεκμηριωμένα αποδειχθεί πως τα αποτελέσματα της αναδοχής/υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους είναι ανάλογα με εκείνα των ετερόφυλων το κράτος οφείλει πρωτίστως να στελεχώσει τις υπηρεσίες με επαρκές και εξειδικευμένος προσωπικό, παράλληλα να εργαστεί και να προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία και τέλος να προχωρήσει στην υλοποίηση.

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas