Περί ψυχικής υγείας

 
  Η Ψυχική Υγεία δεν είναι ένα θέμα που απασχολούσε ή απασχολεί καθημερινά την κοινή γνώμη. Παρά όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια προβάλλεται ολοένα και περισσότερο από τα Μ.Μ.Ε. και τις τέχνες χωρίς ωστόσο ο τρόπος που παρουσιάζεται να είναι ο ενδεδειγμένος και ο ορθότερος. Στην μεγαλύτερη πλειοψηφία αυτών των προβολών, περισσότερο κερδοσκοπικά-εμπορικά χρησιμοποιήθηκε παρά για να βοηθηθεί η κοινωνία, να μάθει περισσότερα για αυτήν και εμμέσως και αμέσως να σταθούν δίπλα στους ασθενείς.    

  Εν έτη 2011 και καθώς οι επιστήμες και οι κοινωνίες εξελίσσονται, πολλές είναι οι έννοιες που παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Έννοιες οι οποίες είναι επιτακτική η ανάγκη εξάλειψής τους με σκοπό την εξυπηρέτηση των εκάστοτε πολιτών που βάλλονται από αυτές και την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας.

   Μια από αυτές τις έννοιες είναι και αυτή του στιγματισμού των ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές. Η ψυχική ασθένεια υπάρχει όπου υπάρχει κοινωνία και άνθρωπος. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Δεν αφορά συγκεκριμένη ομάδα ατόμων. Αφορά όλους μας. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγεία, περίπου τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν από ψυχιατρικές διαταραχές, είκοσι τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από σχιζοφρένια και εκατόν είκοσι ένα εκατομμύρια από κατάθλιψη. Έρευνες δείχνουν πως τα επόμενα χρόνια η υπό αριθμών ένα ασθένεια που θα προσβάλλει τους ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένου σωματικές ασθένειες) θα είναι η κατάθλιψη.

   Σε όλη αυτή την αρνητική κατάσταση, έρχεται να προστεθεί ο στιγματισμός και οι αρνητικές συνέπειές του. Η πλέον στιγματισμένη μεταξύ όλων των νόσων είναι αναμφισβήτητα η ψυχική νόσος. Που μπορεί να οφείλεται όμως αυτό;

   Οι πηγές μου από την παγκόσμια βιβλιογραφία και έρευνες που έχω μελετήσει δείχνουν πως οι ψυχικά ασθενείς προκαλούν το φόβο στο κοινό. Ο φόβος συχνά συνδέεται με το άγνωστο. Σε συνδυασμό με την πλασματική συχνά εικόνα παρουσίασης της ψυχικής ασθένειας από τα Μ.Μ.Ε., τις τέχνες και την έλλειψη σωστής ενημέρωσης του κοινού, ο στιγματισμός των ψυχικά ασθενών έρχεται ουσιαστικά σαν φυσικό επακόλουθο.

   Το στίγμα είναι κάτι πολύ δυσβάστακτο για τους ψυχικά ασθενείς αλλά και το οικογενειακό τους περιβάλλον. Η ετικετοποίηση που υφίστανται οι ψυχικά ασθενείς και οι οικογένειές τους δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, την αποκατάσταση αλλά και την ομαλή ενσωμάτωσή τους από την κοινωνία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως μέσα από έρευνες που γίνονται κατά καιρούς, η ύπαρξη μαθήματος στα σχολεία και η επαφή-συναναστροφή (εργαστηριακό μάθημα) μαθητών με ψυχικά νοσούντες βελτιώνει την στάση των μαθητών απέναντι σε αυτούς σε ποσοστό έως και 74%.

«…Χαμήλωσα τα μάτια μου, με πήρε η κατηφόρα

μες τη Αθήνα βρέθηκα και τη βουή βαρέθηκα

αμάξια με τυλίξανε και οι καπνοί με πνίξανε…

Ψυχή ησυχία για να βρεις πρέπει πολύ να παιδευτείς

σαν να πληρώνεις τον καιρό με πόνο και με στεναγμό…»

Σωκράτης Μάλαμας

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook: Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas