Χριστούγεννα και οικονομική κρίση

   Οικονομική κρίση. Μια λέξη που έχει μπει στη ζωή μας πλέον για τα καλά. Ακούγεται καθημερινά εδώ και πολλούς μήνες. Πίστευα πως λόγω της σφοδρής μου αντιπάθειας για τα οικονομικά δε θα ασχολιόμουν ποτέ με αυτά τα θέματα, όμως διαλέγω το πρώτο μου άρθρο να ασχολείται με αυτήν. Ίσως επειδή στα δικά μου μάτια αρχίζουν να φαίνονται εντονότερα σήμερα οι συνέπειές της.

   Είναι θέμα τεράστιο. Βλέπουμε όλοι τόσο καιρό πόσες ντουζίνες τηλεοπτικές ώρες έχουν αφιερωθεί και θα αφιερωθούν αλλά και πόσοι τόνοι μελάνια έχουν χυθεί και θα συνεχίσουν να χύνονται περιγράφοντας και αναλύοντας την κατάσταση που βιώνουμε. Θα ήθελα να επικεντρωθώ όμως στην εορταστική περίοδο που μόλις πέρασε. Την περίοδο των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων καθώς οι πρώτες μεγάλες της συνέπειες θεωρώ ότι φανερώθηκαν περισσότερο.

   Ο λαός περιμένει αυτές τις άγιες μέρες να πάρει το ‘’δώρο των Χριστουγέννων’’ – άλλον ένα μισθό δηλαδή στο περίπου – να ψωνίσει, να βγει να διασκεδάσει, να γιορτάσει, να χαρεί. Έτσι δεν είναι; Είναι μια φράση που από μικρός την άκουγα σε πολλά χείλη ‘’Άντε να έρθουν τα Χριστούγεννα να πάρουμε και το δώρο…’’ και άλλα τέτοια παρόμοια.

   Τι συνέβη όμως φέτος; Δεν ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα; Ή μήπως ήταν πολύ διαφορετικά; Συντάξεις, μισθοί, δώρα μειωμένα κατά πάρα πολύ…Δε θα μπω σε συγκεκριμένα παραδείγματα διότι όλοι πλέον γνωρίζουμε. Άνεργοι, εργαζόμενοι σε αβεβαιότητα – άνεργοι του αύριο. Η αγορά…κατακόρυφη πτώση παντού. Θα βγει ο Έλληνας στα μαγαζιά, θα ψάξει αλλά θα ψωνίσει; Και αν ψωνίσει τι θα ψωνίσει; Θα κάνει και τα παζάρια του μήπως και γλυτώσει η τσέπη του 5-6 ευρώ. Έβλεπα ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση που έλεγε πως δεν ψωνίζουν οι Έλληνες καταναλωτές γαλοπούλα για το εορταστικό τους τραπέζι. Κοτοπουλάκι και μπριζολίτσες φέτος. Και αν…

   Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για τη διασκέδαση. Οι μεγάλες εορτές έτυχε βέβαια και έπεσαν Σάββατο με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα περισσότερα μαγαζιά θα γεμίσουν, ο Έλληνας θα βγει. Ποιος Έλληνας όμως θα βγει; Και πόσο θα βγει; Θα βγει εκείνος που έχει φράκα. Θα βγει η νεολαία που πέρα από τη μαμά και το μπαμπά να χαρτζιλικώνουν έχουν και τους παππούδες και τις θειες και τους θειους να τα ‘’σπρώχνουν’’ (συνήθως). Θα βγει αυτός που περιμένει πως και πως αυτές τις μέρες για να διασκεδάσει λιγάκι μιας που τις προηγούμενες τον έτρωγαν οι τέσσερις τοίχοι και θα βγει και αυτός που είναι καταχρεωμένος και δεν τον νοιάζει να χρεωθεί λίγο παραπάνω. Μιλούσα με ένα πολύ καλό μου φίλο μουσικό που εργάζεται νύχτα Παρασκευοσάββατα σε ένα μικρό ρεμπετάδικο. ‘’Την παραμονή των Χριστουγέννων φίλε δε μπορώ να πω πως δεν είχαμε κόσμο. Όμως έβλεπες άτομα μουδιασμένα, πρόσωπα σκυθρωπά…Ρε βαρέθηκα, που τέτοιες μέρες…Ειλικρινά ήθελα να σταματήσω να παίζω. Δε σηκωνόταν να χορέψει άνθρωπος… Ήταν όλοι στον κόσμο τους…Σαν σε κηδεία’’

   Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικό όπως καταλαβαίνουμε. Είναι και θέμα διάθεσης, ψυχολογίας όπως λέει και το σινάφι μου. Ο λαός νιώθει προδομένος, χωρίς κίνητρα, οργισμένος. Όλοι μας ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι για το ανθρώπινο είδος το αίσθημα του να εργάζεσαι και να προσφέρεις. Να ανταμείβεσαι για αυτό μέσω της επιβράβευσης (οικονομικής και ηθικής), να δημιουργείς. Να έχεις τη σύνταξή σου για την οποία περίπου τέσσερις δεκαετίες μόχθησες. Και όλα αυτά και άλλα πολλά ακόμα πολύ σημαντικά είναι στον αέρα. Ας μην επεκταθώ άλλο…

   Ένας λόγος που ίσως δημιουργήθηκε ο Έλληνας είναι  για να δοκιμάζεται στις δυσκολίες. Πόλεμοι, κατοχές, εμφύλιοι, σκλαβιές. Ίσως βιώνουμε κάτι παρόμοιο σε πιο σύγχρονη μορφή. 

Εύχομαι υγεία και ευτυχία για το νέο έτος…

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas