Τελικά τι θέλουμε;

Λίγες μέρες πριν την 46^η επέτειο του Πολυτεχνείου, καταφέραμε να δυναμιτίσουμε την ατμόσφαιρα και η Αθήνα να μυρίζει μπαρουταποθήκη που θαρρείς μια σπίθα αρκεί για να εκραγεί.

Βρήκα ευκαιρία να συγγράψω μια άποψη παρότι δεν ευνοούν οι συνθήκες της καθημερινότητας. Όμως τα γεγονότα τρέχουν. Έτσι, σε ότι κρίνω σημαντικό, μέσω του blog μου και της σελίδας μου θέλω να δημιουργείται επικοινωνία για τέτοια ζητήματα.

Το θέμα του “Πανεπιστημιακού Ασύλου” είναι θέμα δεκαετιών που παραμένει άλυτο ή καλύτερα, κάποιοι δυσκολεύονται να επιλύσουν ή κάποιοι θέλουν να διαιωνίζεται παρότι (εκτιμώ) τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Πιο ειδικά, είχα ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα μόλις πριν λίγους μήνες (βλέπε άρθρο: Facebook page:

https://www.facebook.com/anisihesmeres/photos/a.469179719879194/1416375855159571/?type=3&theater

Blog: https://depastascharalampos.blogspot.com/2018/11/blog-post_26.html

Πριν λίγες ώρες η αντιτρομοκρατική υπηρεσία εισέβαλε σε χώρους ενός δημόσιου Πανεπιστημίου της χώρας μας, στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε (υποθέτω μετά από πληροφορίες ή σχέδιο, εκτιμώ δεν έχει τόση σημασία). Εκεί βρέθηκαν όπλα όλων των ειδών και γενικότερα συνθήκες παράνομης κι εγκληματικής δράσης. Υποθέτω, οφείλει να μας προβληματίσει τι δουλειά είχαν αυτά μέσα σε χώρους ενός από τα σημαντικότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας. Σε οποιαδήποτε άλλο μέρος θα θεωρούταν φυσιολογική μια τέτοια αστυνομική επιχείρηση και θα την επικροτούσαμε. Όμως τώρα γιατί όχι και γιατί ξεσηκωμός;

Λόγω του συμβάντος η Διοίκηση του Πανεπιστημίου αποφάσισε το κλείσιμό του ώστε να μην υπάρξει ένταση ενόψει 17 Νοεμβρίου. Φοιτητές, “φοιτητές” και πολιτικά πρόσωπα ξεσηκώθηκαν με το συμβάν κι άρχισαν επεισόδια αντιδρώντας στο κλείσιμο της σχολής αλλά κυρίως στην παρουσία της αστυνομικής δύναμης στον πανεπιστημιακό χώρο. Αποτέλεσμα αυτού, συγκρούσεις, βία μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, χημικά κτλ.

Μια στιγμή, διότι οδεύουμε να βαφτίζουμε το κρέας ψάρι! Ομιλούμε για μια εγκληματική δραστηριότητα! Την ύπαρξη πολεμοφοδίων εντός ενός (δημόσιου) κτιρίου, πόσο μάλλον Πανεπιστημίου. Η αστυνομία και το κράτος οφείλει να παρέμβει και να κατάσχει οτιδήποτε σχετικό όπως και να συλλάβει κάθε εμπλεκόμενο. Οτιδήποτε διαφορετικό υπάγεται στην ανομία, την υπόθαλψη και την έλλειψη κράτους.

Το Πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές του, αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Το πως όμως θα ερμηνευτεί αυτή η ιερή πρόταση από τον καθένα φαίνεται πως περιπλέκει και διχάζει.

Το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι βορά στους αναρχικούς, παραβατικούς, παρανόμους και γενικότερα σε στοιχεία που ουδεμία σχέση έχουν με την κρυστάλλινη και ιερή παρουσία των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

Το Πανεπιστήμιο δεν έχει χώρο για τη στολή, το γκλοπ, το δακρυγόνο και το κάθε λογής μη λεκτικό ράπισμα.

Κλείνω όπως ακριβώς έκλεισα και το άρθρο μου για το “Πανεπιστημιακό Άσυλο”.

Η ελευθερία της έκφρασης και το υπέρτατο αγαθό της εκπαίδευσης ουδεμία σχέση έχει (και ποτέ δεν είχε) με την ελευθερία των πράξεων, την παραβατικότητα και την ασυδοσία. Το Πανεπιστήμιο είναι κι αυτό μια κοινωνία, για την ακρίβεια το εκλεκτό κομμάτι της και το μέλλον της. Επιτρέπουμε σε ότι πολυτιμότερο διαθέτει η κοινωνία να συνυπάρχει με το τέρας και να το συνηθίζει. Επιτρέπουμε στον φοιτητή να βιώνει, να αναπτύσσεται, να διαμορφώνεται και να εξελίσσεται εντός ενός περιβάλλοντος νοσηρού που επικρατεί η αναρχία και η παρανομία.

Ας επικεντρωθούμε επιτέλους στην αναβάθμιση του Ελληνικού Πανεπιστημίου και να μη χάσουμε ούτε λεπτό σε ανούσιες μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις, προφανείς νόμιμες και παράνομες πράξεις. Δεν τίθεται δίλημμα μεταξύ φοιτητών και σωμάτων καταστολής αλλά μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας! Η απάντηση στο "τελικά τι θέλουμε" είναι πολύ δύσκολη.
Ας φιλτράρουμε καλά όσα θα δούμε τις επόμενες ημέρες.

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός
MSc "Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας - 
Διαχείρισης και Οικονομικής Αποτίμησης"

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas