Ο αντικαπνιστής

   Χαρακτηρισμός που συνοδεύει αρκετούς (είμαστε μειονότητα δυστυχώς). Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή τα τελευταία που ακούμε για αντικαπνιστικούς νόμους, εφαρμογή και άρση αυτού και τα λοιπά.

   Να θέσω σαν βάση την παντελή έλλειψη παιδείας μας όσον αφορά το κάπνισμα. Πληροφόρηση, φροντίδα, πρόληψη, προστασία των νέων για αυτό και τις συνέπειές του σχεδόν ανύπαρκτη. Από τη στιγμή κιόλας που πλασάρετε από τις εταιρίες σαν μόδα, σαν κάτι που θα σε κάνει ‘’ιν’’, ‘’τρέντυ’’ αλλά και σαν τρόπο ζωής και εισαγωγής στην εφηβεία, την ενήλικη ζωή και την ανεξαρτησία (οι στάσεις αυτές καλλιεργούνται και από την ίδια τη νεολαία) το πράγμα ξεφεύγει πολύ. Ας μη πλατειάσω άλλο.

   Και εμφανίζεται μια ωραία πρωία ο περίφημος αντικαπνιστικός νόμος. Άμοιρε νόμε μου, που ήρθες να ριζώσεις; Στη γη του θεριακλή; Δεν ήξερες πως το έδαφος εδώ δεν είναι πρόσφορο; Τι είναι αυτό το πράμα στη χώρα μας; Δε μιλάμε για απλούς καπνιστές. Η συντριπτική πλειοψηφία ατόμων που γνωρίζω μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν αρειμάνιοι καπνιστές. Πάθος! Συγχωρέστε με, την απόλαυσή σας δεν την έχω νιώσει (και ούτε ποτέ θέλω) για αυτό και δεν μπορώ να μπω στη λογική σας.

   Μιλούσα με ένα φανατικό καπνιστή (ενώ παίζαμε μπάσκετ κιόλας-τραγική ειρωνεία) και μου έλεγε πως καπνίζει τρία πακέτα τσιγάρα τη μέρα και δύο η γυναίκα του. Σύνολο αυτή η οικογένεια δηλαδή θέλει 5 πακέτα τσιγάρα τη μέρα. Εκατόν πενήντα πακέτα το μήνα. Από τρία ευρώ το πακέτο να πούμε μίνιμουμ, χρειάζονται 450 ευρώ το λιγότερο το μήνα μόνο για να καπνίσουν. Να το χαρακτηρίσω; Όχι καλύτερα…Αλλά ας αφήσουμε το οικονομικό σκέλος, που κατά τη γνώμη μου και είκοσι ευρώ να πάει το πακέτο ο Έλληνας με τη ίδια συχνότητα θα καπνίζει. Να πούμε για θέμα υγείας; Όλοι ξέρουμε. Και το πιο εκνευριστικό, το φαινόμενο της εθελοτυφλίας. «Δεν παθαίνω τίποτα», «Ότι μου έχει γράψει ο Θεός», «Είναι απόλαυση και ας πάω από αυτό» και άλλα παρόμοια.   

   Εδώ έρχονται οι ενστάσεις μου. Καλέ μου φίλε, εσύ θέλεις να καπνίσεις για τους δικούς σου λόγους, σεβαστό. Πρέπει να καπνίσω και εγώ μαζί σου το τσιγάρο σου; Και καλά να είσαι σε ανοιχτό χώρο, στους κλειστούς τι γίνεται; Που εκεί καπνίζεις όλα τα τσιγάρα που καπνίζονται εκεί μέσα. Με ενοχλεί, γίνεται κατανοητό; Σε ενόχλησα εγώ σε κάτι; Βρωμάει, δε μπορώ να αναπνεύσω ρε παιδί μου. Κάνει κακό στην υγεία και την δική μου και των παιδιών μου που έχω παραδίπλα. Για τις φιλικές παρέες δε το συζητώ. Είσαι ο δακτυλοδεικτούμενος πλέον. Ο παρεκκλίνον. Το μαύρο πρόβατο, που στο φινάλε σε μαύρισαν με την κάπνα τους!

   Δε καταλαβαίνω γιατί δε μπορεί να εφαρμοστεί αυτός ο νόμος. Όχι μόνο στην Ελλάδα για να μη λέω μόνο για εμάς. Φαινόμενο των Μεσογειακών λαών όπως παρατηρείται. Δε μπορούν να διαμορφωθούν έτσι οι χώροι, σε καπνίζοντες - μη καπνίζοντες, τα μαγαζιά που θα είναι για καπνιστές ή μη καπνιστές κτλ. Κάτι τέλος πάντων που να προστατεύει τους μεν και ασφαλώς να σέβεται τους δε.

   Δε μου το βγάζεται πάντως από το μυαλό πως αυτός που κατάφερε να περάσει την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου πρέπει να είναι μέγας αντικαπνιστής και αντιθέτως αυτός που κατάφερε την άρση του μέγας καπνιστής.

   Και όλα αυτά ενώ οι καρκίνοι και τα καρδιαγγειακά θερίζουν με το τσιγάρο να είναι από τους βασικούς ενόχους…

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas