Η Πολύτιμη Υγεία

«Η Πολύτιμη Υγεία» είναι ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου κι ο τίτλος, όπως συνηθίζω, δεν είναι τυχαίος, όπως και το κεφαλαίο «Π» στο επίθετο «Πολύτιμη» κι αναπτύσσω.

Μια από τις χαρακτηριστηκότερες προσωπικότητες της παιδική μου ηλικίας είναι μία φιλάσθενη και πολυταλαιπωρημένη γριά γειτόνισσα, μια παιδική μου ηρωΐδα όπως είχα εξομολογηθεί πριν λίγα χρόνια στην κόρη της. Μαυροφορεμένη, κουρασμένη, πονεμένη, μόνη, συχνά θυμάμαι να μας χτυπάει το κουδούνι και να ζητάει παρέα “Χαριιιιίκλεια, πες του Μπάμπη να έρθει από δω”. Έπαιρνα κι εγώ με χαρά τα παιχνίδια μου και πήγαινα στο σπίτι της. Έβρισκα μέρος να παίζω στην ποδιά της, στον καναπέ της, στην τραπεζαρία της. Ήταν μια ξεχωριστή φιγούρα που με έκανε να νιώθω εξαιρετικά αποδεκτός. Μπορεί να έτρωγε κι εγώ να ήμουν κάπου εκεί, μπορεί να έβλεπε τηλεόραση κι εγώ να ήμουν κάπου εκεί, να μίλαγε στο τηλέφωνο, να μαγείρευε μέχρι και να κοιμόταν κι εγώ να ήμουν κάπου εκεί. Γυναίκα παλιάς κοπής, πλάστε την, με το ραδιοραδιοφωνάκι να παίζει σχεδόν πάντα, με τις ταινίες της ξενιτιάς κάθε μεσημεράκι στην ΕΡΤ και το παραπονεμένο δάκρυ εύκολο και συχνό. Το κομοδίνο της γεμάτο πολύχρωμα μικρά και μεγάλα χάρτινα κουτάκια φαρμάκων που έπαιρνε πρωί, μεσημέρι, βράδυ.

Η εικόνα της που θυμάμαι πιο έντονα, καθιστή στην κόκκινη σιδερένια καρέκλα της, που δεν ήθελε άλλος να κάθεται,  να σιγοντάρει την κασέτα που συχνά έπαιζε στο ραδιοκασετόφωνο “Σα του ανθρώπου την υγεία στον κόσμο δεν είναι άλλο” και να δακρύζει. Ως μικρό παιδί, στεναχωριόμουν και δε καταλάβαινα γιατί τρέχανε τα δάκρυα. Απέφευγα να την κοιτάζω και συνέχιζα το παιχνίδι μου, με έσφιγγε το στομάχι ή έφευγα σιγά σιγά. Μεγαλώνοντας, την έβλεπα όλο και λιγότερο. Έφυγε νοσηλευόμενη σε κλινική.

Ιδιαίτερες αναμνήσεις, έντονες κι η εικόνα χαραγμένη. Μεγαλώνοντας κι αναλογιζόμενος αυτή τη δυνατή εικόνα σε συνδυασμό με εμπειρίες, συμβάντα, γεγονότα κτλ κατανοώ σε απόλυτο βαθμό αυτά τα δάκρυα. Υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από την υγεία; Δεν υπάρχει! Κι εκείνη βασανίστηκε για χρόνια.

Ο θυμόσοφος λαός που όλα τα έχει πει, λέει “Στην υγεία μας”, “Να έχεις την υγεία σου”, “Nα είσαι γερός” κτλ. Η υγεία λοιπόν ως κυρίαρχη φράση στην εθιμοτυπική διαδικασία του ευχολογίου μας.

Σκέφτομαι, αν μπορούσα με τρόπο μαγικό να συνομιλήσω με τον Ιούλιο Καίσαρα, τον μέγα στρατηγό κι αυτοκράτορα: «Ανταλλάσσεις τη φήμη, τη δόξα κι ότι άλλο απέκτησες με λίγη ζωή ακόμα»; Αν ρωτούσα τον Μεγαλέξανδρο: «Ανταλλάσσεις όλα σου τα βασίλεια, τη φήμη και τη δόξα σου με λίγη ζωή ακόμα»; Τον Ωνάση; Τι πιστεύετε θα απαντούσαν;

Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναγνωρίζει την πραγματική αξία σε κάτι όταν το χάσεις. Πρώτος εγώ και σίγουρα πολλοί ακόμα, μεμψιμοιρούμε, στην πλειοψηφία, για πράγματα ανούσια και μικρά. Χάνουμε το δάσος και βλέπουμε το δέντρο. Η ζωή, με τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές της είναι ένα όμορφο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μας χαρίστηκε ζώντας το κάθε της δευτερόλεπτο για μία και μοναδική φορά, ανεπιστρεπτή!

Σας εξομολογούμαι, ως συνήθως, τελευταία με συγκλονίζει κι εύχομαι να γίνει καλά από καρδιάς, ένα πιρκό μαντάτο. Απλώς γνωστή μου, μα νέα με μικρό παιδί, δυστυχώς είναι βαριά άρρωστη. Πόσο άδικο, πόσο κρίμα. Με ταρακούνισε η φράση της: “Αν καταφέρω να γίνω καλά θα κάνω μια μεγάλη γιορτή”.

Μια γιορτή για μας, για τους δικούς μας, για τα πρόσωπα που αγαπάμε, μια γιορτή για να περάσουμε μαζί κι άλλες στιγμές, μια γιορτή που αναβάλλουμε, που τελικά ποτέ δε κάνουμε. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να γιορτάζω! Όχι μόνο τις γιορτές αλλά όποτε μπορώ! Πολύτιμη η Υγεία Πολυτίμη μου…!

Να προστατεύετε τον εαυτό σας κι αυτούς που αγαπάτε!

Με εκτίμηση,

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas