Αναρτήσεις

Η πιθανή απιθανότητα

-
Εικόνα
  Τις μέρες εκείνες που το μυαλό παίρνει περίεργες στροφές, τις μέρες εκείνες που φιλοσοφείς μοναχός και ψάχνεις το νόημα της ζωής, της ζωής σου, που αξιολογείς και διερωτάσαι κι απορείς, που ψάχνεις κι αναζητάς. Όποιος πιστεύει στο Θεό έχει μέσα του ένα νεκρό Θεό, όποιος δεν πιστεύει, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο. Όποιος ζει μέσα στην αμφιβολία, ζει το θαύμα του κόσμου, ζει το νόμο της φύσης. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, από τη Μεγάλη Έκρηξη ( Big Bang ) και την εξέλιξη των ειδών, μέχρι τον Αδάμ, την Εύα, τα μήλα, το “κοσμικό αυγό” μέχρι τα χαοτικά νερά του Νουν και το Χάος, έχει βασανίσει ανθρώπους και ανθρώπους αιώνες τώρα κι απάντηση δε βρίσκεται (τουλάχιστον κοινά αποδεκτή). Όποια κι αν είναι η ζωή μας, μα καλή, μα κακή, μα άσχημη, μα όμορφη, μα υποφερτή, μα ανυπόφορη, η απόλυτη μοναδικότητα κάθε ύπαρξης κάνει όλες τις μορφές ζωής ξεκάθαρα ανεκτίμητες, θεοποιημένες. Δείτε γύρω και συνειδητοποιήστε τη μοναδικότητα των έμβιων όντων. Κάθε μία παρουσία, καθετί που συναντάτ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Εμείς τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία

-
Εικόνα
    Δε με βασανίζει πια το ερώτημα αν η κοινωνία μας είναι καλή ή όχι, μου χει απαντηθεί με τον πιο εμφατικό τρόπο πια. Είναι όντως αδόκιμο να συγκρίνουμε την ελληνική κοινωνία με άλλες ανθρώπινες κοινωνίες, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές πορείες στο χρόνο, διαφορετικές κουλτούρες και βιώματα, περιβάλλοντα και συνθήκες. Ίσως όντως να είναι, ίσως πάλι κι όχι. Το διαδίκτυο μας έχει φέρει το έξω πιο κοντά μας, μα ίσως και οι εικόνες από τα αγαπημένα μου ταξίδια στο εξωτερικό όλα αυτά τα μεγεθύνουν. Επίσης μαρτυρίες ξένων, μαρτυρίες Ελλήνων που ζουν πια μακριά, απογοητευμένοι από όλους κι όλα αυτά που μας έχουν ποτίσει βαθιά πια. Μα όχι μόνο αυτό, η σύγκριση με χώρες και κοινωνίες του εξωτερικού, ας δούμε και το παρελθόν μας ως κοινωνία, το πιο πρόσφατο αλλά και το πιο μακρινό. Πως γίναμε έτσι; Τι μας αλλοίωσε τόσο πολύ στο χρόνο την ποιότητά μας, τη δική μας και κατ’ επέκταση της ζωής μας; Δε περιμένω απαντήσεις σε αυτά, μόνο γράφω τις σκέψεις μου τώρα που το μυαλό μου είναι σχετ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Οι γιορτές είναι για εκείνους που μπορούν να γιορτάσουν

-
Εικόνα
  Ο ποιητής Πεσσόα έγραψε: «Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω: πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο». Κάπως έτσι μετράω τις ημέρες αυτές. 3 χρόνια τέτοια εποχή πιάνω κι αφήνω αυτό το άρθρο ανολοκλήρωτο, φέτος προσπάθησα, ευνόησαν κι οι συνθήκες. Φώτα, όμορφοι στολισμοί, τραγούδια, αγγελάκια, δώρα, παιχνίδια, φαγητό, ποτό, γλέντι, βόλτες, ταξίδια, εκδρομές, ξεκούραση. Μια όμορφη, τεχνητή εικόνα, μία “εμπορευματοποίηση” και μία παράλληλη “υποχρεωποίηση” – ας μου επιτραπεί η λεξιπλασία – του συναισθήματος της χαράς, της ευτυχίας και της κατανάλωσης. Σε έναν ουτοπικό κόσμο αυτό θα ήταν πολύ καλό, διότι όλο αυτό μπορούν να το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι. Το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μια γειτονιά, το ζουν κάποιοι κι όχι όλοι σε μία κοινωνία, σε μία χώρα, στον κόσμο. Θα το ζήσει εκείνος που έχει την υγεία του, εκείνος που έχει οικογένεια, φίλ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ανακοίνωση διάγνωσης παιδιού - μία ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή για γονείς κι επαγγελματίες υγείας

-
Εικόνα
  Σήμερα στις Ανήσυχες Μέρες θα πραγματευτώ ένα εξαιρετικά ευαίσθητο, ίσως από τα δυσκολότερα θέματα που έχουν να διαχειριστούν οι γονείς από τη μία κι οι επαγγελματίες υγείας από την άλλη. Κατά την προσωπική μου άποψη, από την εμπειρία μου στο χώρο, έχοντας συνεργαστεί και με τους δύο, η πλειοψηφία των απόψεων αναγνωρίζει την ιδιαίτερη δυσκολία της στιγμής. Ωστόσο, και χωρίς αυτή τη συνεργασία, το επίπεδο της ενσυναίσθησής μου βοηθάει να αναγνωρίσω αυτή τη στιγμή, αυτό το γεγονός. Η φροντίδα ενός παιδιού που έχει διαγνωστεί με κάποια σοβαρή διαταραχή ή νόσο αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τη ζωή του γονέα, πολύ μεγαλύτερη σε σύγκριση με τη φροντίδα ενός παιδιού χωρίς κάποια διαγνωσμένη δυσκολία, ανεξαρτήτου χώρας καταγωγής ή κουλτούρας. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, υπάρχουν προσωπικότητες και οικογένειες όπου έχουν τα χαρακτηριστικά και τις δεξιότητες να προσαρμόζονται, να ανταπεξέρχονται, να επιδεικνύουν ανθεκτικότητα και να αντιμετωπίζουν την κατάσταση με αγάπη, ελπίδα, ευτυχία, αισ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Μοναξιά και μοναχικότητα

-
Εικόνα
  Μοναξιά και μοναχικότητα ή πιο απλά “είμαι μόνος” και “νιώθω μόνος”, έννοιες όχι καινούργιες στους επιστημονικούς κλάδους ωστόσο η εξέλιξη της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου και ειδικότερα οι σύγχρονοι τρόποι ζωής κι επικοινωνίας τροποποιούν τις συνθήκες, τα δεδομένα. Παλαιότερα το φαινόμενο της μοναξιάς δεν αναφερόταν τόσο συχνά ή ήταν πιο σύνηθες είτε σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα είτε σε άτομα που ανήκαν σε κάποιες ευπαθείς ή περιθωριοποιημένες ομάδες. Σήμερα, οι άνθρωποι που (αυτό)κατατάσσονται σε   αυτή την κατηγορία έχουν αυξηθεί ανησυχητικά. Αρχικά, ας ορίσουμε τη διαφορά μεταξύ των δύο ομόριζων εννοιών. Η μοναχικότητα είναι η επιθυμία του να κάνουμε ένα διάλλειμα ή και να μη θέλουμε την κοινωνική επαφή/ κοινωνική ζωή, συνειδητά και χωρίς αυτό να προκαλεί δυσφορία στο άτομο ή να δυσλειτουργεί. Το άτομο αυτό μπορεί να περιτριγυρίζεται από ανθρώπους (οικογένεια, φίλους, γνωστούς, συγγενείς), ωστόσο είτε να τους αποφεύγει είτε η επαφή τους προτιμάει να είναι επιλεκτική κι ορισμέν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ζωή κι ελπίδα (Συνέντευξη)

-
Εικόνα
  Την Εύη τη συνάντησα πρώτη φορά στη συνέντευξή μας. Την είχα πλάσει στο μυαλό μου από τις περιγραφές της αδελφής μου, τα παιδιά τους ήταν συμμαθητές. Άκουγα λοιπόν για μία μητέρα από το σχολείο του ανιψιού μου όπου δυστυχώς αρρώστησε σοβαρά, πολύ σοβαρά και οι γιατροί της δίνουν λίγο χρόνο ζωής, όμως το αντιμετωπίζει με πολύ θάρρος. Ο χρόνος περνούσε και η αδελφή μου μας έλεγε και πάλι για τη φίλη της πόσο δυνατή είναι και ότι τα πάει πολύ καλά. Περιγραφές για το πόσο επώδυνο είναι αυτό που περνάει, για τις σοβαρές επεμβάσεις της και το θάρρος της. Τη μία τα αισιόδοξα μηνύματα έφταναν συντελώντας ένα θαύμα και την άλλη το κακό ξαναερχόταν. Ο χρόνος περνούσε, από ένα σημείο και μετά ρωτούσα κι εγώ καθώς είχε κερδίσει το θαυμασμό μου και φυσικά το ενδιαφέρον μου “πώς πάει αυτή η κοπέλα, έχεις κανένα νεότερο”; Η αρρώστια εμφανιζόταν αλλά εκείνη τη νικούσε. Το μέγεθος του νικημένου δίνει αξία στο νικητή, λένε στον αθλητισμό. Της Εύης της μίλησαν για 3 μήνες ζωής και σήμερα, σχεδόν 4 χρόν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα