Πολιτισμική φτώχεια



   Σα να μη μας έφταναν τα οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η κοινωνία μας δέχθηκε κι άλλα χτυπήματα, αρκετά σημαντικά και αυτά. Δεχτήκαμε και δεχόμαστε σημαντικές απόλυες όχι μόνο στο οικονομικό χρηματιστήριο αλλά και στο χρηματιστήριο των τεχνών μας, της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και του ελληνικού πολιτισμού. 
   Ο πρόλογός μου αυτός, έγινε για τους θανάτους των Μανώλη Ρασούλη και Νίκου Παπάζογλου για το χώρο του τραγουδιού και για το Θανάση Βέγγο για το χώρο του κινηματογράφου. Τρεις άνθρωποι που έδωσαν πάρα πολλά, και την ψυχή τους ακόμα, για την τέχνη που υπηρέτησαν μέχρι τον θάνατό τους.
   Δεν γνωρίζω τις βιογραφίες τους, δεν έχω παρακολουθήσει εξονυχιστικά το έργο και τους βίους τους, δεν είμαι μελετητής τους. Έχω όμως άποψη και εικόνα μιας που είναι εκ των αγαπημένων μου στους χώρους τους και έχω παρακολουθήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την τέχνη τους.
   Ασφαλώς και δε θέλω να εστιάσω μόνο στην απώλεια αυτών των τριών. Απλά εκείνοι ήταν η αφορμή για τους προβληματισμούς μου και τις σκέψεις που έκανα. Μήπως λιγοστεύουν επικίνδυνα οι μεγάλοι και σπουδαίοι Έλληνες που προσφέρουν στις μέρες μας στον πολιτισμό; Στις τέχνες; Οι ξεχωριστοί που λέμε. Ασφαλώς μέσω της τέχνης τους μένουν αθάνατοι στο χρόνο και τις καρδιές μας. Όμως που είναι οι συνεχιστές όλων αυτών; Που είναι αυτοί που θα συνεχίσουν να τέρπουν τις ψυχές μας με τις δημιουργίες τους. Αδυνατώ να πιστέψω πως το ελληνικό πνεύμα και το ελληνικό ταλέντο χάθηκε μετά από αυτούς ή θα χαθεί εντελώς μετά από το χαμό και των τελευταίων εν ζωή μεγάλων. Όμως που είναι οι αυτοί που παίρνουν τη σκυτάλη από αυτούς;  Τα Μ.Μ.Ε τι μας προβάλουν; Αντί να ανοίγουμε την τηλεόραση για παράδειγμα και να βλέπουμε το έργο των μεγάλων Ελλήνων μας στη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τις επιστήμες, τη μουσική, παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου από την συντριπτική πλειοψηφία των προγραμμάτων. Αυτά είναι τα πρότυπά μας; Αυτοί που μας προβάλλουν θα εμπνεύσουν και θα προσφέρουν στο λαό;
   Των ανθρώπων αυτών το έργο θεωρώ πως θα έπρεπε να διδάσκεται στην νεολαία μας, στα σχολεία μας. Οι στίχοι και οι μουσικές του Ρασούλη, οι ερμηνείες και οι γνώσεις του Παπάζογλου, το μεγαλείο του ήθους του Βέγγου, οι καινοτομίες που εισήγαγε και η στάση ζωής του.
   Όλα ζουν αν τα θυμάσαι, που τραγουδάει και η Μελίνα Κανά σε στίχους του Άλκη Αλκαίου
  

Δεπάστας Χαράλαμπος

Κοινωνικός Λειτουργός

Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: 
http://depastascharalampos.blogspot.gr/
Like us on Facebook:
Ανήσυχες Μέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@Ch_Depastas


Σχόλια